δραστικών ουσιών ανά ιατρό, κατά το σκέλος εκείνο που προβλέπουν τον καθορισμό μηνιαίων ανά ιατρό ελαχίστων ποσοστιαίων ορίων συνταγογράφησης φαρμάκων δραστικών ουσιών.
ότι χρειαζόταν Προεδρικό Διάταγμα και όχι υπουργική απόφαση και η
έκδοση της εν λόγω υπουργικής απόφασης είναι αντισυνταγματική (άρθρο 43
Συντάγματος).
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και ο Ιατρικός
Σύλλογος Αθηνών και ζητούσαν να ανασταλούν και να ακυρωθούν τόσο η
απόφαση του τέως υπουργού Υγείας Μάκη Βορίδη όσο και η απόφαση του
ΕΟΠΥΥ για «τον καθορισμό ελαχίστων ποσοστιαίων ορίων συνταγογράφησης
φαρμάκων δραστικών ουσιών οι οποίες δεν τελούν υπό καθεστώς προστασίας
και καθορισμό ορίου δαπάνης συνταγογράφησης φαρμάκων».
Το ΣτΕ από τις 28 Ιουνίου 2014 είχε «παγώσει» τις εν λόγω αποφάσεις με
προσωρινή διαταγή του τότε πρόεδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας
Σωτήρη Ρίζου και στη συνέχεια, τον Αύγουστο του 2014, το ανώτατο
ακυρωτικό δικαστήριο, με την υπ’ αριθμ. 274/2014 απόφαση της Επιτροπής
Αναστολών της Ολομέλειάς του «πάγωσε» και πάλι τις υπουργικές αποφάσεις
για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που ανάγονται στην αποτροπή
πιθανολογούμενης βλάβης της υγείας των πολιτών.
