Αυθόρμητη και ειλικρινής η Ελεονώρα Μελέτη τα λέει έξω από τα δόντια αδιαφορώντας για...
τις συνέπειες.
Έτσι κι αυτή τη φορά, κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς όπως είπε και η ίδια ανήρτησε μια φωτογραφία της χωρίς ίχνος μακιγιάζ κι έγραψε ένα κείμενο ευχαριστώντας ένα σιχαμερό ερπετό, έναν άρρωστο μυθομανή και μια φίλη(;) που της δίδαξαν τα σπουδαιότερα μαθήματα ζωής.
Χωρίς να δίνει ονόματα για το ποιοι μπορεί να είναι γράφει αυτά που θέλει να γράψει, μιας και τη φετινή χρονιά έχει το χρόνο να φιλτράρει πράγματα και καταστάσεις μετά την επεισοδιακή της αποχώρηση από το Εpsilon.
Διαβάστε το κείμενο της:
«Κάνοντας ανασκόπηση λίγο πριν τη λήξη του έτους, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ένα σιχαμερό ερπετό, σε έναν άρρωστο μυθομανή φουκαρά, και σε μια …φίλη (;) που μου διδάξαν τα πιο σπουδαία μαθήματα ζωής που έχω πάρει ποτέ: α) όταν μπλέκεις με σκατά λερώνεσαι. (κανόνας). Β) το ερπετό δεν θα σταθεί (ούτε και θα ποζάρει σαφώς) ποτέ στα πόδια του γιατί έχει γεννηθεί για να σέρνεται γ) η χειρότερη φάρα ανθρώπων είναι οι χειριστές του οίκτου που ζουν λαθροβίωτα εις βάρος τρίτων, σε οικονομικό επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο έχοντας ως όπλο τα δια βίου ψέματα, χοντρά ψέματα, από ανύπαρκτες ιστορίες δύσκολων παιδικών χρόνων μέχρι και φανταστικές αρρώστιες, δ) τα αρνητικά αισθήματα ακόμα και για όσους θεωρείς αδελφικούς φίλους είναι ανθρώπινα. Το απάνθρωπο είναι ενώ μέσα σου τα γνωρίζεις, να προσπαθείς να τα καμουφλάρεις κ να τα αναβαπτίσεις ξέροντας πως αν τα παραδεχτείς στον άλλον θα είναι ντροπιαστικό. Η φιλία όμως θέλει κότσια. Όλα τα άλλα είναι για αναλώσιμες εφήμερες κ επιφανειακές δημόσιες σχέσεις επιπέδου σοσιαλ μιντια … αφιερώνω σε αυτούς αυτό το ζεν χαμόγελο κ το ήρεμο βλέμμα που πλέον όντως, έχω αφού πρώτα πέρασα έναν, από τους πιο απαιτητικούς σε ψυχολογικό επίπεδο χρόνο… κοινώς ΑΓΓΟΥΡΙ. Το έφαγα. Στην αρχή ζορίστηκα αλλά τώρα έχω αρχίσει κ δροσίζομαι. Και βεβαία το “ευχαριστώ” σαφώς και ΔΕΝ θα είναι η τελευταία μου κουβέντα»
κανοντας ανασκοπηση λιγο πριν τη ληξη του ετους, θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω σε ενα σιχαμερο ερπετο, σε εναν αρρωστο μυθομανη φουκαρα, κ σε μια ...φιλη (?) που μου διδαξαν τα πιο σπουδαια μαθηματα ζωης που εχω πΑρει ποτε: α) οταν μπλεκεις με σκατα λερωνεσαι. ( κανονας). Β) το ερπετο δεν θα σταθει (ουτε κ θα ποζαρει σαφως) ποτε στα ποδια του γιατι εχει γεννηθει για να σερνεται γ) η χειροτερη φαρα ανθρωπων ειναι οι χειριστες του οικτου που ζουν λαθροβιωτα εις βαρος τριτων, σε οικονομικο επαγγελματικο κ προσωπικο επιπεδο εχοντας ως οπλο τα δια βιου ψεματα, χοντρα ψεματα, απο ανυπαρκτες ιστοριες δυσκολων παιδικων χρονων μεχρι κ φανταστικες αρρωστιες, δ) τα αρνητικα αισθηματα ακομα κ για οσους θεωρεις αδελφικους φιλους ειναι ανθρωπινα. Το απανθρωπο εινΑι ενω μεσα σου τα γνωριζεις, να προσπαθεις να τα καμουφλαρεις κ να τα αναβαπτισεις ξεροντας πως αν τα παραδεχτεις στον αλλον θα ειναι ντροπιαστικο. Η φιλια ομως θελει κοτσια. Ολα τα αλλα εινΑι για αναλωσιμες εφημερες κ επιφανειακες δημοσιες σχεσεις επιπεδου σοσιαλ μιντια ... αφιερωνω σε αυτους αυτο το ζεν χαμογελο κ το ηρεμο βλεμμα που πλεον οντως, εχω αφου πρωτα περασα εναν, απο τους πιο απαιτητικους σε ψυχολογικο επιπεδο χρονο... κοινως ΑΓΓΟΥΡΙ. Το εφαγα. Στην αρχη ζοριςτηκα αλλα τωρα εχω αρχιζει κ δροςιζομαι. κ βεβαια το "ευχαριστω" σαφως κ ΔΕΝ θα ειναι η τελευταια μου κουβεντα... 💪🤘👍🏻
.png)
