Όταν μία γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο σύντροφος ή ο άντρας της την έχει απατήσει, τα συναισθήματα που γεννιούνται...
είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, έντονα και συνήθως φτάνουν στα άκρα.
Σοκ, θυμός, πόνος, απογοήτευση, προδοσία. Αρχίζει και αμφιβάλει για το κάθε τι στη ζωή της και κάθε λεπτό ευχάριστων στιγμών μέσα στη σχέση γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. Και φυσικά το ίδιο συμβαίνει και όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι.
Η λέξη – ή μάλλον η ερώτηση- κλειδί είναι «πώς». Πως νιώθει αυτός που έχει απατήσει; Πως το έκανε; Πως μπορεί και ζει χωρίς ενοχές;
Η αλήθεια είναι πως εκτός από τις σπάνιες περιπτώσεις πλήρους αναισθησίας (...) κανένας άνθρωπος που φτάνει στο σημείο να απατήσει τον άνθρωπό του, δεν νιώθει ούτε υπερηφάνεια ούτε χαρά για την κατάσταση που έχει δημιουργήσει. Ακόμη κι αν η πράξη του δεν έχει αποκαλυφθεί οι τύψεις και οι ενοχές τον βασανίζουν και οι κινήσεις του συνήθως είναι σπασμωδικές.
Μία κοινή τακτική όσων απατούν είναι να διαχωρίζουν το συναίσθημα από τις αισθήσεις. Για να συνεχίσουν να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, λένε ψέματα στον ίδιο τους τον εαυτό. Προσπαθούν να πειστούν πως αυτό που κάνουν γίνεται για κάποιο λόγο και τις περισσότερες φορές δικαιολογούν τις πράξεις τους πιστεύοντας πως κάτι -και συγκεκριμένα κάποιος- τους οδήγησε σε αυτήν την κίνηση με τη συμπεριφορά του. Και μεταξύ μας, όλοι σχεδόν το κάνουμε αυτό. Πάντα προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από μία δικαιολογία όταν κάνουμε κάτι λάθος.Η πλειοψηφία λοιπόν των αντρών και των γυναικών που έχουν απατήσει, δεν είναι κακοί άνθρωποι. Κι αυτό, με την έννοια πως δεν έχουν ως απώτερο σκοπό ούτε να πληγώσουν ούτε να διαλύσουν την ψυχολογία του άλλου. Κρύβονται πίσω από τη δική τους κατεστραμμένη ψυχοσύνθεση και λειτουργούν με κύριο άξονα τον αυθορμητισμό και την απερισκεψία, κάνοντας μία σειρά λάθος επιλογών. Πιστεύετε ότι αν ένας άνθρωπος γνώριζε από πριν τις επιπτώσεις μίας απιστίας στους τρίτους θα έμπαινε στη διαδικασία να απατήσει; Και ναι και όχι.
Ποιες είναι λοιπόν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν έναν άντρα στην απιστία; Υπάρχουν άντρες που δεν μετανιώνουν ποτέ για τις πράξεις τους; Πως αισθάνεται κάποιος που έχει «γευτεί το γλυκό»;
Επτά άντρες εξομολογούνται τις προσωπικές τους ιστορίες και οι απαντήσεις... διχάζουν:
1. «Δεν πρόκειται να απατήσω ποτέ ξανά. Το θέμα είναι πως δεν μπορώ να καταλήξω στο αν η επιλογή μου βασίζεται σε ηθικούς ενδοιασμούς ή στο ότι μία τέτοια κατάσταση μπορεί να σε τρελάνει πολύ εύκολα. Ακόμη κι αν ένας γάμος δεν είναι καλός, το ψυχολογικό βάρος που σηκώνεις όταν απατάς τη γυναίκα σου δεν αξίζει για κανέναν λόγο τελικά. Οι τύψεις και οι ενοχές μου μάλλον μου έχουν κόψει ήδη δέκα χρόνια από τη ζωή μου. Και γιατί όλο αυτό; Για μερικές στιγμές ευχαρίστησης. Δεν αξίζει.»
2. «Τι είναι αυτό που έχω μετανιώσει περισσότερο; Το ότι το ομολόγησα. Ένιωθα πολύ ένοχος -προφανώς- αλλά το να το βγάλω από μέσα μου δεν βοήθησε κανέναν απολύτως. Εκτός από εμένα, έκανα και τη γυναίκα μου να αισθάνεται απαίσια. Η απιστία δεν είναι καλό πράγμα, όμως αν συμβεί, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σεβαστείτε τουλάχιστον τότε τον άλλον και να μην αποκαλύψετε τίποτα.»Η πλειοψηφία λοιπόν των αντρών και των γυναικών που έχουν απατήσει, δεν είναι κακοί άνθρωποι. Κι αυτό, με την έννοια πως δεν έχουν ως απώτερο σκοπό ούτε να πληγώσουν ούτε να διαλύσουν την ψυχολογία του άλλου. Κρύβονται πίσω από τη δική τους κατεστραμμένη ψυχοσύνθεση και λειτουργούν με κύριο άξονα τον αυθορμητισμό και την απερισκεψία, κάνοντας μία σειρά λάθος επιλογών. Πιστεύετε ότι αν ένας άνθρωπος γνώριζε από πριν τις επιπτώσεις μίας απιστίας στους τρίτους θα έμπαινε στη διαδικασία να απατήσει; Και ναι και όχι.
Ποιες είναι λοιπόν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν έναν άντρα στην απιστία; Υπάρχουν άντρες που δεν μετανιώνουν ποτέ για τις πράξεις τους; Πως αισθάνεται κάποιος που έχει «γευτεί το γλυκό»;
Επτά άντρες εξομολογούνται τις προσωπικές τους ιστορίες και οι απαντήσεις... διχάζουν:
1. «Δεν πρόκειται να απατήσω ποτέ ξανά. Το θέμα είναι πως δεν μπορώ να καταλήξω στο αν η επιλογή μου βασίζεται σε ηθικούς ενδοιασμούς ή στο ότι μία τέτοια κατάσταση μπορεί να σε τρελάνει πολύ εύκολα. Ακόμη κι αν ένας γάμος δεν είναι καλός, το ψυχολογικό βάρος που σηκώνεις όταν απατάς τη γυναίκα σου δεν αξίζει για κανέναν λόγο τελικά. Οι τύψεις και οι ενοχές μου μάλλον μου έχουν κόψει ήδη δέκα χρόνια από τη ζωή μου. Και γιατί όλο αυτό; Για μερικές στιγμές ευχαρίστησης. Δεν αξίζει.»
2. «Τι είναι αυτό που έχω μετανιώσει περισσότερο; Το ότι το ομολόγησα. Ένιωθα πολύ ένοχος -προφανώς- αλλά το να το βγάλω από μέσα μου δεν βοήθησε κανέναν απολύτως. Εκτός από εμένα, έκανα και τη γυναίκα μου να αισθάνεται απαίσια. Η απιστία δεν είναι καλό πράγμα, όμως αν συμβεί, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σεβαστείτε τουλάχιστον τότε τον άλλον και να μην αποκαλύψετε τίποτα.»
3. «Όσο περίπλοκη και μπερδεμένη κι αν είναι η κατάσταση, αν με ρωτούσαν αν θα το ξαναέκανα θα έλεγα πως ναι. Η κοπέλα που έβλεπα ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και είχαμε πολύ καλή χημεία στο κρεβάτι. Δεν μετανιώνω για τίποτα, εκτός από τ’ ότι παντρεύτηκα τόσο νέος.»
4. «Αισθάνομαι απαίσια που πρόδωσα τη σύντροφο της ζωής μου. Κοιμόμουν με μία συνάδελφο για 2 χρόνια μέχρι που μια μέρα, η γυναίκα μου είδε τυχαία κάποια ακατάλληλα μηνύματα στο κινητό μου και από τότε τα πράγματα δεν είναι ίδια. Προσπαθούμε να σώσουμε τη σχέση και το γάμο μας, όμως εκείνη είναι ακόμη απίστευτα θυμωμένη μαζί μου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να με συγχωρήσει ποτέ. Κι αυτό με κάνει να νιώθω πολύ άσχημα.»
5. «Το να δημιουργήσω μία εξωσυζυγική σχέση ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσα να έχω κάνει στη ζωή μου. Κατέστρεψα την ψυχολογία και τον χαρακτήρα της γυναίκας μου. Κάθε φορά που είμαι μόνος μου έξω, αν δεν μιλήσουμε τουλάχιστον μία φορά στο τηλέφωνο μέσα στην ώρα, εκείνη τρελαίνεται. Νιώθω σαν να με παρακολουθεί κάποιος συνεχώς.»
6. «Μπορεί να ακούγεται άσχημο, όμως κατά κάποιο τρόπο η απιστία μου έσωσε τον γάμο μας. Μπορεί να είμαι παντρεμένος με τη γυναίκα με τη μεγαλύτερη κατανόηση του κόσμου, όμως κατάφερε να με συγχωρέσει και πλέον το περιστατικό έγινε η αφορμή να λύσουμε ορισμένα προβλήματα που υπήρχαν και δεν το είχαμε καταλάβει. Δύο χρόνια μετά και δεν έχουμε υπάρξει καλύτερα από τώρα.»
7. «Έχουν περάσει 5 ολόκληρα χρόνια από τότε που απάτησα τη γυναίκα μου και τώρα αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται και πάλι όπως πριν. Μέσα σ' αυτό το διάστημα έχω κλάψει, έχω παρακαλέσει και έχω ταπεινωθεί. Όμως προτιμώ να βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση παρά να λέω ψέματα και στον εαυτό μου και σε εκείνη.» bovary.gr
