Ένας "εμφύλιος" στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου φαίνεται πως έχει ξεσπάσει μεταξύ των παιδιών του Παναγιώτη και Γιώργου και της δεύτερης συζύγου του πατέρα τους...

σύμφωνα το "Πρώτο Θέμα".

«Θα τα πούμε στα δικαστήρια», είναι η φράση που αποτυπώνει τον εμφύλιο πόλεμο που έχει ξεσπάσει στα σπλάχνα της οικογένειας του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, αφού οι γιοι του Παναγιώτης και Γιώργος επιδιώκουν να τον θέσουν σε νομικό καθεστώς ολικής αδυναμίας να διαχειριστεί τις υποθέσεις του με επιχείρημα τα προβλήματα υγείας που εκείνος αντιμετωπίζει. Το ίδιο -αβάσιμο για τον ίδιο- επιχείρημα που κάποτε οδήγησε στη σφοδρή και πολυετή δικαστική διαμάχη με τον αδελφό του Θόδωρο με φόντο τη μοιρασιά της τεράστιας οικογενειακής περιουσίας. Με τον Θόδωρο σήμερα έχουν ανοίξει οι δίαυλοι επικοινωνίας, έκλεισαν όμως εκείνοι με τα παιδιά του

Ενα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο έρχεται να προστεθεί στο ήδη ογκώδες βιβλίο που αφορά την πολυετή ιστορία και τις περιπέτειες των μελών της δυναστείας των Αγγελόπουλων. Η διαχείριση μιας περιουσίας δισεκατομμυρίων ευρώ και μιας δαιδαλώδους αυτοκρατορίας επιχειρήσεων -με πλοκάμια εντός και εκτός Ελλάδας- βρίσκεται στο πρώτο πλάνο αυτών των ενδοοικογενειακών συγκρούσεων, που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του ’90 μεταξύ των αδελφών Θόδωρου και Κωνσταντίνου και φτάνουν μέχρι σήμερα, αν και με διαφορετική σύνθεση μεταξύ των πρωταγωνιστών.

«Δύο ξένοι στην ίδια οικογένεια, στην ίδια εταιρεία, στην ίδια πόλη», έλεγαν κάποτε οι κοντινοί τους περιγράφοντας σχηματικά τη σχέση των δύο αδελφών, που μετά το μοίρασμα της περιουσίας από τον πατέρα τους Παναγιώτη επιδόθηκαν σε ανελέητο δικαστικό αγώνα. Την ίδια φράση χρησιμοποιούν και σήμερα, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο και τους δύο γιους του, Παναγιώτη και Γιώργο, πρόεδρους εκτός των άλλων και της ΚΑΕ Ολυμπιακός, οι οποίοι επιδιώκουν να τον υποβάλουν σε νομικό καθεστώς πλήρους δικαστικής συμπαράστασης θεωρώντας τον ανίκανο να διαχειριστεί τις υποθέσεις του.

Στην αίτηση με ημερομηνία 19 Μαρτίου που κατέθεσαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο μέσω των δικηγόρων τους, τα δύο αδέλφια περιγράφουν αναλυτικά μέσα σε 18 σελίδες όλο το ιατρικό ιστορικό του 73χρονου πατέρα τους, καταλήγοντας ότι είναι τέτοια η επιδείνωση των προβλημάτων υγείας του ώστε τον καθιστούν ανίκανο να διαχειριστεί τις υποθέσεις του. Γεγονός που, όπως επισημαίνουν, αναθέτει σε εκείνους «το θλιβερό καθήκον να ενεργήσουν ό,τι είναι αναγκαίο για τη θέση του σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση για διασφάλιση της προσωπικότητας και των συμφερόντων του».

Στο πλαίσιο αυτό, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 1669 ΑΚ, προτείνουν κατάλληλο πρόσωπο να τεθεί ως δικαστικός συμπαραστάτης τον Γεώργιο Σκινδήλια, δηλαδή τον διευθύνοντα σύμβουλο της Χαλυβουργικής αλλά και αντιπρόεδρο της ΚΑΕ Ολυμπιακός, ένα πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης τους, αλλά και του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, όπως εκείνοι ισχυρίζονται. Οι φωνές που ακούγονταν όλο και συχνότερα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων τους στην οδό Δραγατσανίου στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου βρίσκονται τα στρατηγεία της Χαλυβουργικής και της Arcadia, έχουν πλέον σιγήσει. Την επικοινωνία των αντιμαχόμενων πλευρών έχουν αναλάβει οι δικηγόροι και το κλίμα στα δύο στρατόπεδα είναι πιο βαρύ κι από τον μπαρουτιασμένο αέρα που βγαίνει από τις τσιμινιέρες της Ελευσίνας.

Οι καβγάδες που οδήγησαν στη ρήξη

Είθισται να λέμε ότι κόντρες, διαφωνίες και διαμάχες υπάρχουν και στις καλύτερες οικογένειες. Και από αυτές υπήρχαν συχνές στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, κυρίως από τότε που τα δύο παιδιά του ανέλαβαν νευραλγικό ρόλο στην επιχείρηση-κολοσσό, από κοινού με εκείνον και ισότιμα. Ανθρωπος με ατσαλένια θέληση, όπως τον περιγράφουν, αλλά και δύσκολος χαρακτήρας, ενίοτε με παγιωμένες και άκαμπτες απόψεις, ερχόταν σε κόντρα συχνά με τις εκάστοτε επιλογές των διαδόχων του, αλλά ουδέποτε οι συγκρούσεις τους έπαιρναν τη μορφή ευθείας ρήξης. Ολα τα χρόνια άλλωστε των δικαστικών αντιπαραθέσεών του με το ζεύγος Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου το οικογενειακό μέτωπο της δικής του πλευράς φαινόταν αρραγές.

Αντίστοιχα και εκείνος, μετά την εμπλοκή των δύο γιων του στα διοικητικά της ΚΑΕ Ολυμπιακός, έδινε συμβολικά το «παρών» στο γήπεδο, ως μια κίνηση στήριξης σε κρίσιμους αγώνες της ομάδας, παρά τα κινητικά του προβλήματα, αποτέλεσμα της αγκυλωτικής σπονδυλαρθρίτιδας που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι από νεαρή ηλικία. Αλλωστε τα ποικίλα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν όλα αυτά τα χρόνια είναι γνωστά σε όλους, αν και πολλοί από αυτούς μιλάνε για έναν άνθρωπο με κοφτερό μυαλό, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, με χαρακτηριστικά γερό μνημονικό, λίγες και σταράτες κουβέντες και με άποψη όχι μόνο για τις επιχειρήσεις, αλλά και για θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος.

Από το 2013 που χρειάστηκε να νοσηλευτεί επί δίμηνο σε γνωστό ιδιωτικό θεραπευτήριο όντας σε κρίσιμη κατάσταση για τη ζωή του, η επιβάρυνση της υγείας του έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στο εύρος των πρωτοβουλιών που αναλάμβαναν οι γιοι του στις κοινές επιχειρηματικές, ενίοτε και τραπεζικές τους υποθέσεις. Πρωτοβουλίες που δεν τον έβρισκαν πάντα σύμφωνο και που πολλές φορές τον έκαναν έξω φρενών. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια περίπου, οι συγκρούσεις τους αυξάνονταν, κυρίως όταν ο πρεσβύτερος αντιλαμβανόταν κινήσεις που γίνονταν εν αγνοία του και για τις οποίες κατά την άποψή του, κανείς εκτός από τον ίδιο δεν θα μπορούσε να αποφασίσει. Κάποια μέρα του Δεκέμβρη του 2016, λένε οι γνωρίζοντες, οι δυνατές φωνές πατέρα και γιων που ακούγονταν πίσω από τις κλειστές πόρτες του γραφείου του ήταν αδύνατο να περάσουν απαρατήρητες από όσους βρίσκονταν στον όροφο. Τα λόγια που ειπώθηκαν μεταξύ τους ήταν σκληρά, οι εκφράσεις που αντάλλαξαν βαριές. Για πρώτη φορά υπήρχε η αίσθηση ότι δεν επρόκειτο για μία ακόμα, έστω και σκληρή, διαμάχη.

Εναν ακόμα μεγάλο καβγά. Αλλά για μια ρήξη βαθιά που θα είχε και συνέχεια. Στην πιάτσα άρχισαν στη συνέχεια να κυκλοφορούν φήμες για την αιτία της και μία από αυτές, ανεπιβεβαίωτη πάντως, ήθελε την ανάληψη σημαντικού ποσού από τον τραπεζικό λογαριασμό που διατηρούσε ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος σε ελβετική τράπεζα να μην είχε γίνει με τη συναίνεσή του αλλά εν αγνοία του. Ηταν μάλιστα τέτοια η σύγκρουσή τους ώστε όχι μόνο αμφότερες οι πλευρές κατέφυγαν στην πρόσληψη διάσημων δικηγόρων, αλλά προκλήθηκε και εσωτερικός διχασμός, με το προσωπικό της επιχείρησης να καλείται να πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Προφανώς και κάποιοι πήραν. Μετά από εκείνο το θορυβώδες περιστατικό του Δεκεμβρίου, σύντομα πολλοί πια γνώστες της κατάστασης μιλούσαν με βεβαιότητα για σοβαρούς ενδοοικογενειακούς τριγμούς που καθόλου δεν άφησαν ανεπηρέαστη τη σχέση των υιών Αγγελόπουλων με τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα τους, Γέλη Παπαγιαννοπούλου.

Τη γυναίκα που τον φρόντιζε πριν τελικά παντρευτούν το 2002 στο Λιμποβίσι Αρκαδίας, στη σκιά του Μαινάλου, παρουσία όλων των στενών συγγενών -πλην Θόδωρου- και φυσικά των παιδιών του που έδωσαν το «παρών» στη χαρά του. «Ευχαριστώ πολύ τη Γέλη που με κάνει να μην έχω τίποτα», είχε πει τότε ο ευτυχής γαμπρός στον λόγο του. Δεκαέξι χρόνια μετά και αφού η πρόσφατη αίτηση δικαστικής συμπαράστασης έφτασε στο γραφείο του, προκαλεί εντύπωση η παντελής απουσία μιας κάποιας έστω αναφοράς στην ύπαρξη μιας συζύγου που ως τέτοια προφανώς έχει λόγο και ρόλο στις υποθέσεις του άντρα της.

Αρχισαν τα όργανα...

Η αίτηση για τη θέση σε δικαστική συμπαράσταση που κατέθεσαν οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος και κοινοποιήθηκε στον πατέρα τους Κωνσταντίνο πριν από 13 περίπου μέρες έθεσε σε συναγερμό το νομικό του επιτελείο. Και κυρίως αναστάτωσε τον ίδιο αφού, αν στοιχειοθετηθεί η αδυναμία του να φροντίζει τον εαυτό του, τις προσωπικές και κυρίως τις επαγγελματικές του υποθέσεις, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν αντ’ αυτού και θα χειρίζονται κάθε επιχειρηματική, τραπεζική και δικαστική του δραστηριότητα, το πού θα βάζει ή δεν θα βάζει τις υπογραφές του σε κάθε μικρή και μεγάλη πράξη, σε κάθε ανάληψη ή κατάθεση. Και αυτό το πρόσωπο, σύμφωνα με την αίτηση των γιων του, θα είναι ο δικαστικός συμπαραστάτης που προτείνουν, ο κ. Σκινδήλιας, δηλαδή ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Ολυμπιακός και Δ.Σ. της Χαλυβουργικής.

Οσο για την καταλληλότητα του κ. Σκινδήλια, τη δικαιολογούν ως εξής: «Αποτελεί τον στενότερο, πιο αφοσιωμένο και δη εξ απορρήτων συνεργάτη του πατέρα μας εδώ και 3 δεκαετίες. Πράγματι η επαγγελματική πορεία του κ. Σκινδήλια είναι συνυφασμένη με την επιχειρηματική διαδρομή της οικογένειάς μας, καθώς υπήρξε συνεργάτης πρώτα του αείμνηστου παππού μας και εθνικού ευεργέτη Παναγιώτη Αγγελόπουλου και στη συνέχεια του γιου του και πατέρα μας Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου... Είναι εγνωσμένου κύρους και υψηλότατης ικανότητας μάνατζερ, έχοντας διαχειριστεί με επιτυχία διεθνών διαστάσεων επιχειρηματικά deals ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ... Τρέφει συναισθήματα αγνής φιλίας και εκτίμησης προς τον πατέρα μας.

Αρκεί να αναφέρουμε ότι στη μεγάλη αντιδικία του πατέρα μας με τον αδερφό του Θόδωρο, τον στήριξε αταλάντευτα από την πρώτη στιγμή και υπερασπίστηκε τα περιουσιακά του συμφέροντα χωρίς να υπολογίσει κανένα κόστος, ήταν και είναι ο μόνιμος και σχεδόν αποκλειστικός μάρτυρας του πατέρα μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατα, στις 27 Απριλίου 2017, ήταν πάλι αυτός που κατέθεσε υπέρ του πατέρα μας ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών όπου και συζητήθηκε αγωγή του Θόδωρου εναντίον μας, ενώ στάθηκε πλάι του και στη μακροχρόνια αντιδικία του με τον άλλοτε δικηγόρο και κουμπάρο του στο δεύτερο γάμο αυτού, Νικόλαο Γοργία», αναφέρουν χαρακτηριστικά, ενώ συμπληρώνουν κι ένα πιο προσωπικό στοιχείο στήριξης: ότι ο Σκινδήλιας ήταν ο μοναδικός φίλος και συνεργάτης του πατέρα τους που βρέθηκε κατόπιν δικής του κλήσης το 2009 στον θάλαμο της Εντατικής στη Βοστόνη, όταν ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

Ελευθερία και Παναγιώτης Αγγελόπουλος, στο κέντρο ο διευθύνων σύμβουλος της Χαλυβουργικής Γεώργιος Σκινδήλιας και δεξιά ο Γιώργος Αγγελόπουλος

Επίσης, οι διατάξεις του νόμου περί δικαστικής συμπαράστασης δίνουν τη δυνατότητα στους αιτούντες -συγγενικά πρόσωπα συνήθως, όπως στην περίπτωση των Αγγελόπουλων- να ζητούν τον διορισμό τριμελούς εποπτικού συμβουλίου προκειμένου να ασκεί έλεγχο και εποπτεία στον διορισθέντα εποπτικό συμπαραστάτη. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, λοιπόν, προτείνουν στην αίτησή τους το εποπτικό συμβούλιο να αποτελείται από τους ίδιους, αλλά και από τον Φώτη Μπράτιμο, συνταξιούχο τραπεζικό και οικονομικό σύμβουλο της Arcadia, με συμβουλευτικές αρμοδιότητες για όλες τις επιχειρήσεις της οικογένειας. Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά για τον κ. Μπράτιμο, «υπήρξε για 40 συνεχή χρόνια στέλεχος της Royal Bank of Scotland (RBS) και διετέλεσε τα τελευταία 20 χρόνια επικεφαλής διευθυντής των ναυτιλιακών χρηματοδοτήσεων και επικεφαλής διευθυντής του ναυτιλιακού τομέα της εν λόγω τράπεζας στην Ελλάδα.

Στο πλαίσιο αυτό, υπήρξε ο υπεύθυνος της εν λόγω τράπεζας για τον ναυτιλιακό μας όμιλο (relationship manager). Επισημαίνεται ότι η RBS υπήρξε μέχρι πρόσφατα η αποκλειστική δανειοδότρια τράπεζα του Ομίλου μας, τον οποίο και χρηματοδότησε για την αγορά περίπου 30 πλοίων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν νεότευκτα. Λόγω της μακροχρόνιας υπηρεσίας του στην RBS χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης για το ακέραιο του χαρακτήρα του και καθολικής αναγνώρισης από την εφοπλιστική κοινότητα».

Το αν τα προαναφερθέντα ονόματα εξακολουθούν να θεωρούνται άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του πατέρα Αγγελόπουλου μένει να το δούμε από την ανταπάντηση των δικηγόρων του. Το σίγουρο είναι ότι ειδικά ο κ. Σκινδήλιας, ο αντιπρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, είναι άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης των γιων του, ο άνθρωπος-σκιά τους, όπως λένε, που βρίσκεται πάντα δίπλα τους σε κάθε αγώνα της ομάδας, σε κάθε φωτογραφικό ενσταντανέ και τηλεοπτικό πλάνο, εκείνος που δίνει το τέμπο σε κάθε τους κίνησης εντός και εκτός γηπέδου, εντός και εκτός Χαλυβουργικής.

Οπως και να ’ναι, η εικόνα υγείας του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, όπως την περιγράφουν στην αίτησή τους, είναι εκείνη ενός ανθρώπου που ταλαιπωρείται όχι μόνο από κινητικά προβλήματα που συνεχώς επιδεινώνονται, αλλά και από «γενικότερα σοβαρά προβλήματα υγείας, που του επέφεραν τελικώς, από το έτος 2013 και μετά, βαρεία και καταλυτική δυσλειτουργία των εγκεφαλικών του λειτουργιών και καθολική νοητική διαταραχή, που παρακωλύουν την ελεύθερη διαμόρφωση της βούλησής του ή της κρίσης του».

Ζητούν μάλιστα να γίνει πραγματογνωμοσύνη από δύο γιατρούς, έναν ψυχίατρο και έναν νευρολόγο, λόγω «πολυδιάστατης ψυχοδιανοητικής έκπτωσης», όπως αναφέρουν. Αυτό σημαίνει όμως ότι ζητούν να κηρυχθεί ο πατέρας τους «πλήρως ανίκανος προς δικαιοπραξία». Η πλευρά του πατέρα τους, βέβαια, κάθε άλλο παρά συμφωνεί με τη βουλητική του ανικανότητα και το νομικό επιτελείο του ετοιμάζεται για αντεπίθεση.

Ο ίδιος άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει ότι είναι σκληρό καρύδι. Ενδεικτικό της σιδερένιας του θέλησης είναι το εξής περιστατικό: το 2012, όταν ο Ολυμπιακός γιόρτασε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο μπάσκετ στην Κωνσταντινούπολη μετά από αγώνα-θρίλερ με τη ΤΣΣΚΑ. «Αυτό που κάνατε ήταν ένας άθλος. Μας κάνατε περήφανους», ήταν τα λόγια επιβράβευσης που απηύθυνε στους παίκτες στα αποδυτήρια, όπου είχε στηθεί γλέντι πανηγυρισμών παρουσία παικτών, προπονητών και προέδρων. «Εσείς αντέχετε τέτοιες συγκινήσεις; Να είστε τώρα εδώ;» ήταν το ερώτημα του Ντούσαν Ιβκοβιτς προς τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο, εννοώντας τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν. «Αν μπορείτε και αντέχετε εσείς μέσα, τότε μπορώ κι εγώ», απάντησε ορθά κοφτά ο επιχειρηματίας. Δεν επέτρεπε ποτέ το θέμα της υγείας του να καπελώνει την ικανότητα αλλά και τη θέλησή του να χαίρεται τη ζωή.

Το ίδιο άλλωστε επιχείρημα, της εύθραυστης υγείας του, είναι εκείνο που πριν από κάποια χρόνια συνέβαλε στην εύνοια, όπως ο ίδιος θεωρεί, που έδειξε ο πατέρας του Παναγιώτης στον μεγαλύτερο -κατά δύο χρόνια- αδελφό του Θόδωρο, αμέσως μετά τη δολοφονία του θείου τους Δημήτρη Αγγελόπουλου το 1986 από τη «17 Νοέμβρη». Τότε δηλαδή που ο Θόδωρος ανέλαβε με την προτροπή του πατέρα του Παναγιώτη να τον αναπληρώσει και να μεγαλώσει την οικογενειακή περιουσία στο εξωτερικό, αφού και όσο ζούσε ο θείος τους εκείνος ήταν που έτρεχε τις υποθέσεις των επιχειρήσεων του εξωτερικού.

Σύσσωμη η οικογένεια Αγγελόπουλου και οι παίκτες του Ολυμπιακού πανηγυρίζουν την κατάκτηση του δεύτερου ευρωπαϊκού τροπαίου στο μπάσκετ το 2012

Ο 20ετής πόλεμος με τον Θόδωρο
Μπορεί σήμερα, όπως λένε οι πληροφορίες, τα δύο αδέλφια να έχουν ρίξει κάποιες γέφυρες επικοινωνίας -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν έρθει και κοντά-, το γεγονός όμως ότι έχουν έστω κάποιες τηλεφωνικές συνομιλίες φαντάζει τεράστιο βήμα μπροστά στη λυσσαλέα αντιπαράθεση που είχαν για πάνω από δύο δεκαετίες. Μια αντιπαράθεση που θέριεψε κυρίως μετά τον γάμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου με τη Γιάννα Δασκαλάκη. Ούτως ή άλλως τα δύο αδέλφια απείχαν και ως ιδιοσυγκρασίες, αφού ήταν δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, δύο διαφορετικοί κόσμοι, αν και διέμεναν στο ίδιο σπίτι - τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία τους.
Η διανομή μέρους της ναυτιλιακής οικογενειακής περιουσίας το 1998 ανάμεσα στους δύο γιους από τον πατέρα τους ήταν εκείνη που πυροδότησε την κόντρα, αφού ο Κωνσταντίνος θεώρησε εαυτόν ριγμένο. Εγκατεστημένος τότε στην Ελλάδα, έσπευσε να κατηγορήσει τον διαχειριστή Θόδωρο για οικειοποίηση περιουσίας που του ανήκε από το 1964, αφού, όπως υποστήριζε, ήταν τότε που στην Ελβετία και τη Βρετανία ιδρύθηκε κοινοπραξία με μερίδια που ανήκαν εξίσου σε αυτόν, τον αδελφό του, τον πατέρα τους και τον δολοφονηθέντα θείο τους. Οταν πια ο Θόδωρος ανέλαβε τις επιχειρήσεις του εξωτερικού, ακολούθησε νέος κύκλος συγκρούσεων, διαφωνιών, πικρών σχολίων και υπαινιγμών για ποινικά αδικήματα, αφού ήδη ο πατέρας τους είχε φροντίσει να αναγορεύσει εαυτόν αποκλειστικό υπεύθυνο της διοίκησης και διαχείρισης όλων των οικογενειακών επιχειρήσεων, δίνοντας τρόπον τινά την έγκρισή του στον γιο του Θόδωρο.
Τα αδέλφια έρχονται στα μαχαίρια προκαλώντας τη μήνη του πατέρα τους, που φτάνει έως και την έξωση του Κωνσταντίνου από τη Χαλυβουργική. Από τη μία το επιχείρημα της εύθραυστης υγείας του (κάτι που ο ίδιος θεωρούσε αβάσιμο) που έφερε την εύνοια προς τον Θόδωρο και από την άλλη η εκτόξευση του πλουτισμού του αδελφού του, που κάθε άλλο παρά κρυβόταν με τις αγορές ιδιωτικών αεροπλάνων, σούπερ γιοτ και επαύλεων αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, ήταν κάτι που εκείνος αδυνατούσε να ανεχτεί. Οι ταυτόχρονες επενδυτικές επιλογές (μετοχές τραπεζών, δεξαμενόπλοια, ίδρυση χαλυβουργιών στο Κάρντιφ, στην Ελβετία και την Ιντιάνα) με δική του πρωτοβουλία ή με τη συναίνεση του πατέρα τους, αν και οδηγούσαν στη γιγάντωση του οικογενειακού πλούτου, συναντούσαν έναν σημαντικό σκόπελο: την είσοδο της Γιάννας Δασκαλάκη στην οικογένεια, αφού από το 1990 έγινε η σύζυγος του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Μια γυναίκα δυναμική και κυριαρχική, με μεγάλες φιλοδοξίες, που αμέσως μετά τη διεκδίκηση της Ολυμπιάδας του 2004 και την επιτυχή ανάληψή της, έγινε πανίσχυρη όχι μόνο στο Πανελλήνιο αλλά και διεθνώς. Η ρήξη των δύο αδελφών από το 1996 ήταν μονόδρομος. Στο εξής τον λόγο θα έχουν τα δικαστήρια - και θα τον έχουν για 20 και βάλε χρόνια. Η απόκτηση -μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας- της πολυτελούς κατοικίας του ζεύγους Θόδωρου και Γιάννας στο Λονδίνο, που οι κήποι της συναγωνίζονταν αυτούς του Μπάκιγχαμ, πυροδοτώντας τα δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου που έκανε λόγο για οίκημα αξίας 10 δισ. δρχ., πυροδότησε την οργή του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. «Πρόκειται για μια επένδυση κύρους», ήταν το δικό τους επιχείρημα, «είναι μια κίνηση ξιπασιάς», αντέτεινε η πλευρά Κωνσταντίνου.
Οταν πια ο πατέρας τους Παναγιώτης Αγγελόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 5 Ιουνίου 2001, τα δύο αδέλφια ήταν από τις ελάχιστες φορές που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο έστω και για λίγες στιγμές. Κι αυτή στο Α’ Νεκροταφείο, στην κηδεία του πατέρα τους. Μπορεί η περιουσία τους να μοιράστηκε έναν χρόνο πριν με τη λογική ο ένας, ο Κωνσταντίνος, να πάρει τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα (Χαλυβουργική, Arcadia) και ο άλλος, ο Θόδωρος, εκείνες του εξωτερικού, οι αλλεπάλληλες όμως αγωγές που ακολούθησαν από τον πρώτο διεκδικώντας κάποια δισ. δρχ. είναι ενδεικτικές της δυσαρέσκειας που του προκάλεσε η μοιρασιά. Μέχρι και πρόσφατα, τα δικαστήρια μεταξύ των αδελφών συνεχίζονται, κάτι που αναφέρουν άλλωστε και οι γιοι τους στο αίτημα δικαστικής συμπαράστασης. Παρ’ όλα αυτά έχουν ανοίξει -έστω και διστακτικά- κάποιοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Θόδωρου και Κωνσταντίνου. Είναι άγνωστο ωστόσο αν θα ξανανοίξουν και με τους γιους.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και η σύζυγός του Γέλη

Δάκρυα περηφάνιας έγιναν δάκρυα οργής
Η παραδειγματική μέχρι πρότινος σχέση μεταξύ πατέρα και γιων δεν άφηνε ούτε μία χαραμάδα ανοιχτή για κάποια ενδεχόμενη μελλοντική έστω έριδα. Εκείνοι ήταν οι άξιοι συνεχιστές της επιχειρηματικής παράδοσης, οι πιστοί συμπαραστάτες του σε όλες τις προσωπικές και επιχειρηματικές τρικυμίες, που έδωσαν ακόμα και τη συμβολική ευχή τους στην ένωσή του με τη δεύτερη σύζυγό του. Από τη μεριά του, και ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν ο περήφανος πατέρας που προίκισε τα παιδιά του με όλα τα εφόδια ώστε να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, που τους πήγαινε από πιτσιρικάδες στο «Καραϊσκάκη» να δουν αγώνες του Ολυμπιακού, που έκλαψε συγκινημένος όταν τους οδηγούσε στην εκκλησία για το ξεκίνημα της δικής τους οικογένειας και που, αν και καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, τους ακολουθούσε στα μεγάλα ντέρμπι της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού για να είναι παρών στις μεγάλες συγκινήσεις, σε νίκες και σε ήττες, μαζί με τη Γέλη, τη δεύτερη σύζυγό του να στέκεται όρθια δίπλα από το καροτσάκι του.

Οι δημόσιες αυτές εικόνες, πειστήρια της ενδοοικογενειακής ομόνοιας και των αγαστών σχέσεων των μελών μιας οικογένειας που εδώ και χρόνια μάχεται «εναντίον αδελφών ψυχών», δεν ήταν τα συνήθη τερτίπια δημοσίων σχέσεων που συνηθίζονται από μεγάλα επιχειρηματικά και μη ονόματα. Εχοντας και ο ίδιος γαλουχηθεί με τις παραδοσιακές αρχές της χρηστής ελληνικής οικογένειας από πατέρα προς γιο, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, παρά τις συγκρούσεις με πατέρα και αδελφό λόγω συνθηκών, προσπάθησε να μεγαλώσει τα δικά του παιδιά του σεβασμό στη μνήμη των προγόνων και τα ελληνικά ιδεώδη.

Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος, καρποί του γάμου του με την Αννα-Μαρία Παπαδημητρακοπούλου (με την οποία ήδη από τη δεκαετία του ‘90 βρισκόταν σε διάσταση), από πολύ μικροί είχαν απόλυτη επίγνωση του βαρύτιμου οικογενειακού ονόματος, ακολουθώντας έναν τρόπο ζωής μακριά από την όποια προβολή, πρόκληση, επίδειξη και εξαλλοσύνη. Τα ονόματα που έχουν δώσει σε κάποια από τα πλοία της Arcadia, της εταιρείας με το όνομα του τόπου καταγωγής του πατριάρχη και ιδρυτή της αυτοκρατορίας, είναι απλά ενδεικτικά της κοσμοθεωρίας τους: «Ελευθερία», «Πίστη», «Αξιοπρέπεια», «Τιμή», «Δόξα», «Μύθος», «Αγγελος», «Μάραθα» και... «Θρύλος». Ο 43χρονος σήμερα Παναγιώτης και ο κατά έναν χρόνο μικρότερος αδελφός του ανέκαθεν μοιράζονταν τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες σπουδές, τις ίδιες σχεδόν παρέες, τις ίδιες συνήθειες, το ίδιο πάθος, τον Ολυμπιακό. Απόφοιτοι και οι δύο της Σχολής Μωραΐτη, ήταν από τους πρωτεργάτες στις γνωστές κόντρες μεταξύ Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών και ενώ τα ξαδέρφια τους κινούνταν μεταξύ Ζυρίχης, Λονδίνου και Νέας Υόρκης, εκείνοι μεγάλωσαν και έζησαν κατά βάση στην Ελλάδα.

Οι χριστουγεννιάτικες αποδράσεις στο Σεν Μόριτς όπου η οικογένεια διαθέτει το δικό της σαλέ ή τα καλοκαίρια στη Μύκονο, όπου επίσης έχουν οικογενειακή βίλα, ήταν ίσως οι μόνες εμφανείς ενδείξεις της οικονομικής τους επιφάνειας, αφού ο γενικότερος τρόπος ζωής τους δεν πρόδιδε σπατάλες και χαϊλίκια. Κυρίως μετά τη δολοφονία του θείου τους Δημήτρη από τη «17 Νοέμβρη» στο Κολωνάκι. Η κοινή πορεία συνεχίστηκε και στις πανεπιστημιακές σπουδές τους -ο Παναγιώτης πήρε πτυχίο από το Deree στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και ο Γιώργος από την ΑΣΟΕΕ-, αλλά και στα μεταπτυχιακά που έκαναν στη Βοστόνη στα Οικονομικά. Η μόνη τους υπέρβαση όταν σπούδαζαν στις ΗΠΑ ήταν να πηγαίνουν συνέχεια στο Σικάγο για να παρακολουθούν τους Σικάγο Μπουλς, εμμονικά κολλημένοι με τον Τζόρνταν και την ομάδα του. Ο αστικός μύθος θέλει μάλιστα τον Παναγιώτη να έχει και τη μεγαλύτερη συλλογή παπουτσιών Air Jordan στον κόσμο.

Με την επιστροφή τους στην Ελλάδα, η εμπλοκή τους στις οικογενειακές επιχειρήσεις είναι μονόδρομος, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση. Μια παράδοση που ακολουθούν σε κάθε έκφανση της ζωής τους. Αμφότεροι υπηρέτησαν στο Πολεμικό Ναυτικό, έχουν δίπλωμα αεροπλοΐας, όπως ο πατέρας και ο θείος τους Θόδωρος, και, φυσικά, είναι από τα μικράτα τους φανατικοί Ολυμπιακοί. Αμφότεροι παντρεύτηκαν και έκαναν οικογένειες, ο Γιώργος με την αδικοχαμένη από καρκίνο Ιωάννα Σάχτου, ο Παναγιώτης με τη βολεϊμπολίστρια Ελευθερία Κούκου. Η ενασχόλησή τους με τη Χαλυβουργική και την Arcadia συνέπεσε με την ανάσταση της πρώτης (μέχρι το 2008 τουλάχιστον) και τη γιγάντωση της δεύτερης.

Η δεύτερη άνοιξη της Χαλυβουργικής, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ήταν ένα προσωπικό στοίχημα του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, απόρροια της υπόσχεσης που είχε δώσει στον πατέρα του Παναγιώτη, παρουσία των παιδιών του, μέσα στο νοσοκομείο Υγεία όπου νοσηλευόταν λίγο προτού φύγει από τη ζωή. Με τον κωδικό 1412 στήθηκε το σχέδιο αναγέννησης της εταιρείας που ταυτίστηκε με τη βαριά βιομηχανία της χώρας, αλλά στην πορεία πήρε την κατηφόρα. Το 2001 η Χαλυβουργική κατέγραφε ζημίες 15 εκατ. ευρώ. Το 2005 έφτασε να έχει κέρδη 2 εκατ. ευρώ. Ο κωδικός 1412 που προέκυψε από την ημερομηνία γέννησης του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, πατέρα του Κωνσταντίνου, απεδείχθη γουρλίδικος.

Η επιτυχής ανάκαμψη της επιχείρησης θεωρείται ένα πρότζεκτ που φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. Αυτή που σήμερα τα παιδιά του θέτουν υπό αμφισβήτηση επικαλούμενοι σοβαρούς λόγους υγείας που πάνω απ’ όλα πλήττουν τα συμφέροντα του πατέρα τους και των κοινών τους εν γένει επιχειρήσεων. Αν για κάποιους η αίτηση που κατέθεσαν για τη θέση του πατέρα τους σε δικαστική συμπαράσταση είναι μια κίνηση προστασίας των οικογενειακών συμφερόντων, για κάποιους άλλους ερμηνεύεται ακόμα και ως «πατροκτονία». Μένει να αποδειχθεί είτε το ένα είτε το άλλο.

Η απάντηση Αγγελόπουλων
Οι πρόεδροι της ΚΑΕ Ολυμπιακός απάντησαν σε δημοσίευμα που τους αφορά. Αναλυτικά η γραπτή δήλωσή τους: «Η σημερινή αναίσχυντη και αγοραία δημοσιοποίηση από την εφημερίδα ''Πρώτο Θέμα'' μιας ευαίσθητης προσωπικής και οικογενειακής μας υπόθεσης αποδεικνύει τον αισχρό τρόπο, με τον οποίο εκμεταλλεύονται τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του πατέρα μας, η δεύτερη σύζυγός του, Ευανθία (Γέλη) Παπαγιαννοπούλου, με την ομάδα των ''συμβούλων'' της που έχει εγκαταστήσει δίπλα του.
Είναι προφανές ότι, χωρίς σεβασμό προς την προσωπικότητα και την κατάσταση του πατέρα μας, δεν διστάζουν να προκαλέσουν συκοφαντικά δημοσιεύματα, συνειδητοποιώντας ότι ο έλεγχος της δικαιοσύνης επέρχεται.
Διαψεύδουμε κατηγορηματικώς τις άθλιες συκοφαντίες που διαδίδουν για να τύχουν της εφήμερης δημοσιότητας του εύκολου εντυπωσιασμού.
Προεξοφλούν φαίνεται ότι η δικαιοσύνη μπορεί να επηρεαστεί από αναληθή δημοσιεύματα κατά παραγγελία. Όλοι γνωρίζουν το ήθος, την ακεραιότητα και τη μέχρι θυσίας αγάπη που τρέφουμε προς τον πατέρα μας.
Για τα ασύστολα ψεύδη περί παρανόμων αναλήψεων από λογαριασμούς του πατέρα μας, περί επιθυμίας μας να πάρουμε την περιουσία του πατέρα μας, θα κληθούν οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν. Μετά από βαθιά περίσκεψη και εκπληρώνοντας θλιβερό καθήκον, αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε από την ελληνική δικαιοσύνη τη θέση του πάσχοντος πατέρα μας, Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου, σε δικαστική συμπαράσταση.
Στην ενέργεια αυτή προβήκαμε με αποκλειστικό γνώμονα την προστασία των συμφερόντων του πατέρα μας, καθόσον πρόσφατα περιήλθαν στη γνώση μας στοιχεία που αναδεικνύουν ότι είναι εδώ και καιρό εκτεθειμένος σε σοβαρούς κινδύνους λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του.

Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι υπόνοιες που είχαμε τα τελευταία χρόνια για το καθεστώς υπό το οποίο διαβιεί ο πατέρας μας και απαντήθηκαν οι απορίες μας για τις ''πράξεις'' στις οποίες φερόταν να προβαίνει.

Είναι γνωστό σε όλους ότι πάντοτε σταθήκαμε αποφασιστικά δίπλα στον πατέρα μας, πράττοντας ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να ξεπερνά τους κινδύνους ζωής, να είναι υγιής, να δικαιώνεται νομικά και ουσιαστικά και να έχει την ποιότητα ζωής που του αξίζει.

Ακόμη και στις πιο δύσκολες προσωπικές μας στιγμές τρέχαμε αμέσως κοντά του και το μόνο που είχε και έχει σημασία για εμάς είναι να επιτυγχάνονται τα άριστα για τον ίδιο. Αυτό επιδιώκουμε να εξασφαλίσουμε, ανεξαρτήτως θυσιών ή εμποδίων, και σήμερα. Μεγαλύτερη επιβράβευση ήταν τα λόγια του ίδιου του πατέρα μας, όταν, σε χρόνο που η κατάσταση της υγείας του δεν είχε επιδεινωθεί καταλυτικώς, έλεγε προς όλους ότι σε εμάς οφείλει την ζωή του».