Βλέπετε μια γυναίκα ή έναν άντρα να διασχίζει ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο και νιώθετε κάτι σαν μια δίνη από ανεξέλεγκτη ενέργεια να σας τραβάει...
Συναντήσατε την “αδελφή ψυχή σας” και το νιώθετε στα σπλάχνα σας- όλα τα όργανα του σώματος και το μυαλό εκρήγνυνται με βέλη έρωτα φαινυλαιθυλαμίνης που τρυπούν το δέρμα σας.
Νομίζετε πως αυτό το αίσθημα “αγάπης” είναι τόσο αληθινό και τόσο αγνό που τίποτα δε θα μπορούσε να του μοιάζει και ενώ είστε εν μέρει σωστοί, υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα για την ιστορία της ανθρώπινης έλξης.
Νομίζετε πως αυτό το αίσθημα “αγάπης” είναι τόσο αληθινό και τόσο αγνό που τίποτα δε θα μπορούσε να του μοιάζει και ενώ είστε εν μέρει σωστοί, υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα για την ιστορία της ανθρώπινης έλξης.
Σύμφωνα με την έρευνα του Γιουνγκ και άλλων ψυχολόγων, διαλέγετε ένα σύντροφο με βάση της σύνθετης εικόνας εκείνων που σας φρόντιζαν όταν ήσασταν μικροί. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι στους οποίους βασιζόσασταν για τα πάντα.
Ήσασταν απόλυτα εξαρτημένοι από αυτούς και λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας και αδιαφορίας, έκαναν λάθη στην ανατροφή σας. Ίσως ήταν απόμακροι, ελεγκτικοί, απογοητευτικοί ακόμα και σκληροί.
Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να ήταν αγαπητοί, ευγενικοί, υπομονετικοί και υποστηρικτικοί.
Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να ήταν αγαπητοί, ευγενικοί, υπομονετικοί και υποστηρικτικοί.
Επίσης, ίσως έχετε βιώσει ένα συνδυασμό αυτών των χαρακτηριστικών από την γέννηση μέχρι την ηλικία τω τριών ή των πέντε ετών. Τότε ήταν όταν η έννοια του κόσμου και της αγάπης διαμορφώθηκαν. Η ρομαντική σπλαχνική έλξη που νιώθετε για ένα άλλο άτομο όταν είστε ενήλικοι είναι απλώς το υποσυνείδητο που επιθυμεί να θεραπεύσει τις πληγές οι οποίες προκλήθηκαν από αυτούς που είχαν αναλάβει την φροντίδα σας όταν ήσασταν παιδιά. Συνειδητά θέλουμε ευφορία και όλα τα πράγματα που έρχονται με την ιδέα της ρομαντικής αγάπης- σε αυτή την αγάπη που τόσο εύκολα πέφτουμε και τα αρχικά στάδια μιας σχέσης όταν την εξιδανικεύουμε, την φανταζόμαστε και την προσφέρουμε στους ρομαντικούς συντρόφους μας.
Το υποσυνείδητο μυαλό δρα λίγο περισσότερο με βάση τις επιθυμίες και τα συναισθήματα.
Υποσυνείδητα ωστόσο, υπάρχουν βαθύτερες ανάγκες οι οποίες ουρλιάζουν για προσοχή και παίζουν σημαντικό ρόλο γι αυτό που αποκαλούμε “εικόνα ταιριάσματος” (imago match). Η εικόνα είναι το υποσυνείδητο μυαλό που συμπεριφέρεται σαν παιδί το οποίο ήταν παρόν στην αρχική διαμόρφωση. Το υποσυνείδητο μυαλό δρα λίγο περισσότερο με βάση τις επιθυμίες και τα συναισθήματα. Αγνοεί όλους τους λόγους. Θέλει αυτό που θέλει, πετώντας τα κοινωνικά πρότυπα, την ευγένεια, την συμπόνια και άλλες σημαντικές ανθρώπινες εξελίξεις της ανθρώπινης ψυχής στον αέρα.
Ενεργεί σαν το ιστορικό ενός υπολογιστή που αποθηκεύει όλες τις αναμνήσεις σας, συμπεριλαμβανομένου και αυτών που συνέβησαν όταν ήσασταν τόσο μικροί, που δεν είναι γραμμένες στη συνειδητή μνήμη σας. Σίγουρες πεποιθήσεις που έχετε για τον εαυτό σας, οι οποίες δεν φαίνονται να βγάζουν νόημα, είναι συχνά σχηματισμένες στο υποσυνείδητο βασισμένες σε αυτές τις πρώιμες αναμνήσεις. Κάποιοι λένε πως είναι ακόμα και από προηγούμενες ζωές.
Το υποσυνείδητο μυαλό δρα λίγο περισσότερο με βάση τις επιθυμίες και τα συναισθήματα.
Υποσυνείδητα ωστόσο, υπάρχουν βαθύτερες ανάγκες οι οποίες ουρλιάζουν για προσοχή και παίζουν σημαντικό ρόλο γι αυτό που αποκαλούμε “εικόνα ταιριάσματος” (imago match). Η εικόνα είναι το υποσυνείδητο μυαλό που συμπεριφέρεται σαν παιδί το οποίο ήταν παρόν στην αρχική διαμόρφωση. Το υποσυνείδητο μυαλό δρα λίγο περισσότερο με βάση τις επιθυμίες και τα συναισθήματα. Αγνοεί όλους τους λόγους. Θέλει αυτό που θέλει, πετώντας τα κοινωνικά πρότυπα, την ευγένεια, την συμπόνια και άλλες σημαντικές ανθρώπινες εξελίξεις της ανθρώπινης ψυχής στον αέρα.
Ενεργεί σαν το ιστορικό ενός υπολογιστή που αποθηκεύει όλες τις αναμνήσεις σας, συμπεριλαμβανομένου και αυτών που συνέβησαν όταν ήσασταν τόσο μικροί, που δεν είναι γραμμένες στη συνειδητή μνήμη σας. Σίγουρες πεποιθήσεις που έχετε για τον εαυτό σας, οι οποίες δεν φαίνονται να βγάζουν νόημα, είναι συχνά σχηματισμένες στο υποσυνείδητο βασισμένες σε αυτές τις πρώιμες αναμνήσεις. Κάποιοι λένε πως είναι ακόμα και από προηγούμενες ζωές.
Το πρώτο στάδιο της αγάπης: Το χημικό πείραμα
Στα πρώτα στάδια της αγάπης, αρχίζουμε να νιώθουμε σαν το “χρυσό παιδί” της οικογένειας ακόμα και αν δεν μας συμπεριφέρονταν έτσι όταν ήμασταν μικροί. Η νορεπινεφρίμη, η ντοπαμίνη, φαινυλαιθυλαμίνη και άλλες νευροχημικές ουσίες μεταμορφώνουν το σώμα μας κυριολεκτικά σε ένα χημικό πείραμα, καθώς πλημμυριζόμαστε από ουσίες που κάνουν τις παλάμες μας να ιδρώνουν, πεταλούδες να εμφανίζονται στο στομάχι και την καρδιά μας να χτυπά δυνατά. Αυτή η ωραία αίσθηση που νιώθουμε στο πρώτο στάδιο της αγάπης είναι αναγκαία ώστε να είμαστε με κάποιον ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσει να θεραπεύσουμε τις βαθύτερες πληγές που κουβαλάμε και το υποσυνείδητο μυαλό μας ξέρει ακριβώς ποιος είναι αυτός. Όταν η αγάπη ξεκινά να γίνεται τετριμμένη και κουραστική, εισερχόμαστε συνήθως στη δεύτερη φάση της ρομαντικής αγάπης το οποίο είναι η “πάλη”. Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε πως αυτό το στάδιο δεν προορίζεται να διαρκέσει. Αν είστε με κάποιον που σας υποτιμά, σας αγνοεί, παρακρατεί την αγάπη, δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί σας ή σας συμπεριφέρεται λιγότερο από υπέροχα, τότε υπάρχει ένα άλλο λεωφορείο που έρχεται στα επόμενα πέντε λεπτά. Είναι καιρός να προχωρήσετε. Για οποιονδήποτε λόγο, δεν είναι το άτομο που θα σας βοηθήσει να ολοκληρώσετε την θεραπεία που χρειάζεστε για να έχετε μια πλήρως λειτουργική, αληθινή αγάπη. Μπορεί να έχει εξυπηρετήσει τον σκοπό να σας πληγώσει με τον ίδιο τρόπο που είχατε πληγωθεί ξανά ώστε να γίνετε πιο συνειδητοποιημένοι στην ανάγκη για θεραπεία, αλλά δε θα είναι ο αγωγός μέσω του οποίου τελικά θα γίνει η αλλαγή. Στο πρώτο στάδιο, η αγάπη είναι σαν ένα εναλλακτικό στάδιο συνείδησης – το πιο κοντινό πράγμα που ξέρουμε στην πνευματική ευδαιμονία- και είναι τέλειο.
Στα πρώτα στάδια της αγάπης, αρχίζουμε να νιώθουμε σαν το “χρυσό παιδί” της οικογένειας ακόμα και αν δεν μας συμπεριφέρονταν έτσι όταν ήμασταν μικροί. Η νορεπινεφρίμη, η ντοπαμίνη, φαινυλαιθυλαμίνη και άλλες νευροχημικές ουσίες μεταμορφώνουν το σώμα μας κυριολεκτικά σε ένα χημικό πείραμα, καθώς πλημμυριζόμαστε από ουσίες που κάνουν τις παλάμες μας να ιδρώνουν, πεταλούδες να εμφανίζονται στο στομάχι και την καρδιά μας να χτυπά δυνατά. Αυτή η ωραία αίσθηση που νιώθουμε στο πρώτο στάδιο της αγάπης είναι αναγκαία ώστε να είμαστε με κάποιον ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσει να θεραπεύσουμε τις βαθύτερες πληγές που κουβαλάμε και το υποσυνείδητο μυαλό μας ξέρει ακριβώς ποιος είναι αυτός. Όταν η αγάπη ξεκινά να γίνεται τετριμμένη και κουραστική, εισερχόμαστε συνήθως στη δεύτερη φάση της ρομαντικής αγάπης το οποίο είναι η “πάλη”. Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε πως αυτό το στάδιο δεν προορίζεται να διαρκέσει. Αν είστε με κάποιον που σας υποτιμά, σας αγνοεί, παρακρατεί την αγάπη, δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί σας ή σας συμπεριφέρεται λιγότερο από υπέροχα, τότε υπάρχει ένα άλλο λεωφορείο που έρχεται στα επόμενα πέντε λεπτά. Είναι καιρός να προχωρήσετε. Για οποιονδήποτε λόγο, δεν είναι το άτομο που θα σας βοηθήσει να ολοκληρώσετε την θεραπεία που χρειάζεστε για να έχετε μια πλήρως λειτουργική, αληθινή αγάπη. Μπορεί να έχει εξυπηρετήσει τον σκοπό να σας πληγώσει με τον ίδιο τρόπο που είχατε πληγωθεί ξανά ώστε να γίνετε πιο συνειδητοποιημένοι στην ανάγκη για θεραπεία, αλλά δε θα είναι ο αγωγός μέσω του οποίου τελικά θα γίνει η αλλαγή. Στο πρώτο στάδιο, η αγάπη είναι σαν ένα εναλλακτικό στάδιο συνείδησης – το πιο κοντινό πράγμα που ξέρουμε στην πνευματική ευδαιμονία- και είναι τέλειο.
Το δεύτερο στάδιο της αγάπης: Η δυνατή πάλη
Στο δεύτερο στάδιο αγάπης, τα σημάδια είναι σχεδόν τόσο καθολικά όπως ήταν και στην αρχή. Όμως, αντί για την αίσθηση ενθουσιασμού και ευφορίας, νιώθετε περισσότερο ανεπιθύμητοι και χωρίς αγάπη, καθώς συνειδητά συνειδητοποιείτε πως ο σύντροφος σας δεν εκπληρώνει όλες τις συναισθηματικές σας ανάγκες. Τελικά, θα μάθετε πώς να κάνετε αυτές τις ανάγκες να συναντηθούν με ένα πιο συμπονετικό τρόπο αλλά αυτό το στάδιο συχνά είναι κάπως έτσι: Αυτός ή αυτή δεν νιώθει να δέχεται αγάπη και ξεκινά να απομακρύνεται ή να γίνεται αποκλειστικός. Ο άλλος σύντροφος νιώθει εγκαταλελειμμένος και δρα υπερβολικά. Κάποιος κλαίει πολύ και κάποιος φωνάζει πολύ. Οι δικαιολογίες και οι κατηγορίες είναι ο βασικός κανόνας. Τείνουμε να βλέπουμε μόνο τα αρνητικά του συντρόφου μας και ξεχνάμε τα θετικά. Η ματαιότητα και η απελπισία παίρνουν την θέση της έξαρσης και της ευδαιμονίας. Κάθε κουμπί που έχουμε είναι σαν να πατιέται και να ενεργοποιείται (και υποτίθεται ότι έτσι πρέπει να συμβεί!) Υπάρχει έλλειψη αληθινής σύνδεσης. Μπορεί να υπάρξουν εκρηκτικές διαμάχες και μετά συμφιλίωση. Είναι πιθανό πως θα είναι σταθερά τα χαμηλού επιπέδου άγχους και πόνου και στους δύο συντρόφους καθώς επαναλαμβάνουν τα συναισθηματικά μοτίβα της παιδικής τους ηλικίας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως αυτό το στάδιο θα τελειώσει. Πολλές σχέσεις δεν το καταφέρνουν επειδή αποτυγχάνουν στο να καταλάβουν τη σημασία και την ανάγκη του. Εδώ οι Ανώτεροι Εαυτοί μας θα κάνουν ένα από τα δύο: θα χωρίσουν ή θα έχουν ένα διάλειμμα από την σχέση τους.
Στο πρώτο στάδιο, η αγάπη είναι σαν ένα εναλλακτικό στάδιο συνείδησης – το πιο κοντινό πράγμα που ξέρουμε στην πνευματική ευδαιμονία- και είναι τέλειο.
Στο δεύτερο στάδιο αγάπης, τα σημάδια είναι σχεδόν τόσο καθολικά όπως ήταν και στην αρχή. Όμως, αντί για την αίσθηση ενθουσιασμού και ευφορίας, νιώθετε περισσότερο ανεπιθύμητοι και χωρίς αγάπη, καθώς συνειδητά συνειδητοποιείτε πως ο σύντροφος σας δεν εκπληρώνει όλες τις συναισθηματικές σας ανάγκες. Τελικά, θα μάθετε πώς να κάνετε αυτές τις ανάγκες να συναντηθούν με ένα πιο συμπονετικό τρόπο αλλά αυτό το στάδιο συχνά είναι κάπως έτσι: Αυτός ή αυτή δεν νιώθει να δέχεται αγάπη και ξεκινά να απομακρύνεται ή να γίνεται αποκλειστικός. Ο άλλος σύντροφος νιώθει εγκαταλελειμμένος και δρα υπερβολικά. Κάποιος κλαίει πολύ και κάποιος φωνάζει πολύ. Οι δικαιολογίες και οι κατηγορίες είναι ο βασικός κανόνας. Τείνουμε να βλέπουμε μόνο τα αρνητικά του συντρόφου μας και ξεχνάμε τα θετικά. Η ματαιότητα και η απελπισία παίρνουν την θέση της έξαρσης και της ευδαιμονίας. Κάθε κουμπί που έχουμε είναι σαν να πατιέται και να ενεργοποιείται (και υποτίθεται ότι έτσι πρέπει να συμβεί!) Υπάρχει έλλειψη αληθινής σύνδεσης. Μπορεί να υπάρξουν εκρηκτικές διαμάχες και μετά συμφιλίωση. Είναι πιθανό πως θα είναι σταθερά τα χαμηλού επιπέδου άγχους και πόνου και στους δύο συντρόφους καθώς επαναλαμβάνουν τα συναισθηματικά μοτίβα της παιδικής τους ηλικίας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως αυτό το στάδιο θα τελειώσει. Πολλές σχέσεις δεν το καταφέρνουν επειδή αποτυγχάνουν στο να καταλάβουν τη σημασία και την ανάγκη του. Εδώ οι Ανώτεροι Εαυτοί μας θα κάνουν ένα από τα δύο: θα χωρίσουν ή θα έχουν ένα διάλειμμα από την σχέση τους.
Στο πρώτο στάδιο, η αγάπη είναι σαν ένα εναλλακτικό στάδιο συνείδησης – το πιο κοντινό πράγμα που ξέρουμε στην πνευματική ευδαιμονία- και είναι τέλειο.
Το τρίτο στάδιο : Αληθινή αγάπη
Μόλις εξουθενωθούμε από τις μάχες μεταξύ του εσωτερικού πληγωμένου εαυτού μας που είναι σε επικοινωνία με τον εσωτερικό πληγωμένο εαυτό κάποιου άλλου, ίσως επιλέξουμε να τα παρατήσουμε. Ή ίσως επιλέξουμε να πάμε την σχέση μας σε ένα συνειδητό επίπεδο. Η συνειδητή αγάπη δεν είναι βασισμένη στην τρελή χημεία ή στους συνεχείς τσακωμούς. Δεν υπάρχει συναισθηματική εγκατάλειψη ή συνεχή πισωγυρίσματα στην προσπάθεια για συγχώρεση και μετάπειση όπου κάποιος άλλος μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε για να νιώσουμε αγαπητοί. Αντιθέτως, μαθαίνουμε να ωριμάζουμε. Βρίσκουμε καλύτερους τρόπους σο να εκφράσουμε τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες και τα αισθήματα εγκατάλειψης, απόρριψης ή φόβου. Και οι δύο σύντροφοι ξεκινούν να δουν πως μπορούν να δημιουργήσουν συμπεριφορές και αποτελέσματα από τις δικές τους πράξεις στην σχέση. Γίνονται πιο ανοιχτοί στο να δώσουν αγάπη στο σύντροφο τους με τον τρόπο που την χρειάζεται , αντί να χρησιμοποιούν δύναμη, χειραγώγηση ή στέρηση. Ενδιαφέρονται πραγματικά στην υποστήριξη του άλλου αντί να νοιάζονται μόνο για τις δικές τους ανάγκες και στην συνέχεια μια σπουδαία αλλαγή συμβαίνει. Ξεκινάμε να ρίχνουμε τις άμυνες που έχουμε αναπτύξει ως τεχνική επιβίωσης από πληγωμένα παιδιά και αρχίζουμε να έχουμε αληθινή οικειότητα- φυσική, συναισθηματική, σεξουαλική και πνευματική. Ίσως νιώσουμε ζωντανοί και ολοκληρωμένοι αλλά οι ίδιες νευροχημικές ουσίες που ήταν παρόντες στα πρώτα στάδια της αγάπης θα αντικατασταθούν από μια χημική συνύπαρξη παρόμοια με αυτή που βιώνουν οι προχωρημένοι διαλογιστές ή την συμπονετική εμπειρία- όπως και οι Βουδιστές μοναχοί, ξεκινάμε να απαντάμε διαφορετικά στους “σφιγκτήρες και στα βέλη” της ζωής. Περισσότερη πλαστικότητα εξελίσσεται μέσα στον εγκέφαλο και ακόμα βιώνουμε μια ώθηση στο ανοσοποιητικό μας σύστημα και χαλάρωση στο νευρικό. Δεν είμαστε συνεχώς σε κατάσταση “πάλεψε ή παράτα τα” και ακόμα και αν έχουμε προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε, αποδεχόμαστε πλήρως την υπευθυνότητα για όλα αυτά που μεταφέρονται στη ζωή μας- απελευθερώνοντας μας ώστε να αγαπήσουμε με τρόπο ανυψωτκό. womantoc
Μόλις εξουθενωθούμε από τις μάχες μεταξύ του εσωτερικού πληγωμένου εαυτού μας που είναι σε επικοινωνία με τον εσωτερικό πληγωμένο εαυτό κάποιου άλλου, ίσως επιλέξουμε να τα παρατήσουμε. Ή ίσως επιλέξουμε να πάμε την σχέση μας σε ένα συνειδητό επίπεδο. Η συνειδητή αγάπη δεν είναι βασισμένη στην τρελή χημεία ή στους συνεχείς τσακωμούς. Δεν υπάρχει συναισθηματική εγκατάλειψη ή συνεχή πισωγυρίσματα στην προσπάθεια για συγχώρεση και μετάπειση όπου κάποιος άλλος μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε για να νιώσουμε αγαπητοί. Αντιθέτως, μαθαίνουμε να ωριμάζουμε. Βρίσκουμε καλύτερους τρόπους σο να εκφράσουμε τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες και τα αισθήματα εγκατάλειψης, απόρριψης ή φόβου. Και οι δύο σύντροφοι ξεκινούν να δουν πως μπορούν να δημιουργήσουν συμπεριφορές και αποτελέσματα από τις δικές τους πράξεις στην σχέση. Γίνονται πιο ανοιχτοί στο να δώσουν αγάπη στο σύντροφο τους με τον τρόπο που την χρειάζεται , αντί να χρησιμοποιούν δύναμη, χειραγώγηση ή στέρηση. Ενδιαφέρονται πραγματικά στην υποστήριξη του άλλου αντί να νοιάζονται μόνο για τις δικές τους ανάγκες και στην συνέχεια μια σπουδαία αλλαγή συμβαίνει. Ξεκινάμε να ρίχνουμε τις άμυνες που έχουμε αναπτύξει ως τεχνική επιβίωσης από πληγωμένα παιδιά και αρχίζουμε να έχουμε αληθινή οικειότητα- φυσική, συναισθηματική, σεξουαλική και πνευματική. Ίσως νιώσουμε ζωντανοί και ολοκληρωμένοι αλλά οι ίδιες νευροχημικές ουσίες που ήταν παρόντες στα πρώτα στάδια της αγάπης θα αντικατασταθούν από μια χημική συνύπαρξη παρόμοια με αυτή που βιώνουν οι προχωρημένοι διαλογιστές ή την συμπονετική εμπειρία- όπως και οι Βουδιστές μοναχοί, ξεκινάμε να απαντάμε διαφορετικά στους “σφιγκτήρες και στα βέλη” της ζωής. Περισσότερη πλαστικότητα εξελίσσεται μέσα στον εγκέφαλο και ακόμα βιώνουμε μια ώθηση στο ανοσοποιητικό μας σύστημα και χαλάρωση στο νευρικό. Δεν είμαστε συνεχώς σε κατάσταση “πάλεψε ή παράτα τα” και ακόμα και αν έχουμε προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε, αποδεχόμαστε πλήρως την υπευθυνότητα για όλα αυτά που μεταφέρονται στη ζωή μας- απελευθερώνοντας μας ώστε να αγαπήσουμε με τρόπο ανυψωτκό. womantoc
.png)
