Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες του Μιχάλη Πουλικάκου και του Βασίλη Βασιλείου, των Ελλήνων που γλίτωσαν από το μακελειό στο πολυτελές ξενοδοχείο Intercontinental...
της Καμπούλ.
Οι δυο έμπειροι πιλότοι είναι κυβερνήτες σε Airbus A340 και τα τελευταία χρόνια εργάζονται στην αεροπορική εταιρεία Kam Air του Αφγανιστάν, με έδρα την Καμπούλ.
Όπως εξηγούν στο protothema.gr, την ώρα που οι τρομοκράτες κατάφεραν και μπήκαν στο ξενοδοχείο, εκείνοι έτρωγαν στο εστιατόριο που βρίσκεται στο ισόγειο.
«Όλα ξεκίνησαν περίπου στις 9 το βράδυ, που βρισκόμασταν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και τρώγαμε… Ξαφνικά ακούμε πυροβολισμούς από το μέρος της κουζίνας. Προφανώς, οι τρομοκράτες μπήκαν από την πόρτα της κουζίνας στον εσωτερικό χώρο του ξενοδοχείου και σκότωναν Δυτικούς. Μόλις ο Βασίλης και εγώ ακούσαμε τους πυροβολισμούς, σηκωθήκαμε και τρέξαμε στα δωμάτιά μας, θεωρώντας το καλύτερο για την ασφάλειά μας. Εγώ κατευθύνθηκα στον 4ο όροφο, ενώ ο Βασίλης στον 5ο, που ήταν αντίστοιχα τα δωμάτιά μας. Από την εκπαίδευση που μας έχουν κάνει, μας έχουν πει σε τέτοιες περιπτώσεις να κρυβόμαστε ή στο κρεβάτι ή στην μπανιέρα. Εγώ μπήκα στην μπανιέρα, αλλά δεν ήρθαν πολλοί στον όροφό μου. Περισσότερο πρόβλημα είχε ο 1ος, ο 2ος, ο 3ος και ο 5ος -μάλιστα τον πρώτο και τον δεύτερο τους κάψανε ολοκληρωτικά» είπε ο Μιχάλης Πουλικάκος.
«Ήταν κάτι τρομερό. Άκουγα παντού τους πυροβολισμούς και το σπάσιμο της πόρτας και ξανά τα ίδια. Ευτυχώς σε μένα δεν ήρθαν πολλές φορές. Ο Βασίλης είχε το πρόβλημα και αυτόν θεωρούσαν νεκρό, αφού είχε να δώσει σημεία ζωής 13 ώρες και τον όροφό του τον πετσόκοψαν και του έβαλαν φωτιά. Ευτυχώς, οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας μπήκαν μέσα και κατάφεραν να μας βγάλουν με ασφάλεια και μας οδήγησαν σε ένα βρετανικό στρατόπεδο» τόνισε.
«Ζω από θαύμα… έμεινα μαζί με τους τρομοκράτες σχεδόν 13 ώρες. Πρώτα σκότωναν τους Δυτικούς και μετά γελούσαν με τους νεκρούς. Εγώ, με το που μπήκα στο δωμάτιό μου, κλείδωσα. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα, σήκωσα ένα κρεβάτι όρθιο και κρύφτηκα στο στρώμα του άλλου κρεβατιού, ενώ το είχα πρώτα κόψει με το μαχαίρι. Μπήκα μέσα και έμεινα εκεί πολλές ώρες… Όλη την ώρα άκουγα φωνές, πυροβολισμούς και χτυπήματα στις πόρτες» είπε από την πλευρά του ο Βασίλης Βασιλείου.
«Όταν ήρθαν στο δικό μου δωμάτιο στον 5ο όροφο, έσπασαν την πόρτα με μια βαριοπούλα και μπήκαν. Ευτυχώς το ρεύμα ήταν κομμένο και έτσι ήταν σκοτεινά, πυροβόλησαν το άλλο κρεβάτι με μερικές ριπές και μετά άρχισαν να μιλάνε και να γελάνε, έφευγαν και ξαναγυρνούσαν στο δωμάτιό μου. Μάλιστα ο ένας, ο πιο κοντός, μάλλον ο αρχηγός τους, κάθισε δίπλα στο κρεβάτι να ξεκουραστεί και τους έδινε οδηγίες… Μπαινόβγαιναν στο δωμάτιό μου για 13 ώρες, μέχρι να με σώσει η συμμαχική ασφάλεια. Μόλις έφυγαν την πρώτη φορά, θεώρησα ότι μπορώ να πηδήξω από τον 5ο όροφο ή ακόμα να διαφύγω από τα μπαλκόνια… Όταν βγήκα στο μπαλκόνι οι φίλιες δυνάμεις με πέρασαν για τρομοκράτη και άρχισαν να μου ρίχνουν και μια σφαίρα πέρασε δίπλα μου. Ξαναμπήκα αμέσως μέσα και κρύφτηκα στο στρώμα» αναφέρει.
«Μετά από αρκετές ώρες, οι τρομοκράτες άναψαν φωτιά στο δωμάτιό μου… Ταράχτηκα, αλλά επειδή μας έχουν εκπαιδεύσει για τέτοιες περιπτώσεις, έκοψα την μπλούζα μου και έβαλα στα ρουθούνια μου ύφασμα, ενώ με την υπόλοιπη μπλούζα κάλυψα το στόμα μου, αναπνέοντας μόνο από το στόμα. Ευτυχώς, ως εκ θαύματος η μπαλκονόπορτα έκλεισε από τον αέρα και έτσι δεν υπήρχε αρκετό οξυγόνο στο δωμάτιο, για να συνεχίσει η καύση της φωτιάς. Βλέποντας όμως την φωτιά, οι φίλιες δυνάμεις πέταξαν νερό με πίεση και την έσβησαν, βρέχοντάς με και μένα, όπου έμεινα βρεγμένος στους -2 βαθμούς Κελσίου, παθαίνοντας υποθερμία… Ευτυχώς, στις 12 το μεσημέρι οι φιλίες δυνάμεις κατάφεραν και έλεγξαν τον χώρο, όπου, όταν άκουσα να μιλούν αγγλικά, βγήκα και αποκαλύφθηκα, μένοντας έκπληκτοι οι άντρες της ασφάλειας» κατέληξε συγκλονισμένος.
