Η νομοθετική εξουσία της χώρας πολλές φορές επικαλείται το «Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδο» και σε κάθε κυβερνητική κρίση ή απώλεια της πλειοψηφίας της βουλής προσφεύγει ...στην έκτακτη λύση των εκλογών (και πολλές φορές επαναλαμβανόμενες) μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα στην διέξοδο της χώρας από την ακυβερνησία και παράλυση.
Το μέγα τωρινό οικονομικό κυρίως, ώς και πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και εθνικό αδιέξοδο της χώρας έχει –την δική του ιστορία – με δημιουργούς και υπαίτιους.
Κατά βάση το πολιτικό σύστημα με τους εκάστοτε κυβερνόντες συνεπικουρούμενο απο τους θεσμούς- φορείς της εξουσίας με τις πράξεις τους ή την ανοχή τους (ηθελημένα ή μή, εν αγνοία ή γνώση τους, με πρόθεση ή αφέλεια ή ανικανότητα) φέρουν την κύρια ευθύνη στο κατάντημα της χώρας.
Η νομιμοποίησή τους στην εξουσία – με την ψήφο του λαού- που υφήρπασαν με «δόλιους» τρόπους και ψεύδη, με ανεφάρμοστα προγράμματα και οράματα, με υποσχέσεις ελπίδας πού έσβηναν και ξεχνιόντουσαν την επομένη της ανάληψης της εξουσίας της χώρας εγκαθίδρυσαν το μοντέλο της μεγάλης πλάνης και απάτης εις βάρος του λαού. Το «αδίκημα» δεν είναι στιγμιαίο αλλά «διαρκές». Το «ψέκασμα» και μπόλιασμα της κοινωνίας στην μνημονιακή πορεία της (που το κράτος έχει συνέχεια) ώστε να συντηρηθεί το μονοπάτι της αδιεξόδου με υποσχόμενη διέξοδο στο βάθος του χρόνου για συντήρηση και διατήρηση του ανταλλάγματος της εξουσίας προς τους εκλετούς ΤΟΥΣ.
Τα διαπιστευτήρια που υποβάλλουν όλοι σχεδόν οι «ηγήτορες» της βουλής προς τους «δανειστές» και πάτρωνές τους, είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ τους στο ποιός θα είναι περισσότερο αρεστός, υπάκουος και δουλικός στα κελεύσματα των εντολέων, ώστε να τύχη της εύνοιας και υποστήριξής των για την καρέκλα και θώκο της εξουσίας, για την υλοποίηση τού έργου της σημερινής και αυριανής θλιβερής πραγματικότητας.
Το αδιέξοδο δε που έχει περιέλθει – οδηγηθεί ο λαός στον τυφλό δρόμο του σκοταδισμού, κατάσταση που δεν έχει προοπτική εξέλιξης ή βελτίωσης ευρισκόμενος στο πουθενά σε ένα βασανιστικό κακό όνειρο χωρίς ξυπνητό.
Ενας λαός, μιά κοινωνία που τους έχει καταβάλλει η οικονομική πανούκλα ως ασθένεια, με στρές – κατάθλιψη, άγχος, αγωνία επιβίωσης, με ψυχοφάρμακα ώς σωτηρία υπό την σκέπη της απελπισίας της ανασφάλειας και του φόβου.
Ο φόβος και τα δεινά αποβάλλονται με δράση με τον «μπροστάρη» εκείνον που θα μας βγάλει απο εκεί που μπήκαμε για να ξαναχαράξουμε και να ξαναπάρουμε τον δρόμο απο την αρχή, με λύσεις που δεν είναι πάντα εύκολες ούτε άμεσες αλλά σταθερές με βάσεις και προοπτική για να ξανασταθούμε όρθιοι με ψηλά το κεφάλι στηριζόμενοι στα δικά μας πόδια και με αντοχές στις δικές μας πλάτες.
Ο λαός θα δώσει την Διέξοδο στο αδιέξοδό του όπως το έχει κάνει όποτε το απαίτησε το έθνος, με λαμπρά παραδείγματα ηρωϊσμού που κοσμούν την ιστορία του.
Το άρθρο του Δημοτικού Συμβούλου Πειραιά Νίκου Πηρούνια δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
Το άρθρο του Δημοτικού Συμβούλου Πειραιά Νίκου Πηρούνια δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
