Σήμερα στα 72 της χρόνια η Ζωή Λάσκαρη είναι ένα...
ατίθασο κι επαναστατικό κορίτσι που έζησε τη ζωή της στα άκρα αλλά φαίνεται να απολαμβάνει την προσωπική της ανακωχή, μια εσωτερική γαλήνη κι ισορροπία με τον εαυτό της.
Δηλώνει γεμάτη, ευτυχής, κι ευγνώμων για κάθε μέρα που ξυπνάει υγιής. Για το πρώτο τσιγάρο και τον καφέ της ημέρας....
Με αφορμή την παράσταση «Νύφη Κουράγιο» που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, η Ζωή Λάσκαρη βρέθηκε στο στούντιο του «TheTOC» και μίλησε για όλου και για όλα: για την Αλίκη, τη Τζένη και το Νίκο Κούρκουλο αλλά και για την επιλογή της Λυδίας Κονιόρδου στη θέση της υπουργού και για το αν ένας καλός ηθοποιός μπορεί να γίνει κι ένας καλός υπουργός.
Μίλησε,επίσης, για το Survivor παρομοιάζοντάς το με «ταινία φρίκης» και βεβαίως για τα μεγάλα πυροτεχνήματα της ζωής, της, τους έρωτες που ποτέ δεν είχαν διάρκεια.
Θα ξεχώριζε κάποιους απ' αυτούς;
«΄Όχι. Το καθένα απ’ αυτά τα πυροτεχνήματα είναι ένα δάχτυλο από τα χέρια μου. Τι να ξεχωρίσω; Να κόψω ένα δάχτυλο;»
- Κυρία Λάσκαρη δεύτερη χρονιά φέτος «Νύφη Κουράγιο» στη Θεατρική Σκηνή Ζωή Λάσκαρη στην «Αθηναΐδα». Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποφασίσετε να ανεβάσετε και φέτος το ίδιο έργο με πέρσι;
«Το ένστικτό μου. Πάμε πολύ καλύτερα από πέρσι. Αλλαξαν κάποια πράγματα κι είμαι ευτυχής γιατί δεν έπεσα έξω».
- Ευαίσθητη ισορροπία του Αλμπι, Διαμάντια και μπλουζ της Αναγνωστάκη, Ωραία Χρόνια του Πίντερ και τόσα άλλα έργα έχετε κάνει από το 2003 που ιδρύσατε το θέατρό σας στην Αθηναΐδα…
«Το μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα, τη Βιρτζίνια Γουλφ… Ε, ναι, κάποια στιγμή είπα ότι θέλω να κάνω κωμωδία. Αυτή ήταν η επιθυμία μου. Και θέλω να κάνω από εδώ και πέρα μόνο κωμωδία. Εχω κάνει μεγάλους συγγραφείς με μεγάλους σκηνοθέτες. Τώρα θέλω να κάνω μόνο κωμωδίες».
- Θα χαρακτηρίζατε «τολμηρή επιλογή» μετά απ’ όλα αυτά ένα έργο του Νίκου Μουτσινά;
«΄Όχι. Τον Νίκο τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια. Είναι ένα ξύπνιο, γρήγορο παιδί, πολύ ταλαντούχος. Γιατί τολμηρή; Ένα νέο παιδί που έχει ταλέντο είναι τόλμη να τον φωνάξεις να σου γράψει ένα έργο; ΄Όχι. Είναι, νομίζω, εξυπνάδα».
- Υποδύεστε μια μητέρα που … δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί το γιο της και καμία νύφη δεν σας είναι αρεστή…
«Την κλασσική μητέρα που δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί το γιο της. Δεν της αρέσει καμία νύφη, τον χωρίζει απ’ όλες, φέρνει ένα γκέι για να δείξει ότι ο γιος της είναι γκέι. Κάνει τέρατα… Δεν είναι περίεργη, είναι επικίνδυνη. Στο τέλος συμφιλιώνεται αλλά λέει: “΄Εχω ένα σχέδιο, να μη σταματήσω…”»
- Εσείς τι κάνατε στα κορίτσια σας; Υπήρξατε καταπιεστική μητέρα;
«Καθόλου και πιστεύω ότι είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος αυτό. Το βλέπεις πιο πολύ με τις ελληνίδες μητέρες που έχουν αγόρια. Έχετε δει τη διαφήμιση με τη μητέρα που παίρνει τηλέφωνο το γιο της την ώρα που είναι με την κοπέλα του στο κρεβάτι για να τον ρωτήσει αν έχει φάει…Η κακώς εννοούμενη αγάπη εγώ θα έλεγα ή η διεκδίκηση ότι (ο γιος μου) μου ανήκει»
- Παίρνετε και παράταση. Ένα από τα λίγα θέατρα που παίρνουν παράταση και συνεχίζουν και μετά την Κυριακή των Βαΐων.
«Επειδή έχει πολύ κόσμο, είπαμε να το πάμε άλλες δυο εβδομάδες…»
- Κυρία Λάσκαρη με τι συναισθήματα σήμερα βλέπετε τις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου που πρωταγωνιστήσατε;
«Δεν τις βλέπω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπήρχε ένας Φίνος τεχνικά άψογος και δημιούργησε ταινίες με αρχή, μέση και τέλος. Αρτιες τεχνικά. Αυτά είναι το βασικό και το διαχρονικό».
- Γιατί τόσα χρόνια μετά εξακολουθούν να κάνουν νούμερα, τι πιστεύετε;
«Γιατί είναι έργα, όπως σας είπα, με αρχή, μέση και τέλος, ωραία γυρισμένα, με καλούς ηθοποιούς. Πες μου σήμερα τι να δουν… Από ταινίες παλιές και καινούργιες. Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν…»
- Εσείς κινηματογράφο έχετε κάνει επιλεκτικά έως και καθόλου τα τελευταία χρόνια.
«Εχω κάνει μιάμιση ταινία…»
- Δεν ήσασταν το καλό, αλλά το ατίθασο και το επαναστατικό κορίτσι.
«Κοίταξε ήταν αυτό που ο Φίνος ζητούσε: Την ισορροπία μεταξύ Αλίκης και Τζένη ζητούσε κι έψαχνε ένα τέτοιο άτομο. Αλλά πέρα απ’ αυτό βεβαίως ήμουν ένα ατίθασο κορίτσι στη ζωή μου γενικότερα».
- Αν σας έλεγα μερικά ονόματα, θα μου λέγατε τι σας φέρνουν στο νου. Αλίκη…
«Είναι το άτομο που μου λείπει πάρα πολύ. Της Αλίκης τις ταινίες βλέπω πολύ. Ηταν ένας ήλιος που έβγαινε, τη λατρεύω. Μου λείπει…»
- Είχατε ανταγωνισμό;
«΄Όχι παιδί μου. Είσαι καλά; Ποτέ και με κανέναν μέχρι σήμερα. Τι θα πει ανταγωνισμός; Προς τι;»
- Τζένη;
«Με τη Τζένη ήμασταν μαζί αλλά δεν έκανα παρέα όπως με την Αλίκη»
- Νόνικα;
«Με τη Νόνικα ακόμα είμαστε φίλες. Μιλάμε. Βλεπόμαστε, την αγαπώ πολύ».
- Ρένα Βλαχοπούλου;
«Ούτε με τη Ρένα έκανα πολύ παρέα. Ξέρεις, δεν έκανα πολύ παρέα με τους ανθρώπους της δουλειάς. Οι παρέες μου ήταν έξω από τη δουλειά αλλά βέβαια στο πλατό ήμασταν αγαπημένοι. Η Ρένα ήταν μια μπριόζα και κεφάτη γυναίκα…»
- Κώστας Βουτσάς;
«Μέχρι σήμερα…»
- Νίκος Κούρκουλος;
«Ανεπανάληπτος».
- Εκλεισαν 40 χρόνια από τότε που ο Φίνος έφυγε από τη ζωή. Κι όμως, τον θυμάστε έντονα και λέτε ότι οφείλετε την καριέρα σας σ’ εκείνον.
«Εγώ τον Φίνο τον είχα σαν πατέρα μου. Εμαθα πολλά απ’ αυτόν».
- Δηλαδή αν δεν ήταν ο Φίνος δεν θα σας ήξερε κανείς;
«Κανείς. Χωρίς το Φίνο δεν θα υπήρχαμε. Αυτό είναι αλήθεια».
- Σας έκαναν πρόταση να φύγετε από το Φίνο;
«Ναι, δεν υπήρχε περίπτωση, κι ας ήταν τα χρήματα περισσότερα. Δεν φεύγεις από το σπίτι σου…»
- Πως σας φαίνεται η επιλογή της Λυδίας Κονιόρδου ως υπουργός Πολιτισμού;
«Νωρίς είναι ακόμα».
- Πιστεύετε ότι μια καλή ηθοποιός μπορεί να γίνει και μια καλή υπουργός;
«Εξαρτάται αν το έχει. Αν έχει αυτό το "διοικητικό" που λέμε. Αλλά δεν έχει ούτε ένα μήνα ακόμα…»
- Εσάς αν σας πρότειναν…
«Ούτε την ερώτηση δεν θέλω να ακούσω… ΄Οχι. Ούτε κατά διάνοια. Δεν μπαίνω σε παιχνίδια της εξουσίας διότι δεν μ’ ενδιαφέρει».
- Η σχέση σας με την τηλεόραση ποια είναι;
«Βλέπω πολύ τηλεόραση, βλέπω σχεδόν τα πάντα».
- Θα παίζατε σε κάποιο σίριαλ αν σας το πρότειναν;
«΄Όχι αγαπούλα μου, είναι πολλές οι ώρες και δεν θα το άντεχα».
- Survivor βλέπετε;
«΄Οχι, δεν μ’ αρέσει. Μ’ ανατριχιάζει, με πονάει όλο αυτό. ΄Οπως δεν μπορώ να δω ταινίες, φρίκης, άγρια πράγματα, έτσι δεν μπορώ να δω κι αυτό».
- Το παρομοιάζετε δηλαδή με ταινία φρίκης…
« Έτσι δεν είναι όταν πεινάει ο άλλος; Κοίτα δεν μου πάει. Δεν μπορούμε να αρέσουμε όλοι σ’ όλους».
- Κυρία Λάσκαρη, έχετε ερωτευθεί, έχετε καεί, όπως έχετε πει, έχετε πιάσει πάτο και ξανανέβει. Τι ρόλο έπαιξε ο έρωτας για εσάς;
«΄Ηταν πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Δηλαδή λειτουργούσα μέσα απ’ αυτό. Κι αλίμονο αν δεν τα είχα κάνει. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβήθηκαν να τα κάνουν και βρέθηκαν στα 60 – 65 τους να τολμούν. Και τότε καίγεσαι».
- Εσείς έχετε καεί;
«Κοίτα, ο έρωτας είναι ένα πυροτέχνημα. Δεν ξέρω αν ο έρωτας έχει ηλικία. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν έχει διάρκεια».
- Δε θα σας ρωτήσω αν ξεχωρίζατε κάποιο απ’ αυτά τα πυροτεχνήματα διότι δεν θα απαντήσετε…
«΄Όχι. Το καθένα απ’ αυτά τα πυροτεχνήματα είναι ένα δάχτυλο από τα χέρια μου. Τι να ξεχωρίσω; Να κόψω ένα δάχτυλο;»
- Πως μια γυναίκα που την πόθησε όλη η Ελλάδα στέριωσε τελικά με ένα γάμο διαρκείας όπως αυτός με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο;
«Το ότι με ποθούσε όλη η Ελλάδα δεν ήταν κάτι που με απασχολούσε. Δεν μ’ ενδιέφερε. Εμένα πάντα με ενδιέφερε τι ποθώ εγώ».
- Ζήσατε τη ζωή σας στα άκρα;
«Πάντοτε. Γι’ αυτό τώρα έχω ησυχάσει. Και είμαι γεμάτη…»
- Την ηλικία σας τη λέτε; Πως αντιμετωπίζετε το χρόνο που περνάει;
«Βέβαια τη λέω: 72. Με τον εαυτό μου τα έχω βρει, όχι με το χρόνο».
- Ποια είναι η μεγαλύτερη συμβουλή που δίνετε στις κόρες σας;
«Δεν δίνω ποτέ συμβουλές. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις»
- Τι σας κάνει να χαμογελάτε;
«Κάθε μέρα που ξυπνάω υγιής. Το πρώτο τσιγάρο κι ο καφές της ημέρας. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό…»
- Τι ελπίζετε γι’ αυτή τη χώρα;
«Πιστεύω ότι αυτή η χώρα δεν θα χαθεί ποτέ. Εχει ΄Αγιο, έχει Θεό. Είμαστε το ωραιότερο κομμάτι της υφηλίου και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να αγκαλιάσουμε αυτή τη χώρα».TheTOC
