Ήταν 4 Απριλίου του 1968 όταν η ΑΕΚ «φόρεσε» το λαμπερό στέμμα της και σύστησε στην Ευρώπη το μεγαλείο του...
ελληνικού μπάσκετ.
Αρκεί μια στιγμή για να καταλάβεις τι έχεις καταφέρει και παίρνει χρόνια για να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που κατάφερες, το μικρό κομματάκι που δημιούργησες ήταν εκείνο που ξεκίνησε ένα παζλ το οποίο τελικά απεικόνισε πάνω του στιγμές θριάμβου σε φόντο γαλανόλευκο.
Η ΑΕΚ ήταν εκείνη που έβαψε αυτό το πρώτο κομμάτι με χρώμα κίτρινο και έκανε την αρχή ενός μεγαλείου, που έχουμε την τύχη όλοι να απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα.
Το στέμμα σε μια βασίλισσα είναι απαραίτητο και η ΑΕΚ φρόντισε να το τοποθετήσει στο... κεφάλι της με τρόπο εκκωφαντικό.
Ήταν 4 Απριλίου πριν 49 χρόνια όταν η σκοτεινή, τότε, μοίρα της Ελλάδας, φώτισε ανέλπιστα και μια επιτυχία στο μπάσκετ έκανε τους ανθρώπους να καταλάβουν λίγο καλύτερα τι μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός.
Η χώρα βρισκόταν υπό καθεστώς δικτατορίας και η Ελλάδα έψαχνε μια μικρή αφορμή για να βρει την χαμένη της λάμψη.
Αυτή ήρθε μέσα από το μπάσκετ και συγκεκριμένα μέσα από την ΑΕΚ του Νίκου Μήλα, όπου κατάφερε και έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Κάθε σωστό παραμύθι έχει αρχή, μέση και το καλύτερο και πιο γλυκό τέλος.
Η ΑΕΚ μετείχε για πρώτη φορά στον θεσμό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, εξασφαλίζοντας την παρουσία της εκεί και έχοντας κατακτήσει την 2η θέση στο πρωτάθλημα πίσω από τον Παναθηναϊκό.
Τα πράγματα ξεκίνησαν ιδανικά , αφού η ΑΕΚ ήταν τυχερή και εξασφάλισε την πρόκριση χωρίς να δώσει αγώνες.
Η πρόκληση ξεκίνησε στον επόμενο γύρο, όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την ΚΑΕ Βιτόρια, μια ομάδα που μόνο και μόνο του προερχόταν από την Ισπανία ήταν φαβορί.
Η ΑΕΚ είχε όμως άλλη γνώμη. Στις 11 Ιανουαρίου του 1968 έγινε το πρώτο παιχνίδι στην έδρα των Ισπανών με την ελληνική ομάδα να χάνει με 82-72 και να καλείται να ανατρέψει τα δεδομένα στον επαναληπτικό που θα πραγματοποιούνταν 18 ημέρες μετά στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Μπροστά σε 20.000 οπαδούς της η ΑΕΚ νίκησε με 85-65 και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.
Επόμενο εμπόδιο στην φάση των «8» ήταν η βελγική Ρουσγιάλ Κατρ στις 15 του Φλεβάρη και η «βασίλισσα» δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Επικράτησε στο πρώτο παιχνίδι με 76-54, ενώ στις Βρυξέλλες μπροστά σε 18.000 Βέλγους τα πράγματα δυσκόλεψαν.
Η διαφορά των 22 πόντων τελικά δεν ήταν αρκετή και το παιχνίδι φάνηκε να δυσκολεύει για τον «Δικέφαλο». Το ματς έγινε θρίλερ και τα πάντα κρίθηκαν στο τέλος.
Η ΑΕΚ έπρεπε να βάλει έστω και 1 πόντο στην τελευταία επίθεση και τα κατάφερε με τον Βασιλειάδη.
Με 3 δευτερόλεπτα στο ρολόι πήγε στην γραμμή των βολών ευστόχησε και το πανηγύρι είχε στηθεί.
Οι 500 ηρωικοί φίλοι της Ένωσης τρελάθηκαν με τους παίκτες και τους ομογενή να ζουν πανέμορφες και αξέχαστες στιγμές.
Η ΑΕΚ ήταν πλέον για δεύτερη φορά στην ιστορία της στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και άπαντες γνώριζαν ότι η πρόκληση της συνέχειας και του τελικού ήταν τεράστια.
Το εμπόδιο άκουγε στο όνομα: Ίνις Βαρέζε, και τι όνομα για την εποχή; Τεράστιο.
Η ιταλική ομάδα ήταν η κάτοχος του τροπαίου και το ρόστερ της, για την εποχή, ξεχώριζε με ευκολία.
Στις 7 Μαρτίου του 1968 θα γινόταν ο πρώτος αγώνας στο Βαρέζε και τα πράγματα πήγαν όπως τα είχε φανταστεί ο καθένας.
Η ΑΕΚ δεν άντεξε στην πίεση και το μόνο που κατάφερε ήταν, με 9 μαζεμένους πόντους του Χρηστέα να μαζέψει την διαφορά στους 18 πόντους για να γραφτεί το τελικό 78-60.
Ο επαναληπτικός έγινε εθνική υπόθεση και άπαντες ήθελαν να δουν την ΑΕΚ να κάνει την υπέρβαση. Η δίψα του κόσμου ήταν φανερή και η «μάχη» θα δίνονταν μπροστά σε περίπου 50.000 κόσμο.
Τα πράγματα πήγαν ονειρεμένα. Ο κόσμος έκανε την δουλειά του και οι παίκτες της ΑΕΚ την δικιά τους.
Στο 18' η διαφορά ήταν στο +19 (61-42), αλλά στο 38΄ η διαφορά παρέμενε στο +17 (68-51). Μόλις 7'' πριν από το φινάλε η Βαρέζε κατάφερε να ισοφαρίσει την διαφορά του πρώτου αγώνα (78-60), αλλά ο Τρόντζος ήταν εκείνος που θα έγραφε το τέλος.
Στην τελευταία επίθεση της ΑΕΚ ο ψηλός με μια εκπληκτική ραβέρσα, γράφει το +20 (72-52) και δίνει το εισιτήριο στην ομάδα του για τον μεγάλο τελικό.
Η συνέχεια δεν περιγράφεται εύκολα με λέξεις.
Ο κόσμος ζούσε για αυτή την χαρά και αυτό αποτυπώθηκε σε κάθε αντίδραση. Οι δρόμοι γέμισαν κόσμο και όλοι εύχονταν αυτό το όνειρο να φτάσει μέχρι το τέλος. Το τρόπαιο ήταν κοντά...
Η Σλάβια Πράγας ήταν η αντίπαλος, ο αγώνας αποφασίστηκε να γίνει στην Αθήνα και αυτό που θα ζούσαν οι Έλληνες θα ήταν «μαγικό». Ο αγώνας δεν θα μπορούσε να είχε διαφορετική εξέλιξη.
Η ΑΕΚ πήρε από την αρχή τα ηνία και ουσιαστικά δεν τα άφησε.
Ο κόσμος έκανε την δουλειά του και ο Βασίλης Γεωργίου φρόντισε με την μυθική περιγραφή του να μείνει στην ιστορία και η φωνή του να ανατριχιάζει και τον πιο ψύχραιμο ακόμα και 49 χρόνια μετά.
Η Σλάβια μείωσε σε 84-80 στο 39', αλλά ο Χρηστέας ήταν εκεί. Τίποτα δεν μπορούσε να χαθεί. Η μοίρα είχε γράψει με χρώμα κιτρινόμαυρο.
Με δύο βολές κι ένα καλάθι, διαμόρφωσε το τελικό 89-82, χαρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο ευρωπαϊκό Κύπελλο και μετατρέποντας την ΑΕΚ σε «Βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ.
Οι Αμερικάνος είχε 29 πόντους, ο Τρόντζος 24, ο Ζούπας 12, ο Βασιλειάδης 11, ο Λαρεντζάκης 6, ο Τσάβας 3 και ο Χρηστέας 4 και όλοι μαζί βρέθηκαν να είναι εκείνοι που θα δημιουργούσαν την πιο γλυκιά και μαγική ιστορία.
Η παρακαταθήκη που άφησαν στο ελληνικό μπάσκετ είναι ασήκωτη.
Έμαθαν στους Έλληνες την χαρά του να να ξεπερνάει μια ομάδα όλα τα δεδομένα και να βρίσκεται στην κορυφή με τρόπο που ξεφεύγει από τον συνηθισμένο, αλλά σε κάνει να δακρύζει και μόνο σε μια ανάμνηση.
Η ΑΕΚ ανέβηκε στην κορυφή και έκανε το πρώτο βήμα από τα πολλά που ακολούθησαν.
Η ΑΕΚ έγινε «Βασίλισσα» της Ευρώπης.
gazzetta.gr
