Ήταν 14 Ιουνίου 1987 όταν ο ελληνικός αθλητισμός καμάρωνε για το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Ένας τελικός ''κλισαρισμένος'' σε σκέψεις και φράσεις με τη γλυκιά ανατριχίλα που φέρνει η εικόνα του Αργύρη Καμπούρη στις βολές! Νωρίτερα, πάντως, η στιγμή που ο Γιαννάκης δέχεται τον αριστερό αγκώνα του Τκατσένκο (Τσατσένκο) στο κεφάλι και σωριάζεται στο παρκέ ήταν η φάση που σημάδεψε τον τελικό του Ευρωμπάσκετ στο ΣΕΦ.
Έπειτα από 29 χρόνια, ο αγαθός γίγαντας της Σοβιετικής Ένωσης μίλησε στο Sport24.gr για εκείνον τον Ιούνιο του '87
Ο Βλαντίμιρ Τκατσένκο αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι έπαιζε με υπερτασική κρίση λόγω της απίστευτης ζέστης στην Αθήνα, αναφέρεται στην άτυχη στιγμή με τον "Δράκο" και στέλνει μήνυμα στους Έλληνες αντιπάλους του.
Οι Σοβιετικοί παίκτες εκείνης της εποχής έμοιαζαν… μυθικοί ενώ η εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ είχε κατακτήσει 14 χρυσά μετάλλια πριν από το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, το 1987! Πώς υποδέχτηκαν, λοιπόν, στη Μόσχα την ήττα από την Ελλάδα;
"Οι ήττες ή οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα εκτός από το χρυσό μετάλλιο ήταν τραγωδία για τη Σοβιετική Ένωση! Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την εθνική ομάδα εκτός από τη νίκη και την πρώτη θέση! Η ΕΣΣΔ έπρεπε να ήταν νικήτρια σε κάθε αγώνα, σε κάθε τουρνουά που συμμετείχε. Για να σου δώσω να καταλάβεις, επιστρέψαμε με το ασημένιο μετάλλιο όμως ήταν μια αποτυχία, αφού όλοι περίμεναν το χρυσό! Πλέον εύχομαι αυτά τα στάνταρ να περάσουν στην εθνική ομάδα της Ρωσίας. Αν η Ρωσία κατακτήσει ένα ασημένιο ή ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ στις μέρες μας, θα είναι τεράστιο επίτευγμα".
Έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες, ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από εκείνο το ματς στο ΣΕΦ;
"Θυμάμαι μόνο ότι όλοι είχαμε στεναχωρηθεί πολύ. Φυσικά δεν ξεχνάω τις… φιγούρες του Γκάλη στον αέρα! Η Ελλάδα έκανε απίθανο παιχνίδι και ο Γκάλης έλαμψε σε εκείνον τον τελικό. Το χρυσό μετάλλιο ήταν, ακριβώς, ο λόγος που το μπάσκετ εκτοξεύτηκε στη χώρα σας! Η Εθνική σας έφτασε στην κορυφή με τη βοήθεια του κόσμου της και σίγουρα άξιζε τη νίκη. Είχαμε δώσει τόσα πολλά ματς εκείνη την εποχή με την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία. Επομένως, έχω να θυμάμαι πολλά-πολλά πράγματα με τους Έλληνες".
Πάντως οι Έλληνες φίλαθλοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ εκείνη την αγκωνιά στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Γιαννάκης!
"Πίστεψέ με, ούτε κι εγώ (γέλια)! Κάθε φορά που βλέπω τον Γιαννάκη, τον αγκαλιάζω και μιλάμε για το παρελθόν. Του έχω πει πολλές φορές: «Παναγιώτη, συγγνώμη». Είναι το μόνο που μπορώ να του πω. Δεν είχα καμία πρόθεση να τον πληγώσω ή να τον τραυματίσω! Είχαμε μια… μάχη εκείνη τη στιγμή και ζούσαμε πολύ έντονα συναισθήματα. Απλώς, γύρισα γρήγορα το κορμί και τον αγκώνα μου, κι έτσι τον πέτυχα στο κεφάλι. Ο Γιαννάκης ήταν εξαιρετικός παίκτης, πλέον είναι σπουδαίος κόουτς. Το πιο σημαντικό είναι ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο! Του εύχομαι μόνο το καλύτερα. Όσο για εκείνη τη φάση, τι να πω… Ήταν μια στιγμή που συμβαίνει στα σπορ".
Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό κατά τη διάρκεια του τουρνουά στην Αθήνα;
"Βέβαια! Έπαθα υπερτασική κρίση πριν από τον τελικό λόγω της τρομερής ζέστης στην Αθήνα (σ.σ. εκείνο το καλοκαίρι σημειώθηκαν θερμοκρασίες-ρεκόρ στο Λεκανοπέδιο)! Ο μόνος λόγος που κατάφερα να παίξω ήταν η βοήθεια των γιατρών. Ο γιατρός της Σοβιετικής Ένωσης, ο Βασίλι Αβραμένκο μου έκανε ένεση πριν από το τζάμπολ με την Ελλάδα! Ίσως για αυτό δεν έκανα τόσο καλή εμφάνιση στον τελικό".
Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα και τους άλλους αντιπάλους σας που σήμερα γιορτάζουν την επέτειο του Ευρωμπάσκετ;
"Όσο καιρό αγωνίστηκα με την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, πέρασα μεγάλο μέρος της ζωής μου αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα, την Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές ομάδες κορυφαίου επιπέδου. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα κατέχει μεγάλο μέρος στην αθλητική ζωή μου. Έχω μόνο ζεστές αναμνήσεις, δεν κρατάω τίποτα αρνητικό. Τα χρόνια πέρασαν, εύχομαι σε όλους να είναι χαρούμενοι και να απολαμβάνουν τη ζωή τους".
