Από το Βασίλη Γκιτάκο
Δεν θα ανακαλύψουμε την Αμερική, αν πούμε ότι πάντα οι κυβερνητικές δυνάμεις «μεριμνούν» προκειμένου να βρουν τους...
«πρόθυμους» συνδικαλιστές για να στήσουν τον δικό τους μηχανισμό χειραγώγησης του συνδικαλιστικού κινήματος και διάσπασης των εργαζομένων, για να μπορούν να εφαρμόζουν την πολιτική τους με τις λιγότερες ακόμα και μηδαμινές -αν γίνεται- αντιδράσεις και αντιστάσεις.
«πρόθυμους» συνδικαλιστές για να στήσουν τον δικό τους μηχανισμό χειραγώγησης του συνδικαλιστικού κινήματος και διάσπασης των εργαζομένων, για να μπορούν να εφαρμόζουν την πολιτική τους με τις λιγότερες ακόμα και μηδαμινές -αν γίνεται- αντιδράσεις και αντιστάσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία σαφώς και εκμεταλλεύτηκε τους αγώνες του συνδικαλιστικού – εργατικού κινήματος για να αναρριχηθεί στην εξουσία και τώρα βρήκε τους «προθύμους» για να στήσει τον δικό της συνδικαλιστικό μηχανισμό, διάδοχο του μηχανισμού της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους από τους αγώνες, να τους εφησυχάζουν παρουσιάζοντας τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, άλλοτε ως ευεργέτημα για τους εργαζόμενους και άλλοτε ως αναγκαίο κακό, να καλλιεργούν την λογική της ανάθεσης, ότι τα προβλήματα θα τα λύσει αυτή η κυβέρνηση, και να προπαγανδίζουν άθλια το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης».
Ανάμεσα στους «πρόθυμους» παλαιούς (συνταξιοδοτημένους) και νέους συνδικαλιστές που επέλεξαν να μεταλλαχθούν σε κυβερνητικούς συνδικαλιστές, είτε γιατί η εξουσία ήταν αυτοσκοπός του κομματικού τους φορέα(ΣΥΡΙΖΑ), είτε από ιδιοτέλεια ότι μπορεί να προσκομίσουν ιδία οφέλη ή από τον παραγοντισμό που διακατέχονται, ξεχωρίζουν ορισμένες τραγικές για το συνδικαλιστικό κίνημα περιπτώσεις.
Είναι οι περιπτώσεις εκείνες που θέλουν να τραβήξουν την προσοχή των εργαζομένων και της κοινωνίας σε ένα θέμα, διαχωρίζοντάς το από την γενική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, για παράδειγμα, την διαχείριση των απορριμμάτων, και να δείξουν ότι υπάρχει αντίδραση ακόμα και μέσα στο κόμμα της κυβέρνησης, λειτουργώντας όμως στην ουσία ως αποσβεστήρας κραδασμών(αμορτισέρ) για να κρατήσουν τους ψηφοφόρους τους ή να έχουν τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.
Αυταπάτες δεν μπορεί να τρέφει κανένας ότι η μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ λειτουργεί σε πολλές ταχύτητες και αλλού εφαρμόζει τα μνημόνια, ενώ αλλού τα «σκίζει», όπως επίσης άθλια προπαγανδίζουν οι νεόκοποι κυβερνητικοί συνδικαλιστές. Δεν μπορεί να μας θεωρούν χαζούς, ότι πιστεύουμε πως η διαχείριση των απορριμμάτων δεν θα δοθεί στα λόμπι των μεγαλοεργολάβων και θα τηρηθεί το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που με αυτό εξαπάτησε τον λαό για να πάρει την εξουσία.
Την ώρα που η κυβέρνηση ξεπουλάει όσο όσο την δημόσια περιουσία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα τρένα, το ρεύμα, το νερό, την παιδεία και την υγεία, πιστεύει κάποιος ότι την διαχείριση των απορριμμάτων θα την αφήσει δημόσια και κοινωνική; Ζήσαμε άλλωστε τις μνημονιακές κυβερνητικές παρεμβάσεις στις ΣΔΙΤ της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας, της Περιφέρειας Πελοποννήσου… και ακολουθούν οι υπόλοιπες.
Πόσο γνήσια μπορεί να θεωρηθεί η στάση συγκεκριμένου πρώην συνδικαλιστή, που πράγματι γνωρίζει καλά την υπόθεση «διαχείριση απορριμμάτων», να καλεί σε αγώνες τους εργαζόμενους και την κοινωνία ενάντια στο συγκεντρωτικό μοντέλο διαχείρισης σύμμεικτων απορριμμάτων μέσω εργολάβων (ΣΔΙΤ) και στο κλείσιμο της χωματερής των Άνω Λιοσίων, και κατά τα λοιπά όχι μόνο ναείναι απών από τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες αλλά να τους υπονομεύει, αναγνωρίζοντας ως «θεάρεστο» το μνημονιακό έργο της κυβέρνησης, ως αναπτυξιακό μέτρο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της χώρας, ως αναγκαίο κακό την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, τις νέες περικοπές των συντάξεων, την κατάργηση του ΕΚΑΣ, του εφάπαξ και της επικουρικής σύνταξης, την κατεδάφιση του εργατικού δίκαιου και των συνδικαλιστικών ελευθεριών και άλλων αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Για ποιες δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να ομιλεί ο συγκεκριμένος πρώην συνάδελφος αλλά και οι παρατρεχάμενοι του, όταν η κυβέρνηση που στηρίζουν και ο ίδιος ως μέλος της Κ.Ε. του κυβερνώντος κόμματος, μετέτρεψε το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε υποτακτικό ΝΑΙστους τοκογλυφικούς «θεσμούς», ή όταν η κυβέρνηση που στηρίζουν ξεπέρασε στο λίγο διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις στις νομοθετήσεις με ΠΝΠ;
Διαχωρισμός στην πολιτική των μνημονίων της κυβέρνησης δεν υπάρχει, καλά και κακά μνημόνια που εμφανίζει ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν υπάρχουν, αλλά πρωτίστως δεν υπάρχει διαχωρισμός στην φτώχεια και την εξαθλίωση που επιβάλλει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Επίσης, πρέπει να αντιληφθούν τα νέα κυβερνητικά δεκανίκια που ανέλαβαν τον ρόλο του καθοδηγητή του συνδικαλιστικού κινήματος, οι κορόνες που βγάζουν περί ακομμάτιστου και ακηδεμόνευτου συνδικαλισμού δεν πείθουν παρά μόνο αυτούς που τους πουλάνε εκδούλευση και υποχρέωση με μικροεξυπηρετήσεις, μετατρέποντας τα υπουργεία σε πελατειακά γραφεία. Η ιδιότητα που κατέχουν ως κομματικά στελέχη, του σκληρού μάλιστα πυρήνα του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, τους διαψεύδει, πόσω μάλλον η επιρροή κομματικών οργανώσεων και δημοτικών αρχών και παρατάξεων που εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ, που άσκησαν μέχρι και βέτο, στην κατάρτιση ψηφοδελτίων για τις εκλογές των αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.
Το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ καλεί τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη και να καταδικάσουν τα νέας κοπής συνδικαλιστικά δεκανίκια της κυβέρνησης, που καπηλεύονται το όνομα της ΑΣΚ-ΟΤΑ (τη σημερινή μετεξέλιξη του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ), η οποία υπήρξε πάντα ενάντια στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, ενάντια στον παραγοντισμό και στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Επιπλέον, αποτελεί προσβολή στην ιστορία και στα συνδικαλιστικά στελέχη της να χρησιμοποιούν τον τίτλο της οι συγκεκριμένοι «πρόθυμοι». Στόχος τους είναι η διατήρηση στην εξουσία του πολιτικού τους φορέα, με κάθε τίμημα για τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο, τη νεολαία, την δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας και του λαού της.
Καλεί τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση να συσπειρωθούν και να ενδυναμώσουν το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ παλεύοντας για την ανατροπή των μνημονίων και των πολιτικών που εξυπηρετούν το κεφάλαιο, που καταργεί τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα μας και κατεδαφίζει τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς όφελος των εργολάβων.
* Ο Βασίλης Γκιτάκος είναι επικεφαλής του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ και αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
