Η ιστορία της πολυσυζητημένης φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που δημοσίευσε...
η «Αυριανή» παραμονές των εθνικών εκλογών του 1985 και εμφάνιζαν τον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως συνεργάτη των ναζί την περίοδο της κατοχής.
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να αποδείξει την εμπλοκή του επίσημου ΠΑΣΟΚ –αν υπήρχε- σε αυτή την ιστορία. Το θέμα είναι πως το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο αυτή την ιστορία, καθώς δίπλα στην ταμπέλα του «αποστάτη» κόλλησε και αυτή του «συνεργάτη των ναζί» στον Μητσοτάκη κάτι που ήταν αρκετό ώστε να συσπειρώσει ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους του σοσιαλιστικού κόμματος που έβλεπαν το όνειρο της «Αλλαγής» να ξεθωριάζει και εγκατέλειπαν το πλοίο…
Όταν πλέον, πολλά χρόνια αργότερα, η δικαίωση ήρθε για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η «δουλειά» είχε γίνει. Το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει εκείνες τις εκλογές.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 βρίσκει τον 22χρονο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στη σχολή εφέδρων αξιωματικών στη Σύρο όπου είχε καταταγεί μόλις πριν από 15 ημέρες.
Έτσι, από ένα αμούστακο παιδί που φρόντιζε να εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις, ώστε, να μπει γρήγορα στην πολιτική, μετατρέπεται σε ένα στρατιώτη που κάθε μέρα εκπαιδεύεται όλο και πιο σκληρά, όλο και πιο εντατικά, προκειμένου να φύγει για το μέτωπο. Αρχηγός του λόχου του ήταν ο γιατρός, Γρηγόρης Λαμπράκης!
Με συνοπτικές διαδικασίες μετατίθεται στο Μακεδονικό Μέτωπο. Η επέλαση της Βέρμαχτ και η συνθηκολόγηση Τσολάκογλου βρίσκει τον Μητσοτάκη με το χαρτί της μετάθεσης για την Αθήνα, στο χέρι. Ο δρόμος της επιστροφής φρικτός. Με τα πόδια περνάει την οροσειρά της Πίνδου, τ΄ Άγραφα και τα Βαρδούσια. Υπό δραματικές συνθήκες φτάνει στην Αθήνα και από εκεί προσπαθεί να περάσει στη Πελοπόννησο ώστε να φύγει για την Κρήτη.
Στους Αγίους Θεοδώρους, οι ναζί τον πιάνουν αιχμάλωτο. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ξέρει Γερμανικά και κάνει τον διερμηνέα. Τελικά μαζί με άλλους 300.000 συμπολεμιστές του σε όλη την Ελλάδα, αφήνονται ελεύθεροι και έτσι ο δρόμος προς την Κρήτη ανοίγει. Στο αγαπημένο του νησί θα καταλήξει τον Ιούλιο του 1942.
Εκεί, θα ενταχθεί αμέσως στην «Εθνική Οργάνωση Κρήτης» βοηθώντας μάλιστα ενεργά στη συνεργασία των αντιστασιακών οργανώσεων, με τη σύναψη της «Συμφωνίας του Θερίσου» (Ιούλιος 1943), η οποία συνέβαλε στην αποτροπή του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή.
Συλλαμβάνεται δυο φορές και καταδικάζεται ισάριθμες φορές σε θάνατο. Το διάστημα της κράτησης του συνεργάζεται και πάλι ως διερμηνέας με τους κατακτητές. Τα βρετανικά αρχεία που άνοιξαν το 2003 αποκάλυψαν ότι παράλληλα ήταν πράκτορας των Βρετανών, στους οποίους μετέδιδε σημαντικές πληροφορίες, εξαργυρώνοντας την ιδιότητά του ως δικηγόρου των Ελλήνων που έστελναν οι αρχές κατοχής στα στρατοδικεία.
Η πρώτη φορά που πήρε χάρη ο Μητσοτάκης ήταν την 25 Μαρτίου 1944 όταν την έδωσε (σε περίπου 100 άτομα) ο ναζί στρατηγός Μπρόγερ εξαιτίας της εθνικής επετείου και η δεύτερη την 31 Μαρτίου 1945, λίγο πριν την παράδοση των Γερμανών στα Χανιά, όταν έγινε η ανταλλαγή περίπου 10 Ελλήνων πολιτών με 100 αξιωματικούς των ναζί.
Η εκλογή Μητσοτάκη στην προεδρεία της ΝΔ και οι εκλογές του 1985
Αφήνοντας πίσω του τα μαύρα χρόνια του πολέμου και της κατοχής ο Μητσοτάκης αφιερώνεται στην πολιτική. Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τους «Βενιζελικούς Φιλελεύθερους», των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.
Ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα το 1951 ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Το 1961 εξελέγη βουλευτής με το νεοσύστατο κόμμα της Ένωσης Κέντρου, που είχε ιδρύσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και συμμετείχε στον «ανένδοτο αγώνα» κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα «Ιουλιανά» το 1965, που οδήγησαν στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και στο σχηματισμό αλλεπάλληλων κυβερνήσεων από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου που αποχώρησαν από το κόμμα. Ήταν η εποχή που το όνομά του συνδέθηκε με την περίφημη «αποστασία».
Το 1978, προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία και το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος. Την 1η Σεπτεμβρίου 1984, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.
Μερικούς μήνες μετά, τον Ιούνιο του 1985, με εκείνον στο τιμόνι η ΝΔ οδηγείται σε μια από τις πιο πολωμένες εκλογικές αναμετρήσεις που γνώρισε τούτος ο τόπος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκονται στα «κάγκελα» και η μαύρη προπαγάνδα έχει την… τιμητική της. Ο Μητσοτάκης δεν είναι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αλλά «ο αποστάτης που προσπαθεί να γίνει πρωθυπουργός». Στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ ακούγεται συνέχεια το σύνθημα «στις 2 του Ιούνη, πεθαίνει το γουρούνι»! Σύνθημα ενδεικτικό του κλίματος μέσα στο οποίο η χώρα πήγαινε προς τις κάλπες.
Ένα μήνα περίπου πριν τις εκλογές (στις 10 του Μάη) η εφημερίδα «Αυριανή», δημοσιεύει μια φωτογραφία του Μητσοτάκη ανάμεσα σε δυο ναζί στρατιώτες κατηγορώντας τον ευθέως πως ήταν συνεργάτης των κατακτητών. Η εφημερίδα πουλάει περισσότερα από 230.000 φύλλα και το πολιτικό σκηνικό παίρνει φωτιά.
Η Νέα Δημοκρατία, αντιδρά έντονα, ενώ το ΠΑΣΟΚ δείχνει να βολεύεται από την κατάσταση καθώς «πλέον ο αποστάτης είναι και συνεργάτης των ναζί» κάτι που διευκολύνει τη συσπείρωση του κόμματος. Πλέον τα συνθήματα στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν «εμπλουτιστεί» με το επίσης ακραίο «φόλα στον σκύλο των S.S.»!
Η «Αυριανή» δίνει συνέχεια δημοσιεύοντας μια ακόμα φωτογραφία με τον Μητσοτάκη ανάμεσα σε άνδρες που χαιρετούν ναζιστικά. Το κλίμα πλέον είχε γυρίσει οριστικά και το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές.
Πολλά χρόνια αργότερα ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης κατά τη διάρκεια έρευνας που πραγματοποιούσε στα αρχεία της Στάζι αποκαλύπτει πως η φωτογραφία είναι πλαστή και κατασκευάστηκε από τη μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας, μετά από αίτημα των… Βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών.
Σε ότι αφορά, δε, τη δεύτερη φωτογραφία την απάντηση την είχε δώσει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, λέγοντας πως είναι τραβηγμένη την 31 Μαρτίου 1945, ημέρα που απελευθερώθηκε από τους ναζί για δεύτερη φορά. Είναι η στιγμή που αφήνονται ελεύθεροι και κάποιοι θεωρούν σκόπιμο να χαιρετίσουν ναζιστικά (ίσως και από αμηχανία, όπως ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός σε παλαιότερη συνέντευξή του), μπροστά στον Γερμανό διοικητή των Χανιών. Ο ίδιος, επέλεξε να μην κάνει τίποτα και απλά να καθίσει σε στάση προσοχής, κρατώντας με το δεξί του χέρι την καπαρντίνα του.
