Συγκλονίζουν όσα αποκαλύπτει στο Star η τραγουδίστρια Ελένη Καρουσάκη, η οποία επέζησε από την τραγωδία από την πυρκαγιά...
στο Μάτι.
«Αυτό το τραγικό λάθος που κάνανε που κατεβάσανε τον κόσμο από την Μαραθώνος στη Δημοκρατίας είναι σαν να στέλνανε τον κόσμο να πεθάνει. Δεν υπήρχε ένας αστυνομικός να διευκολύνει την κατάσταση, ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος στα αυτοκίνητα… Η ΕΛΑΣ επιμένει ότι δεν έκλεισε ποτέ η Μαραθώνος. Είναι ντροπή και μόνο που το ακούω και είναι ντροπή για τις ψυχές αυτών που χάθηκαν!»
Η Ελένη Καρουσάκη το απόγευμα της Δευτέρας ήταν στο εξοχικό της στο Κόκκινο Λιμανάκι με συγγενείς, ανίψια και φίλους. Μια μέρα χαράς έγινε τραγωδία σε δευτερόλεπτα… Τα όσα αποκαλύπτει για την μιάμιση ώρα του θανάτου είναι ανατριχιαστικά.
«Ήμασταν σπίτι και είδαμε ξαφνικά τη φωτιά μπροστά. Η μόνη επιλογή που είχαμε είναι να μπούμε στη θάλασσα για να σωθούμε και βουτάγαμε τα κεφάλια μας για να μην αρπάξουμε φωτιά… Όταν φτάσαμε στο λιμάνι της Ραφήνας, μας μάζεψαν οι ψαρόβαρκες. Μας πήγαν χύμα στο λιμεναρχείο να δώσουμε τα ονόματα μας, μόνο ένα ασθενοφόρο υπήρχε που έφυγε και αυτό. Θέλαμε λίγο οξυγόνο και δεν υπήρχε….» λέει και προσθέτει:
«Τρέχαμε με τη φωτιά από πίσω μας. Οι σπίθες πεταγόντουσαν επάνω μας. Η μικρή έκλαιγε και μας έλεγε μέσα στη θάλασσα σας αγαπώ πολύ… Είναι ντροπή και αίσχος…!»
στο Μάτι.
«Αυτό το τραγικό λάθος που κάνανε που κατεβάσανε τον κόσμο από την Μαραθώνος στη Δημοκρατίας είναι σαν να στέλνανε τον κόσμο να πεθάνει. Δεν υπήρχε ένας αστυνομικός να διευκολύνει την κατάσταση, ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος στα αυτοκίνητα… Η ΕΛΑΣ επιμένει ότι δεν έκλεισε ποτέ η Μαραθώνος. Είναι ντροπή και μόνο που το ακούω και είναι ντροπή για τις ψυχές αυτών που χάθηκαν!»
Η Ελένη Καρουσάκη το απόγευμα της Δευτέρας ήταν στο εξοχικό της στο Κόκκινο Λιμανάκι με συγγενείς, ανίψια και φίλους. Μια μέρα χαράς έγινε τραγωδία σε δευτερόλεπτα… Τα όσα αποκαλύπτει για την μιάμιση ώρα του θανάτου είναι ανατριχιαστικά.
«Ήμασταν σπίτι και είδαμε ξαφνικά τη φωτιά μπροστά. Η μόνη επιλογή που είχαμε είναι να μπούμε στη θάλασσα για να σωθούμε και βουτάγαμε τα κεφάλια μας για να μην αρπάξουμε φωτιά… Όταν φτάσαμε στο λιμάνι της Ραφήνας, μας μάζεψαν οι ψαρόβαρκες. Μας πήγαν χύμα στο λιμεναρχείο να δώσουμε τα ονόματα μας, μόνο ένα ασθενοφόρο υπήρχε που έφυγε και αυτό. Θέλαμε λίγο οξυγόνο και δεν υπήρχε….» λέει και προσθέτει:
«Τρέχαμε με τη φωτιά από πίσω μας. Οι σπίθες πεταγόντουσαν επάνω μας. Η μικρή έκλαιγε και μας έλεγε μέσα στη θάλασσα σας αγαπώ πολύ… Είναι ντροπή και αίσχος…!»