κάθε είδους.
Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα νησί φημισμένο για τις μαγευτικές παραλίες του (αν και έχει όμορφες παραλίες), ή το ιδανικό μέρος για να πάει κάποιος που θέλει να το παίξει ερημίτης και, σίγουρα, δεν είναι αυτό που λέμε «ζευγαρονήσι» (αν και φυσικά μπορεί κανείς να πάει με το έτερον του ήμισυ και να περάσει υπέροχα).
Η Αντίπαρος είναι το νησί της διασκέδασης, των βραδιών δίχως αύριο στην πλατεία (όπου τα περισσότερα μπαρ είναι μαζεμένα), του ξέφρενου χορού στη μυθική ντίσκο La Luna και των τεσσάρων ψεμάτων (περισσότερα πιο κάτω). Φέτος, μετά την επιτυχία της ταινίας Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, η οποία γυρίστηκε στο νησί το καλοκαίρι του 2014, μια νέα γενιά επισκεπτών αναμένεται να επισκεφτεί το νησί και να το ερωτευτεί, όπως τόσες άλλες πιο πριν, όχι επειδή είναι το πιο όμορφο, άλλα επειδή έχει αυτό το «κάτι» που δεν μπορεί να εξηγηθεί σε κανένα κείμενο.
Διότι τελικά αυτό ακριβώς είναι το θέμα με την Αντίπαρο, το γεγονός ότι η μαγεία της δεν μπορεί να την αναλύσει κανείς και ο μόνος τρόπος να γίνει κατανοητή, είναι να τη βιώσεις.
Το να κάνεις διακοπές στην Αντίπαρο σημαίνει
Να γνωρίζεις συνεχώς ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη, που σου λένε ιστορίες του τύπου «ήρθα για πρώτη φορά τέλη '70s - αρχές '80s και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω να έρχομαι σ' αυτό το νησί».
Να έχεις υπάρξει βέβαιος πως θα πνιγείς, όταν το καραβάκι που πάει Παροικιά (Πάρος)-Αντίπαρο βρίσκει καιρό.
Να έχεις λαχανιάσει ανεβαίνοντας τα πολλά σκαλιά του εντυπωσιακού σπηλαίου του νησιού και να έχεις σκαλώσει με τις επιγραφές που υπάρχουν στο πιο βαθύ τμήμα του.
Να έχεις πετύχει στον κεντρικό δρόμο τον Τζίμη Πανούση ή τον Τομ Χανκς (δύο εκ των διασημότερων οπαδών του νησιού).
Να έχεις δει 9.879.832.457 φορές τη Μανταλένα (τανία γυρισμένη στο νησί) στο θερινό σινεμά του Γιάννη.
Να έχεις νιώσει βαθιά στο πετσί σου τα τέσσερα ψέματα της Αντιπάρου, τα οποία είναι τα εξής:
- Φεύγω αύριο.
- Του χρόνου θα πάω σε άλλο νησί.
- Δεν θα ξαναπιώ ποτέ.
- Είσαι πολύ όμορφη/ος απόψε.
- Φεύγω αύριο.
- Του χρόνου θα πάω σε άλλο νησί.
- Δεν θα ξαναπιώ ποτέ.
- Είσαι πολύ όμορφη/ος απόψε.
Να έχεις κάποια στιγμή αποσυρθεί με καλή παρέα στα ενδότερα του κάστρου.
Να έχεις πιει σφηνάκι βότκα-sprite με τον μύθο Θανάση, ιδιοκτήτη του Doors, της καλύτερης pub των Κυκλάδων.
Να χαζεύεις τα μικρά κορίτσια και τις ώριμες κυρίες που ανεβαίνουν στην μπάρα του ίδιου μαγαζιού για να χορέψουν ροκενρόλ.
Να έχεις κάνει έστω μια φορά τον ημερήσιο γύρο του νησιού, με καραβάκι γεμάτο Σκανδιναβούς τουρίστες.
Να έχεις αράξει στους καναπέδες του Yam για κοκτεϊλάρες, με θέα τ' αστέρια.
Να έχεις ξεβιδωθεί στον χορό μέχρι πρωίας στη La Luna, τη θρυλικότερη ντίσκο - κοτέτσι σε όλο το Αιγαίο (πριν γίνει ντίσκο ήταν όντως κοτέτσι).
Να έχεις συνδυάσει το τραγούδι «My baby just cares for me» της Nina Simone με τα πρωινά στην ίδια ντίσκο.
Να έχεις πιεί καταπληκτικά κοκτέιλ με βάση το αψέντι (και όχι μόνο) στο Soul Sugar.
Να έχεις κοπανηθεί από τα κύματα στην παραλία Λιβάδια.
Να πας για σουβλάκι στα 5Φ και να σου εξηγεί ο ιδιοκτήτης τι σημαίνει το όνομα του μαγαζιού.
Να έχεις φάει κρέπα από τα χέρια του Κυριάκου στην κρεπερί «Ραντεβού» στην πλατεία του νησιού, μετά από μεθύσι στα μπαράκια.
Να σε έχει «ταΐσει» ο τρομερός Bart Van Capellen, σεφ και ιδιοκτήτης του La Louche.
Να σε έχει τσιμπήσει δράκαινα στο πόδι και να είσαι σίγουρος ότι θα πεθάνεις, άλλα τελικά η λύση να είναι απλά να βάλεις το πόδι σου μέσα σε ζεστό νερό για μισή ώρα, drama queen.
Να έχεις μπει με καλή παρέα, έστω για μια φορά, σε κάποια τυχαία βάρκα στο λιμάνι, κάποιο τυχαίο βράδυ.
Να έχεις φάει τούμπα με το ποδήλατο μεθυσμένος.
Να έχεις φάει τούμπα με το ποδήλατο ξεμέθυστος.
Να έχεις κάνει οτοστόπ είτε στο πήγαινε, είτε στο έλα από La Luna, για να αποφύγεις τον δεκάλεπτο ποδαρόδρομο.
Να έχεις παρακολουθήσει κάποιο από τα επικά ντέρμπι στο beach volley που γίνονται στο «γυμνιστάν», την παραλία του κάμπινγκ, ανάμεσα στους δυο αιώνιους εχθρούς, την ομάδα των γυμνών και αυτή των ντυμένων.
Να έχεις παίξει βελάκια στο Lucky Luke με διάλειμμα για σφηνάκια.
Nα έχεις γκρουβάρει στο Boogaloo με ένα κοκτέιλ στο χέρι.
Να έχεις νιώσει στο πετσί σου πόσο χάλια είναι να μην έχεις καλά καβατζωμένη θέση για τη σκηνή σου στο κάμπινγκ και να σε ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί ο ήλιος.
Να σου έχει φτιάξει τζιν τόνικ ο Αντρέας ο Ταρζάν, που κάποτε δούλευε στο κάμπινγκ και είναι με διαφορά ο πιο αργός μπαρμαν του κόσμου.
Nα έχεις αράξει από νωρίς το απόγευμα στο τέλος του κεντρικού δρόμου και να χαζεύεις τον κόσμο, ενώ σου φτιάχνει κοκτέιλ ο Νίκος ο Loco.
Nα έχεις δει την ανατολή μέσα από τη γυάλινη οροφή του κλαμπ Μύλος.
Να έχεις πάει με τον σκύλο σου στον Άγιο Σπυρίδωνα -μια πολύ ρηχή παραλία- και αυτός να έχει τρελαθεί στο παιχνίδι.
Να έχεις σκαλώσει τουλάχιστον μια φορά με τη μαύρη ντισκομπάλα του Smile.
Να έχεις κάνει έστω μια φορά το λεγόμενο «τουρ του δημάρχου», δηλαδή να πας σε όλα τα μαγαζιά της πλατείας για σφηνάκι.
Να αράζεις με την παρέα σου στην πλατεία έξω από την εκκλησία, περιμένοντας μέχρι να μαζευτούν όλοι.
Να έχεις ξεκινήσει (ή να συμμετέχεις σε) «τρενάκι» στην La Luna, όταν παίζει ντίσκο κομμάτια.
Να ξέρεις τι ώρα είναι από το κομμάτι που παίζει ο DJ στην ίδια ντίσκο.
Να έχεις πιει από το σπιτικό τσίπουρο του Σταθερού στην ταβέρνα του στο λιμάνι.
Να έχεις βιώσει τον τρόμο στο Rescue, το πιο σκληρό ελληνάδικο των Κυκλάδων, όταν οι ντόπιοι θαμώνες ξεκινούν να σπάνε ποτήρια και μπουκάλια στο πάτωμα και εσύ φοράς παντόφλες.
Nα έχεις πιει 742.742.742 σφηνάκια μέσα σε ένα βράδυ με τον Αντώνη «Tony Z» Ζυμαράκη, το πιο γλυκό ρεμάλι του Αιγαίου.
Να γράφεις κείμενο γι' αυτό το νησί χρησιμοποιώντας 37 φορές τη λέξη «σφηνάκια» και 25 την λέξη «κόκτεϊλ».
Να ξέρεις ότι θα ξαναπάς του χρόνου με το που μπεις στο καράβι της επιστροφής για Πειραιά.
Γιάννης Μακρογιαννέλης
@ Ότι και να γράψει κανείς για τις διακοπές στην Αντίπαρο είναι λίγο αν δεν έχεις περάσει λίγες ημέρες στο νησί...
.png)
