Χαμηλός φωτισμός, πρόστυχο χιούμορ, φευγαλέες σκηνές γυμνού, λίγοι έως ελάχιστοι ηθοποιοί και...
απλοϊκό ως ανύπαρκτο σενάριο και όλα αυτά με πρωταγωνιστές άγνωστα έως τότε πρόσωπα-ηθοποιούς, σήμαναν στα τέλη περίπου της δεκαετίας του 60 την απαρχή της ελληνικής ερωτικής βιομηχανίας, επηρεασμένη φυσικά από τις τάσσεις του χώρου που κυριαρχούσαν στο εξωτερικό και κυρίως στην Αμερική και στην Ιταλία.
απλοϊκό ως ανύπαρκτο σενάριο και όλα αυτά με πρωταγωνιστές άγνωστα έως τότε πρόσωπα-ηθοποιούς, σήμαναν στα τέλη περίπου της δεκαετίας του 60 την απαρχή της ελληνικής ερωτικής βιομηχανίας, επηρεασμένη φυσικά από τις τάσσεις του χώρου που κυριαρχούσαν στο εξωτερικό και κυρίως στην Αμερική και στην Ιταλία.
Οι πρώτες κασέτες έκαναν δειλά δειλά την εμφάνισή τους σε κάποιους κινηματογράφους της Ομόνοιας, όπου τα έργα αυτά παίζονταν σε κανονικές-μεταμεσονύχτιες προβολές πρόχειρα μεταφρασμένα από το εξωτερικό. Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή για την ελληνική βιομηχανία παραγωγή ερωτικών ταινιών. Κατά κάποιον τρόπο τότε άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά η εγχώρια παραγωγή , με τη δημιουργία ταινιών , οι οποίες στη συνέχεια μοιράζονταν και αυτές στους εγχώριους κινηματογράφους και θα παίζονταν σε ιδιωτικές προβολές.
Τότε είναι η εποχή όπου αρχίζουν και ασχολούνται με την βιομηχανία αυτή όλο και περισσότεροι ηθοποιοί, σεναριογράφοι σκηνοθέτες και γενικά που το πορνό στην Ελλάδα αρχίζει και εδραιώνεται. Μαζί με την βιομηχανία εδραιώνεται ταυτόχρονα και ο όρος τσόντα για αυτού του είδους τις ερωτικές ταινίες με ενήλικο περιεχόμενο (ο οποίος παράγεται από τον Ιταλικό ρήμα giungere και αυτό που σημαίνει είναι προσθήκη, συμπλήρωμα, εμβολή).
Η λέξη αυτή άρχισε να χρησιμοποιείται , γιατί οι πρώτες σκηνές οι οποίες διέθεταν πορνογραφικό περιεχόμενο παρουσιάστηκαν εμβόλιμες σε ταινίες με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Δηλαδή, ο μηχανικός προβολής για να ικανοποιήσει το αποκλειστικά ανδρικό κοινό της αίθουσας μοντάριζε κάποια λεπτά από μία πορνογραφική ταινία και τα έβαζε να παίξουν εμβόλιμα σε μία κανονική! (οι πρώτες εμβόλιμες σκηνές έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά στο Παγκράτι στον κινηματογράφο «Εύα»).
Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία εκείνης της εποχής αποτελούσε μία ιδιαίτερα οπισθοδρομική κοινωνία , επηρεασμένη ακόμα από τους εμφυλίους αλλά και τη Χούντα , ο κόσμος ένιωθε μία έμφυτη τάση να ακολουθήσει και να αντιγράψει τις συνήθειες του δυτικού κόσμου και κυρίως των νεόπλουτων και «εκκεντρικών» . Έτσι αυτές οι εμβόλιμες σκηνές άρχιζαν να φέρνουν περισσότερο αντρικό πληθυσμό στα σινεμά με συνέπεια αυτές να αυξάνονται σε διάρκεια και στο τέλος να οδηγήσουν στην ιδέα παραγωγής εξ ολοκλήρου ταινιών πορνό και μάλιστα εξ ολοκλήρου από έλληνες συντελεστές. Έτσι στην Ελλάδα οι Έλληνες αρχίζουν να βλέπουν ταινίες με Έλληνες πλέον πρωταγωνιστές και όχι ξένες παραγωγές με άσχημα μεταφρασμένο κείμενο.
Τα πρώτα βήματα της Ελληνικής τσόντας:
Οι πρωταγωνιστές των ταινιών της εποχής ξεκινούν και δημιουργούν λοιπόν το δικό τους εγχώριο «star system». Οι γνωστότεροι από αυτούς είναι οι εξής: Πρώτος και πιο δημοφιλής ο Κώστας Γκουσγκούνης , ο οποίος έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες. Η πιο γνωστή αλλά και μοναδική πορνογραφική ταινία με σκληρό πορνό στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν η ερωτική ταινία «Ο ηδονοβλεψίας» ενώ στην ερωτική ταινία «Σεξ… 13 μποφόρ» έπαιξε με συμπρωταγωνιστή του τον Λυκούργο Καλλέργη, πρωταγωνιστή και ηθοποιό του Θεάτρου Τέχνης και πασίγνωστο τότε συνδικαλιστικό και πολιτικό πρόσωπο, όντας μάλιστα και βουλευτής του ΚΚΕ για μεγάλο διάστημα.
Επίσης γνωστός ηθοποιός ήταν και ο Κώστας Σαμαράς («Αληθινή ηδονή» και με τις 2 συγκλονιστικές σκηνές σεξ μέσα σε φέρετρο με τον ηθοποιό να φοράει μία μπέρτα σε στυλ Δράκουλα.Από γυναίκες πρωταγωνίστριες κορυφαίες ήταν η Κατερίνα Σπάθη (πρωταγωνίστρια στην ταινία «Σκύψε ευλογημένη», «Ανώμαλοι Έρωτες στη Σαντορίνη» κ.α.), η Μόνικα Δημητρίου (συμμετέχοντας περίπου 27 ταινίες πορνό)και η Ίριδα Λουλούδη (στην ταινία «Το Παλαμάρι του Βαρκάρη») . Ακόμα κοντά σε όλους τους παραπάνω , αλλοδαπές στην πλειονότητά τους, άγνωστες «ηθοποιοί», ή κομπάρσοι οι οποίες, μετά παραδοχής των παραγωγών και σκηνοθετών της εποχής, «αλιεύονταν» σε περιοχές γύρω από την Πλάκα και στο Μοναστηράκι και έναντι μίας καλής για την εποχή αμοιβής, έπαιζαν σε ταινίες που, θεωρητικά, δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στις χώρες τους, ώστε να τις αναγνωρίσει κάποιος γνωστός ή συγγενής.
Άλλες προσωπικότητες οι οποίες κατάφεραν να ξεχωρίσουν εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του ήταν οι τραβεστί Αλόμα (στην ταινία«Οι Βλάχοι Προτιμούν Τραβεστί») και Άντζελα Γιάννου («Ο Μανωλιός ο μπήχτης») .Τέλος ο πρώτος ομοφυλόφιλος αστέρας του είδους, ο Ζώρζ Τσαπέλας (το προφανώς ψεύτικο επίθετο παρέπεμπε στη γνωστή ποικιλία σύκων: «τσαπέλες»), ο οποίος επίσης ξεχώρισε και έγινε πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό.
Αυτή η έκρηξη παραγωγής ταινιών σταμάτησε όμως περίπου τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα , περίοδος όπου άρχισε να παρακμάζει και η βιντεοκασέτα και το κοινό άρχισε να στρέφεται σε εισαγόμενες ερωτικές ταινίες. Την ίδια περίοδο πασίγνωστα αισθησιακά ευρωπαϊκά και αμερικάνικα περιοδικά αρχίζουν να εμφανίζονται στα περίπτερα και να εδραιώνουν την παρουσία τους αποκτώντας σταθερό και ένθερμο κοινό. Ξαφνικά όλοι οι ηθοποιοί , σεναριογράφοι οι σκηνοθέτες και γενικά όσοι ασχολούνταν με το χώρο αρχίζουν και εξαφανίζονται αφού οι ερωτικές ελληνικές ταινίες χλευάζονται ως «κατώτερης ποιότητας παραγωγές» σε σχέση με τις ξένες.
Το σημερινό Ελληνικό πορνό:
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας τα χρόνια που ακολούθησαν , η τηλεόραση, τα πολλά κανάλια και φυσικά το ιντερνέτ , μία δεκαετία αργότερα έδωσαν σε λίγα χρόνια μία νέα ώθηση δημιουργώντας μία νέα εποχή παραγωγής πορνό ταινιών. Οι παλιές καλτ ερωτικές ταινίες έπαψαν να θεωρούνται υποδεέστερες και έγιναν πλέον «κλασσικές» με τον Γκουσγκούνη να επιστρέφει μάλιστα το 2010 σε μία νέα παραγωγή με τίτλο «Ελληνίδες next porn models σε όργια - η επιστροφή του δασκάλου» με παραγωγό και σκηνοθέτη τον Δημήτριο Σειρηνάκη.
Ο Δημήτρης Σειρηνάκης αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο αυτής της νέας ανανεωμένης και εξελιγμένης εποχής της παραγωγής ερωτικών ταινιών , ο οποίος μάλιστα εκτός από παραγωγός είναι και σκηνοθέτης των ταινιών έχει ιδρύσει την εταιρεία Sirina Entertainment και μάλιστα έχει στην ιδιοκτησία του το πρώτο ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι με καθαρά ερωτικό περιεχόμενο , το Sirina TV, το οποίο μάλιστα εκπέμπει από τη συχνότητα του συνδρομητικού καναλιού ΟΤΕ TV. Μάλιστα ο Σειρηνάκης αποτελεί τον μοναδικό επαγγελματία παραγωγό ερωτικών ταινιών στην Ελλάδα με τις παραγωγές της εταιρίας του να έχουν τύχει της αποδοχής του ελληνικού κοινού και να έχουν κάνει εξαιρετικά μεγάλη εντύπωση και επιτυχία.
Μετά την απόλυσή του από το στρατό ο Δημήτρης Σειρηνάκης επέλεξε να σπουδάσει Διοίκηση επιχειρήσεων στο Washington University και ύστερα για κάποια χρόνια επέλεξε να εργαστεί σε μία πολυεθνική εταιρεία. Το 2000 αποφασίζει να βάλει στη ζωή του τις ερωτικές ταινίες, ξεκινώντας να δουλεύει σαν αποκλειστικός διανομέας ταινιών πορνό – οι οποίες όμως προέρχονταν από ξένες εταιρίες, και διένεμαν τις ταινίες τους στη χώρα μας.
Το επόμενό του βήμα γίνεται το 2007 όπου αποφασίζει για πρώτη φορά να παράγει δικές του ερωτικές ταινίες , τις οποίες μάλιστα σκηνοθετεί και γράφει πολλές φορές ο ίδιος το σενάριο, στις οποίες αρχικά συμμετέχουν τόσο Έλληνες όσο και ξένοι πρωταγωνιστές. Το ίδιο συμβαίνει και με το τεχνικό προσωπικό.Στις παραγωγές του όμως με το πέρασμα των χρόνων δουλεύουν όλο και περισσότεροι Έλληνες επαγγελματίες. Η έκρηξη της φήμης της εταιρίας έγινε με την πλέον πασίγνωστη σε όλους ταινία με πρωταγωνίστρια το γνωστό μοντέλο Τζούλια Αλεξανδράτου. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας δημιούργησε μία έκρηξη παραγωγής ταινιών με άλλα γνωστά ονόματα.
Σήμερα τα πράγματα στην ελληνική βιομηχανία πορνό είναι πολύ διαφορετικά από ότι παλαιότερα. Τι λέει ο ίδιος ο Δ. Σειρηνάκης για όλα αυτά; Σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στο «Πρώτο θέμα» αποκαλύπτει ότι η εταιρεία του δέχεται συνεχώς πάρα πολλά βιογραφικά για να παίξουν στις ταινίες του και πως αντίθετα με όσα πιστεύουμε πρωταγωνίστριες στις ταινίες του είναι άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις «από ιερόδουλες μέχρι καθηγήτριες πανεπιστημίου». Αναφέρει ακόμα πως αντίθετα με όσα πιστεύουμε υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που δεν το κάνουν για τα χρήματα αλλά για την αναγνωρισιμότητα, ή ακόμα και επειδή τους αρέσει η σκέψη ότι θα κάνουν σεξ με έναν ωραίο παρτενέρ. Καθιστώντας την εταιρία του σχεδόν μονοπώλιο στον ελληνικό χώρο ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος – παραγωγός Σειρηνάκης αναφέρει επίσης πως αυτόν τον καιρό κάνει αναγνωριστικές κινήσεις για επέκταση της εταιρίας του στο εξωτερικό.
Κατά την προηγούμενη δεκαετία όμως, η κατάσταση που επικρατούσε στον χώρο παραγωγής ερωτικών ταινιών στη χώρα μας ήταν τελείως διαφορετική.Είχε επικρατήσει λοιπόν η τάση «εξαγωγής «ελλήνων ηθοποιών πορνοστάρ σε παραγωγές του εξωτερικού και κυρίως σε βαλκανικές χώρες. Όπως ανέφεραν πολλοί ηθοποιοί το μεροκάματο σε αυτές τις παραγωγές μπορεί να κυμαινόταν για κάθε ερωτική πράξη σε τιμές ανάμεσα στα 700 και στα 1.500 ευρώ. Εκείνη την περίοδο γνωστοί Έλληνες πορνοστάρ έκαναν διάφορες ταινίες με τα ψευδώνυμα Ντεμίτρι, Ντιν Μονρόε καθώς και η Σάσα Γκρέι.
Σήμερα όμως η νέα τάση της πορνογραφίας – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό- είναι οι online ταινίες πορνό , οι οποίες έχουν μεγάλη απήχηση στο αντρικό κοινό όλων των ηλικιών. Τι έχει να πει ο εκπρόσωπος της ελληνικής παραγωγής ταινιών για αυτήν την τάση;
Ο ίδιος θεωρεί ότι όλες οι ταινίες που παίζονται στα διάφορα site είναι παράνομες και πως ουσιαστικά είναι κλεμμένες ταινίες που παίζονται εκεί. Μάλιστα ο ίδιος αναφέρει πως για αυτό οι δικές του ταινίες δεν παίζονται σε τέτοιες σελίδες διότι «τους κυνηγάει!» .Έτσι ο ίδιος προτιμά να επενδύει στις ταινίες του, να κάνει καλές και καθαρές δουλειές για να έχει ένα καθαρό αποτέλεσμα.
Τέλος η αναβίωση της παλιάς αίγλης της παραγωγής ελληνικών ερωτικών ταινιών επιβεβαιώνεται ακόμα και με την οργάνωση των Φεστιβάλ καλτ ταινιών αλλά και με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων του ελληνικού «star system» σε ελληνικές παραγωγές! Έτσι η παραγωγή ελληνικών ταινιών πορνό έχει περάσει διάφορα σκαμπανευάσμετα κατά το πέρασμα των χρόνων. Πλέον οι ταινίες δε γυρίζονται κρυφά , ούτε οι προβολές γίνονται παράνομα σε μεμονωμένες αίθουσες, αλλά έχει γίνει μία γενικώς αποδεκτή δραστηριότητα, ακόμα και στην αρκετά οπισθοδρομική κοινωνία μας.
