Ξέρω πώς διαβάζοντας τον τίτλο ένας κοινός νους μένει άναυδος και σοκάρεται...
Παρόλα αυτά όμως είναι γεγονός ότι δυστύχως ή ευτυχώς αυτά συμβαίνουν στην καθημερινότητα.
Ο λόγος όμως που αποφάσισα να δημοσιεύσω την ιστορία της Σοφίας είναι ο τρόπος που γράφει και η κυνικότητά της για το ότι ζει με τον ηλικιωμένο αυτον άντρα μόνο και μόνο επειδή την συντηρεί με τα χρήματα του. Πάμε να διαβάσουμε όμως όλη την ιστορία όπως μας την έστειλε αυτούσια στο email μας αλλά και την απάντηση που της δίνω για το πώς θα πρέπει να πράξει από εδώ και πέρα.
Μήνυμα Σοφίας: “Σου στέλνω μια προσωπική μου ιστορία για να την μοιραστώ μαζί σου αλλά και με τους αναγνώστες του site σου. Είμαι η Σοφία, 29ετών από την Τούμπα Σαλονικας. Έχω σπουδάσει νομική αλλά δεν την εξασκώ. Μέχρι τα 25 μου χρόνια δούλευα παράλληλα με τις σπουδές μου σε διάφορα μπάρ της πόλης, οπού κάποια στιγμή πριν 4 χρόνια γνώρισα έναν κύριο, επιχειρηματία, κατά 40χρόνια μεγαλύτερο μου και από τότε είμαστε μαζί. Είναι μαζί μου τρυφερός και ενδιαφέρεται πάρα πολύ. Εδώ και 2 χρονια ζουμε μαζί και μου έχει πει ότι θέλει να μου κάνει και παιδάκια. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό βέβαια.
Τέλοσπαντων όμως. Ο λόγος που σου έστειλα όμως δεν είναι αυτός. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Κάποιες φορές που κάθομαι και σκέφτομαι αισθάνομαι ότι αυτόν τον άνθρωπο απλά τον σιχαίνομαι και δεν θέλω ουτε να με αγγίζει και έτσι συνευρίσκομαι κατά καιρούς με διάφορους συμομήλικους μου απλά και μόνο για να ικανοποιήσω τις ορμές μου.
Δυστυχως όμως δεν τολμώ να τον χωρίσω διότι είναι τόσο ευκατάστατος που τα τελευταία 2 χρονια που ζουμε μαζί μου προσφέρει τα πάντα. Μου έχει πάρει αμάξι πολυτελείας, μου δίνει όσα χρήματα θέλω για ψώνια και περιποίηση και φυσικά αυτο νομίζω ότι με έχει γλυκάνει λίγο.
Η αλήθεια είναι όμως ότι εγώ δεν αισθάνομαι τίποτα για αυτόν και ποτέ δεν αισθάνθηκα. Πολλές φορές σκέφτομαι να του πω να χωρίσουμε και να σηκωθώ να φύγω αλλά μετά αλλάζω γνώμη και λέω πώς με όσα συνήθισα να έχω έτοιμα, θα μου κακοφάνει να αρχίσω να δουλεύω ξανά για το μεροκάματο. Έτσι αναγκάζομαι να ζω μαζι του μόνο και μόνο για να με συντηρεί. Τι θα μου πρότεινες να κάνω; Ποια είναι η καλύτερη επιλογή για μένα; Σ’ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Η απάντηση μου: Αγαπητή Σόφια, η απάντηση μου θα είναι εντελώς αντικειμενική και αυθόρμητη και νομίζω πώς θα αντιπροσωπεύει και την πλειονότητα των αναγνωστών μου. Πρώτα από όλα θα ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι ο κύριος αυτός θα μπορούσε ανετότατα να ήταν ο παππούς σου. Αν αυτό δεν σε προβληματίζει τότε πάμε παρακάτω.
Ξέρω φυσικά ότι η καλόπεραση είναι ένα μεγάλο δέλεαρ αλλά νομίζω πώς αν σταματήσεις να είσαι τεμπέλα και να βλέπεις τους ανθρώπους σαν κουμπαράδες από τους οποίους τραβάς ανα πάσα στιγμή χρήματα, θα σου κάνει καλό. Ούτε η πρώτη θα είσαι που θα ζοριστεί στην δουλειά ούτε η τελευταία. Εξάλλου ο άνθρωπος αυτός νομίζω ότι δεν μπορεί να σου προσφέρει και πάρα πολλά γιατί ευρίσκετέ σε αρκετά προχωρημένη ηλικία και φυσικά νομίζω θα ήταν λίγο ακατάλληλη επιλογή να κάνεις μαζί του παιδάκια. Δεν είμαι κατά της διαφοράς ηλικίας στα ζευγάρια αλλά αυτό εδώ νομίζω είναι πολύ τραβηγμένο Άλλο 10-15 χρόνια διαφορά κι άλλο 40.
Αν πραγματικά τον σιχαίνεσαι πρέπει να το πάρεις απόφαση και να διακόψεις όλο αυτό το “ανώμαλο” στόρυ. Βρες μια δουλειά , βρες και έναν σύντροφο νέο και κάνε την ζωή σου. Δεν μπορείς να κρέμεσαι εφ’όρου ζωής από άλλους. Εκτός κι αν περιμένεις να πάει ο εν λόγω κύριος στα πευκάκια και να σου γράψει την περιουσία του. Ξέρεις καλά ποιο είναι το σωστό και τι πρέπει να κάνεις. Αν θες να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου τότε κάνε αυτό που πρέπει. Αλλιώς αν έχεις συνείδηση θα ζεις μια ζωή στις τύψεις. Αυτά από εμένα και με συγχωρείς αν έγινα σκληρός. athensmagazine
