τζιαλορόσι.
Το βήμα αργό, διότι έπρεπε να χαιρετήσει κάθε εξέδρα από την οποία περνούσε για τελευταία φορά.
Τα δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα, τα συναισθήματα πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα, η συγκίνηση ήταν διάχυτη. Το "αντίο" του Φραντσέσκο Τότι στη Ρόμα έγινε με τον τρόπο που αρμόζει στον σπουδαιότερο παίκτη στην ιστορία του συλλόγου.
Μετά από 25 χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς ως μέλος της πρώτης ομάδας, ο εμβληματικός capitano αποχώρησε μέσω μιας τελετής αντάξιας του μεγαλείου του.
Κανείς από τους πάνω από 70.000 θεατές που γέμισαν το "Ολίμπικο" δεν συγκράτησε το κλάμα του. Ο 40χρονος Ιταλός είχε πάει στα αποδυτήρια σχεδόν με το σφύριγμα της λήξης του νικηφόρου αγώνα με την Τζένοα και όταν βγήκε, το σκηνικό είχε στηθεί για το μεγάλο φινάλε.
Μία τεράστια κόκκινη φανέλα με τον αριθμό 10 απλώθηκε στο κέντρο του "Ολίμπικο", με παιδιά γύρω γύρω να στέκονται γύρω της. Οι ποδοσφαιριστές της Ρόμα έκαναν μία σειρά αγκαλιασμένοι αφότου χαιρέτησαν πρώτη φορά τον αρχηγό τους, ενώ ο πρόεδρος Τζέιμς Παλότα του προσέφερε μία φανέλα με τον αριθμό 10 σε κορνίζα. Κάπου εκεί άρχισε ο γύρος του θριάμβου.Ο Μόντσι, ο Λουτσιάνο Σπαλέτι, οι παράγοντες της Ρόμα, οι ποδοσφαιριστές, τα ball boy, ακόμα και οι φωτογράφοι παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Τότι και έκλαιγαν μαζί του. Οι φίλαθλοι δεν σταμάτησαν να φωνάζουν συνθήματα, ενώ από τα μεγάφωνα έπαιζαν τραγούδια για τον capitano. Όταν ο σκηνοθέτης έδειξε πλάνο για πάνω από 3-4 δευτερόλεπτα του Σπαλέτι στο videowall, οι φίλαθλοι άρχισαν να αποδοκιμάζουν: ήθελαν να βλέπουν μόνο τον Τότι. Ένας φίλαθλος κατάφερε να ξεπηδήσει από το πέταλο και να πλησιάσει τον αρχηγό. Οι σεκιούριτι πήγαν να τον σταματήσουν, αλλά ο Τότι πήγε κατά πάνω τους και χάρισε στον φίλαθλό του μία αγκαλιά. Ακολούθως, υπέγραψε μία μπάλα γράφοντας "θα μου λείψετε" και την κλότσησε στην curva sud (όπου κάθονται οι φανατικοί της Ρόμα), ενώ βγήκε αναμνηστική φωτογραφία και με τους... φωτογράφους! Όταν ολοκλήρωσε τον γύρο του φιλάθλου, ο υπαρχηγός της Ρόμα, Ντανιέλε ντε Ρόσι, βράβευσε τον φίλο και συμπαίκτη του από 16 χρόνια. Ο Τότι χαιρέτησε έναν έναν τους παρατεταγμένους συμπαίκτες του, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε τον λόγο του. Τα πρώτα λόγια ήταν αυθόρμητα. "Δυστυχώς, έφτασε μια στιγμή που ήλπιζα να μην έρθει ποτέ", είπε και στη συνέχεια άρχισε να διαβάζει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του.
Μετά από 25 χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς ως μέλος της πρώτης ομάδας, ο εμβληματικός capitano αποχώρησε μέσω μιας τελετής αντάξιας του μεγαλείου του.
Κανείς από τους πάνω από 70.000 θεατές που γέμισαν το "Ολίμπικο" δεν συγκράτησε το κλάμα του. Ο 40χρονος Ιταλός είχε πάει στα αποδυτήρια σχεδόν με το σφύριγμα της λήξης του νικηφόρου αγώνα με την Τζένοα και όταν βγήκε, το σκηνικό είχε στηθεί για το μεγάλο φινάλε.
Μία τεράστια κόκκινη φανέλα με τον αριθμό 10 απλώθηκε στο κέντρο του "Ολίμπικο", με παιδιά γύρω γύρω να στέκονται γύρω της. Οι ποδοσφαιριστές της Ρόμα έκαναν μία σειρά αγκαλιασμένοι αφότου χαιρέτησαν πρώτη φορά τον αρχηγό τους, ενώ ο πρόεδρος Τζέιμς Παλότα του προσέφερε μία φανέλα με τον αριθμό 10 σε κορνίζα. Κάπου εκεί άρχισε ο γύρος του θριάμβου.Ο Μόντσι, ο Λουτσιάνο Σπαλέτι, οι παράγοντες της Ρόμα, οι ποδοσφαιριστές, τα ball boy, ακόμα και οι φωτογράφοι παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Τότι και έκλαιγαν μαζί του. Οι φίλαθλοι δεν σταμάτησαν να φωνάζουν συνθήματα, ενώ από τα μεγάφωνα έπαιζαν τραγούδια για τον capitano. Όταν ο σκηνοθέτης έδειξε πλάνο για πάνω από 3-4 δευτερόλεπτα του Σπαλέτι στο videowall, οι φίλαθλοι άρχισαν να αποδοκιμάζουν: ήθελαν να βλέπουν μόνο τον Τότι. Ένας φίλαθλος κατάφερε να ξεπηδήσει από το πέταλο και να πλησιάσει τον αρχηγό. Οι σεκιούριτι πήγαν να τον σταματήσουν, αλλά ο Τότι πήγε κατά πάνω τους και χάρισε στον φίλαθλό του μία αγκαλιά. Ακολούθως, υπέγραψε μία μπάλα γράφοντας "θα μου λείψετε" και την κλότσησε στην curva sud (όπου κάθονται οι φανατικοί της Ρόμα), ενώ βγήκε αναμνηστική φωτογραφία και με τους... φωτογράφους! Όταν ολοκλήρωσε τον γύρο του φιλάθλου, ο υπαρχηγός της Ρόμα, Ντανιέλε ντε Ρόσι, βράβευσε τον φίλο και συμπαίκτη του από 16 χρόνια. Ο Τότι χαιρέτησε έναν έναν τους παρατεταγμένους συμπαίκτες του, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε τον λόγο του. Τα πρώτα λόγια ήταν αυθόρμητα. "Δυστυχώς, έφτασε μια στιγμή που ήλπιζα να μην έρθει ποτέ", είπε και στη συνέχεια άρχισε να διαβάζει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του.
"Θέλω να πω ευχαριστώ σε εσάς, σε όλους εσάς για τα 25 χρόνια που ζήσαμε μαζί, με αυτήν τη φανέλα, μόνο με αυτήν τη φανέλα. Αυτές τις μέρες διάβασα πολλά πράγματα για μένα, πάρα πολλά, πολύ όμορφα. Έκλαιγα όλες αυτές τις μέρες, πολύ πολύ και μόνος μου".
"Αυτές τις μέρες μίλησα με τη σύζυγό μου και της διηγήθηκα τα 25 χρόνια μου με αυτήν τη φανέλα, τη μοναδική φανέλα. Γράψαμε ένα γράμμα για εσάς.
"Ευχαριστώ όλους σας, τη μαμά, τον μπαμπά, τον αδερφό, τη σύζυγο, τα παιδιά μου και τους φίλους μου. Είναι αδύνατο να διηγηθώ 25 χρόνια ποδοσφαίρου, δεν ξέρω πώς να το κάνω. Θα ήθελα να το κάνω με ένα ποίημα, ένα τραγούδι. Μπορώ να το κάνω με μία μπάλα".
"Καταραμένοι καιροί αυτοί της απόφασης. Πίσω στις 17 Ιουνίου 2001, όλοι θέλαμε ο χρόνος να περάσει λίγο πιο γρήγορα. Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Ακόμα ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι πίσω.
Σήμερα, αυτός ο χρόνος ήρθε να με χτυπήσει στον ώμο: τώρα είσαι ένας άντρας, βγάλε τα παπούτσια και τα σορτσάκια. Δεν μπορείς πλέον να απολαμβάνεις το άρωμα του γρασιδιού, του ήλιου στο πρόσωπό σου καθώς επελαύνεις προς την αντίπαλη εστία, την αδρεναλίνη να σε πλημμυρίζει, τη χαρά του πανηγυρισμού".
"Τους τελευταίους μήνες ρώτησα τον εαυτό μου γιατί ξύπνησα από αυτό το όνειρο. Σκέψου ότι είσαι παιδί και έχεις ένα καλό όνειρο και η μητέρα σου σε ξυπνάει για να πας στο σχολείο. Θέλεις να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, να επιστρέψεις στο όνειρό σου, αλλά δεν μπορείς. Αυτήν τη φορά, δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότητα. Και δεν μπορώ να πάω πίσω στον ύπνο".
"Θέλω να αφιερώσω αυτό το γράμμα σε όλους σας, σε όλα τα παιδιά που με υποστήριξαν. Στα παιδιά του χθες, που μεγάλωσαν, έγιναν γονείς και σε όλα τα παιδιά του σήμερα, που ίσως φωνάζουν 'Τοτιγκόλ'. Θα ήθελα να σκέφτομαι για εσάς, ότι η καριέρα μου έγινε παραμύθι για να το διαδώσετε".
"Τελείωσε τώρα. Βγάζω αυτήν τη φανέλα για μία τελευταία φορά. Θα τη διπλώσω, αν και δεν είμαι έτοιμος να πω 'αρκετά' και ίσως ποτέ δεν θα είμαι. Συγχωρέστε με που δεν δίνω συνεντεύξεις και δεν ξεκαθαρίζω τις σκέψεις μου, αλλά δεν είναι εύκολο να σβήσω το φως".
"Φοβάμαι. Δεν είναι ο ίδιος φόβος με όταν στέκεσαι μπροστά από την εστία, έτοιμος να εκτελέσεις πέναλτι. Αυτήν τη φορά, δεν μπορώ να δω πώς είναι το μέλλον μέσα από τις τρύπες των διχτυών. Επιτρέψτε μου να φοβάμαι. Αυτήν τη φορά, είμαι εγώ αυτός που σας έχω ανάγκη και την αγάπη που πάντα μου δείχνατε".
"Με την υποστήριξή σας, θα πετύχω να γυρίσω σελίδα και να οδεύσω σε νέα περιπέτεια. Τώρα ήρθε η ώρα να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες, τους προπονητές, τους διευθυντές, τους προέδρους και όλους που δούλεψαν μαζί μου όλο αυτό το διάστημα.
"Στους φιλάθλους της curva sud, ένας φάρος για όλους τους Ρωμαίους και φίλους της Ρόμα. Το να έχω γεννηθεί Ρωμαίος και φίλος της Ρόμα είναι προνόμιο. Το να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας είναι τιμή".
"Είστε και πάντα θα είστε η ζωή μου. Δεν θα σας διασκεδάζω με τα πόδια μου πλέον, αλλά η καρδιά μου θα βρίσκεται μαζί σας. Τώρα, θα κατέβω τις σκάλες και θα μπω στα αποδυτήρια που με καλωσόρισαν ως παιδί και τώρα θα βγω από εκεί άντρας. Είμαι υπερήφανος και χαρούμενος που σας έδωσα 28 χρόνια αγάπης. Σας αγαπώ".Σε όλη την τελετή, ο Τότι είχε δίπλα του τη σύζυγό του Ιλάρι Μπλαζι και τα παιδιά τους, τα οποία τον ακολουθούσαν σε κάθε βήμα. Μετά από το τέλος του λόγου του, παρέδωσε το περιβραχιόνιο σε ένα παιδί από τις ακαδημίες της Ρόμα, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αλλαγή σελίδας. Σε αυτό το σημείο, οι ποδοσφαιριστές της Ρόμα που φορούσαν επετειακά μπλουζάκια, "επιτέθηκαν" στον Τότι, τον σήκωσαν και άρχισαν να τον πετούν στον αέρα.
Το τελευταίο πλάνο του αποχαιρετισμού ήταν οι παίκτες να παίζουν με τα παιδιά τους στο γρασίδι του "Ολίμπικο" και να βγάζουν την τελευταία φωτογραφία στο γήπεδο με τον αρχηγό τους, που αποχωρεί μετά από 25 χρόνια.
Ολόκληρη η τελετή
