Ο Μιχάλης Μανιάτης ζει πλέον στην Κίνα και ασχολείται με κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι έκανε όλα αυτά...
τα χρόνια.
Ο γνωστός ηθοποιός έδωσε μία συνέντευξη μιλώντας για τη ζωή εκεί και πώς αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα, μιλώντας στο «Λοιπόν».
Η κρίση σε οδήγησε στην Κίνα;
Όχι, θα το έκανα έτσι κι αλλιώς, αλλά με βοήθησε να καταλάβω; γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι στο εξωτερικό ή εκτός Αθηνών. Έχουμε ευνουχιστεί ως λαός. Ο Έλληνας δεν είναι τεμπέλης, είναι έξυπνος, αλλά τον έχουν ευνουχίσει. Εμένα δεν με έχει ευνουχίσει κανένας. θέλεις επειδή μεγάλωσα σε μια ενδιαφέρουσα οικογένεια; Δεν συνέβη τίποτα στη ζωή μου που δεν είναι τυχαίο, άρα δεν αφήνουμε την τύχη μας να έρθει προς το μέρος μας. Μαγείρεψα για κάποιους φίλους μου μια Καθαρά Δευτέρα 25 διαφορετικά σαρακοστιανά πιάτα, δικής μου έμπνευσης, κάποιος φίλος που έφαγε εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ και μετά από ένα μήνα μου είπε να πάω στην Κίνα.
Μέσα σε μια βραδιά αποφάσισες να φύγεις;
Γιατί όχι; Μέσα σε μια βραδιά αποφάσισα να κάνω την ταινία «Άγγελος», δεν ήμουν ηθοποιός, δεν σπούδασα. Ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου δεν το έχω σπουδάσει. Έχω σπουδάσει ψυχολογία, μουσική και οικονομικά, τα οποία δεν εξάσκησα ποτέ σαν επάγγελμα. Βλέπεις άλλους σεφ, μαγείρους, που τελειώνουν σχολές και σφιχταγκαλιάζονται με μία αχλή ναρκισσιστικής, στιγμιαίας δόξας και δεν δουλεύουν σωστά. Βρέθηκα στην Κίνα ως καλεσμένος, γιατί δεν έχω δικαίωμα να δουλέψω εκεί.
Για ποιο λόγο δεν έχεις δικαίωμα να δουλέψεις;
Λόγω ηλικίας, έχουν όριο τα 60 χρόνια (σ.σ είναι 66). Μπορείς να δουλέψεις σαν επιχειρηματίας, αλλά όχι ως υπάλληλος. Εκείνοι με φιλοξένησαν τέλεια και το αντάλλαγμα ήταν αντί να πληρωθώ, να κάνω πράγματα για το ξενοδοχείο «Poly Plaza» και παράλληλα να χτίσω ένα όνομα στην Κίνα. Για ό,τι έκανα ένα χρόνο εκεί δεν πληρώθηκα, αλλά τώρα είναι δική μου επιχείρηση. Στο ξενοδοχείο τους βοήθησα να αναμορφώσουν τους χώρους του και δημιουργήθηκε το ένα τους εστιατόριο σε ελληνικό, το «A taste of Greece». Όλο το ξενοδοχείο έγινε Ελλάδα για ένα χρόνο.
Το δέχτηκαν εύκολα;
Με ενθουσιασμό, τεράστια επιτυχία. Το εστιατόριο θεωρήθηκε ως ένα από τα τρία, καλύτερα του Πεκίνου. Είναι χαρά μου πού αυτοί οι άνθρωποι με φιλοξένησαν και μου έδωσαν ένα πάτημα. Έχουν ωφεληθεί τόσο πολύ από μένα, αλλά κι εγώ έχω ωφεληθεί από αυτή την απίστευτη φιλοξενία τους. Ό,τι γίνεται στην Κίνα έχει δυσφημιστεί πάρα πολύ στη Δύση. Οι Κινέζοι μας λένε «Ο άλλος πολιτισμός».
Έχεις μάθει κινεζικά;
Έχω μάθει λίγα, κάθε μέρα κάνω on line μάθημα. Ο Καζαντζάκης είναι σχεδόν ο πιο σημαντικός δυτικός συγγραφέας για τους Κινέζους. Διδάσκεται ως ξεχωριστό μάθημα στα κινεζικά πανεπιστήμια.
Τι λένε για το ελληνικό φαγητό, ποιο είναι το αγαπημένο τους, εκείνο που ζητούν να τρώνε περισσότερο;
Στο εστιατόριο δεν έκανα μοντέρνα ελληνική κουζίνα, αλλά παραδοσιακή, από ντολμαδάκια και λαχανοντολμάδες, μέχρι τζατζίκι, κεφτέ με κόκκινη σάλτσα και μακαρόνια. Τα δέχονται με απίστευτη αγάπη. Όλα τα φαγητά μου είναι 60 πιάτα και… φεύγουν όλα. Γιουβέτσι, κόκορας κρασάτος…Όταν ήμουν μικρός, το όνειρο μου ήταν να γίνω μάγειρας στα καράβια. Ήθελα πάντα ταξίδια και να δημιουργώ. Το φαγητό για μένα είναι τέχνη.
