Λίγες ώρες πριν από το κρίσιμο μεγάλο ντέρμπι στη Superleague Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ στο Γ. Καραϊσκάκης (Κυριακή, 20.30, Nova), μια συνέντευξη - ποταμό με τον εμβληματικό ηγέτη του Δικεφάλου Γιώργο Κούδα να μιλά για τη ζωή του, τον Ολυμπιακό και τη μεγάλη του αγάπη, τον ΠΑΟΚ, παρουσιάζει το...
sport-retro.
Μεταξύ άλλων ο Γιώργος Κούδας αποκαλύπτει πως "Όταν είχα πει στον πατέρα μου ότι θα ξαναγυρίσω στον ΠΑΟΚ, μου είχε πει μια πολύ δύσκολη φράση, την οποία δεν την άντεξα ποτέ. Μου είχε πει ‘ούτε στον τάφο μου να μην έρθεις, αν πας στον ΠΑΟΚ’. Εγώ είχα ήδη πάρει την απόφαση γιατί έπρεπε να ζήσω. Και λέω ‘να ζήσω’ γιατί το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου, δεν το έβλεπα ως επάγγελμα τότε".
Ο Γιώργος Κούδας αναφέρει ακόμα σε άλλο σημείο: «Ήταν σύγκρουση δύο τιτάνων του εγωισμού: του πατέρα μου και του προέδρου Γιώργου Παντελάκη. Ο πατέρας μου ήταν σερβιτόρος. Ήθελα να δούμε καλύτερες μέρες με ένα δικό μας μαγαζί. Βάλαμε κάποιες υποχρεώσεις που κάποιοι άλλοι σύμβουλοι με είχαν διαβεβαιώσει ότι θα τις εκπληρώσουν. Δεν τις εκπλήρωσαν λόγω εγωισμού του Παντελάκη, επειδή δεν του είχαν πει τίποτα.
Η σύγκρουση με τον πατέρα μου ήταν μετωπική. Άκουσε κάποιες «σειρήνες» για ορισμένους που έπαιζαν τον ρόλο του μάνατζερ εκείνη την εποχή. Με έστειλε κάτω, εκεί γνώρισα την αγάπη του κόσμου, αλλά μετέπειτα ήρθαν κι όλες αυτές οι συγκρούσεις. Έμεινα 2 χρόνια χωρίς να παίζω. Το πρώτο εξάμηνο έκανα προπονήσεις κανονικά και έπαιζα σε κάποια φιλικά, αλλά μετά ήμουν σε πλήρη αδράνεια.
Μόνο με το Λιμενικό Σώμα και την Εθνική Ενόπλων έκανα προπονήσεις, τρέχοντας στα βουνά και τα λαγκάδια. Ήξερα τι ήθελα να κάνω, απλώς δεν γυμναζόμουν όπως ένας κανονικός ποδοσφαιριστής».
-Όταν επιστρέψατε το 1968 σας υποδέχθηκαν με κάποιο μούδιασμα οι φίλοι του ΠΑΟΚ;
«Πάντοτε, αυτό που θα φέρει τη δικαίωση είναι η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων. Εγώ είχα πάρει την απόφαση. Δεν άντεχα πλέον. Είχα κάνει αρκετές συζητήσεις με τον πατέρα μου πριν να φύγω για τη Βαγδάτη (σ.σ. ταξίδι με την Εθνική Ενόπλων, η οποία κατέκτησε και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΣΙΣΜ).
Όταν είχα πει στον πατέρα μου ότι θα ξαναγυρίσω στον ΠΑΟΚ, μου είχε πει μια πολύ δύσκολη φράση, την οποία δεν την άντεξα ποτέ. Μου είχε πει ‘ούτε στον τάφο μου να μην έρθεις, αν πας στον ΠΑΟΚ’. Εγώ είχα ήδη πάρει την απόφαση γιατί έπρεπε να ζήσω. Και λέω ‘να ζήσω’ γιατί το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου, δεν το έβλεπα ως επάγγελμα τότε.
Μάλωσα μαζί του, δεν μιλούσαμε για 6 χρόνια. Μόνο έπαιρνα τηλέφωνο τη μητέρα μου. Αυτή ήταν τεράστια σύγκρουση για μένα. Έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτό που ήθελα να κάνω εγώ, σε αυτό που ήθελε ο κόσμος, σε αυτό που είχε γίνει ήδη… Είχαν έρθει δύο αντίπαλα στρατόπεδα σε εμφύλιο.
Όλο αυτό ήταν πολύ δύσκολο για να το διαχειριστώ και, καταλαβαίνετε, ότι πρέπει να έχεις τέτοια δύναμη χαρακτήρα που να μπορείς να ανταποκρίνεσαι σε όλα αυτά που θέλεις εσύ και ο κόσμος… Σε όλα αυτά που πρέπει να αποδείξεις και στον πατέρα σου…».
-Πώς έγινε η επανασύνδεση με τον πατέρα σας;
«Το 1974 παντρευόταν η αδερφή μου και η μητέρα μου με «παρακάλεσε». Μου είπε ‘έλα στον γάμο για να σπάσει αυτό που έχετε, τον πατέρα σου τον ξέρεις ότι είναι πολύ εγωιστής, αλλά κάποια στιγμή καταλαβαίνει και ορισμένα πράγματα’. Πήρα την απόφαση, πήγα, με καλοδέχθηκε και μετά έγιναν όλα καλά.
Βέβαια, αργότερα ήρθαν και άλλες συγκρούσεις. Δεν τα ξέρει ο κόσμος και τα εξετάζει από τη δική του οπτική γωνία. Όμως κάποιες φορές αυτά που περνά κάποιος, δεν τα βγάζει προς τα έξω. Είναι αυτό που λέμε ‘τα εν οίκω μη εν δήμω’. Βγήκαν βέβαια ορισμένα, εν μέρει λανθασμένα. Αυτήν τη στιγμή δεν απολογούμαι σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μου».
-Επιστροφή στο αγωνιστικό κομμάτι και αρχή των ένδοξων χρόνων του ΠΑΟΚ. Ποια ήταν τα συστατικά των επιτυχιών της δεκαετίας του 1970;
«Όποια σύγκρουση και αν είχα με τον Παντελάκη, ασχέτως αν με αδίκησε εκείνη την εποχή, σέβομαι την αγάπη αυτού του παράγοντα για την ομάδα. Διότι και το 1966 που έφυγα και το 1968 που γύρισα, αυτός ονειρευόταν μια τέτοια ομάδα. Με την επάνοδό μου είχε πλέον τη βάση και τα εχέγγυα για να τη χτίσει από το 1968 μέχρι το 1970. Με νέους παίκτες σαν εμένα και με μερικούς παλιότερους. Αυτή η ομάδα ήταν επίτευγμα αυτού του παράγοντα και ολόκληρης της λογικής του».
