Έσβησε και η Μαρία χθες το πρωί. Ήταν ψηλή, μελαχρινή και μητέρα ενός μικρού παιδιού. Ηταν μόλις 32 χρόνων:
Την τελευταία της πνοή άφησε το πρωί της Τετάρτης μία ακόμη από τις οροθετικές που είχε διαπομπεύσει πριν τις εκλογές του 2012 ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος.
Πρόκειται για την Μαρία, μόλις 32 ετών, μητέρα ενός μικρού παιδιού.
Η μητέρα της αδικοχαμένης Μαρίας, που τέσσερα χρόνια μετά ζει με τον πόνο του εξευτελισμού που υπέστη η κόρη της και η οικογένειά της, έστειλε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την ακόλουθη αιχμηρή επιστολή:
«Εγινε πια κι αυτό και τώρα ο κύριος Λοβέρδος μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η κοινωνία σχεδόν καθάρισε από αυτές τις κοπέλες κι αυτό το φρόντισε ο ίδιος.
Εξευτέλισαν το παιδί μου, ήρθαν στο χωριό και το ΚΕΕΛΠΝΟ εξέτασε το εγγόνι μου μέσα στο σχολείο, μας εκθέσανε όλους, μας ξεφτίλισαν.
Πήγαν τα κορίτσια στο υπόγειο της Γ' πτέρυγας του Κορυδαλλού αντί να τα φροντίσουν στα νοσοκομεία. Τους πέταγαν το φαγητό από τα κάγκελα και εκείνα την ίδια ώρα κατάπιναν μπαταρίες.
Δημόσια μας εξευτελίσανε και τώρα εγώ δημόσια ανταποδίδω λίγο πριν θάψω την κόρη μου ότι μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Και αυτό το λέω κι εγώ η μητέρα της, δημόσια, με το όνομά μου. Ευμορφία Κουλουριώτη».
Υπενθυμίζεται ότι την άνοιξη του 2012, λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου, η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη οροθετικών γυναικών, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν ως εγκληματίες, τους αποδόθηκαν κατηγορίες βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και πολλές από αυτές προφυλακίστηκαν.
Αν και οι κατηγορίες κατέπεσαν στο δικαστήριο, οι ζωές των ασθενών γυναικών που αντιμετωπίστηκαν ως εγκληματίες στιγματίστηκαν δια παντός τόσο λόγω του εγκλεισμού αλλά κυρίως λόγω της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ο στιγματισμός, που σημάδευσε ανεξίτηλα τη ζωή της Μαρίας και της οικογένειάς της, όπως φανερώνει και η οργισμένη επιστολή της μητέρας της, είχε συνοδεύσει μέχρι τη τελευταία της στιγμή μία ακόμα οροθετική, την Κατερίνα, η οποία έβαλε η ίδια τέλος στη ζωή της πριν περίπου δύο χρόνια, αφήνοντας την ακόλουθη επιστολή:
«4 Απριλίου 2014
Είμαι μια από τις 27 τοξικοεξαρτημένες οροθετικές γυναίκες που διαπομπευθήκαμε το 2012, μας υποχρέωσαν σε λήψη αίματος για τεστ HIV/AIDS, και στη συνέχεια μας φυλάκισαν για διάστημα έως ένα χρόνο, με την κατηγορία της πορνείας και της "βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης" στους υποτιθέμενους πελάτες μας.
Η κατηγορία της πορνείας δεν αποδείχθηκε, και στη δίκη δύο από εμάς στις 4/4/2014 ενάντια στο ελληνικό κράτος για παράνομη φυλάκιση, κερδίσαμε αποζημίωση ύψους …10 ευρώ την ημέρα. Η βλάβη που μας έγινε θα κυνηγάει αιώνια εμάς και τα παιδιά μας.
Εμείς όμως είμαστε φορείς δικαιωμάτων, και με τη συμπαράσταση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στις διωκόμενες Οροθετικές θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την ηθική και υλική μας δικαίωση.
Και θέλω να σας πω ότι εγώ κατάφερα να είμαι καθαρή.»
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σημείωνε σχετικά με την διαπόμπευση:
Με αφορμή τη δημοσίευση φωτογραφιών και τη δημοσιοποίηση ιατρικών απόρρητων στοιχείων των 12 γυναικών, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει ότι σύμφωνα με το νόμο 2472/1997 περί προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η εισαγγελική αρμοδιότητα δημοσιοποίησης στοιχείων της ποινικής δίωξης δεν επεκτείνεται και στα ευαίσθητα δεδομένα υγείας, για τα οποία είναι απαραίτητη η άδεια από την αρμόδια Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Περαιτέρω, η εξαίρεση που προβλέπει ο ως άνω νόμος αφορά συγκεκριμένα το σκοπό βεβαίωσης εγκλημάτων και όχι γενικά και αφηρημένα το ''κοινό καλό''.
Αδικαιολόγητη η δημοσιοποίηση
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η δημοσίευση των φωτογραφιών και η αποκάλυψη της οροθετικότητας των γυναικών αυτών είναι αδικαιολόγητη και προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή τους.
Και τούτο, διότι η σκοπούμενη και καθόλα θεμιτή προστασία του κοινωνικού συνόλου (ενημέρωση και ευαισθητοποίησή του και διαφύλαξη της δημόσιας υγείας) μπορούσε να επιτευχθεί με σαφώς ηπιότερα μέσα.
Όπως με τη δημοσιοποίηση των χαρακτηριστικών των γυναικών που συνελήφθησαν (ύψος, χρώμα ματιών και μαλλιών, εθνικότητα,κλπ) και της περιοχής όπου εργάζονταν. Και τούτο, διότι δεν απαιτείται και η φωτογραφία της ιερόδουλης προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί κάποιος, ο οποίος πληρώνει για να κάνει μη ασφαλές σεξ, και να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις.
Σε τελική ανάλυση, θα μπορούσε ενδεχομένως να τονιστεί από την αρμόδια αστυνομική διεύθυνση ότι κάθε ενδιαφερόμενος είναι δυνατόν να έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες τους στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα.
Υπό την αντίθετη εκδοχή, θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν και τα αντίστοιχα στοιχεία όλων όσων έσπευσαν να εξετασθούν και διαπιστώθηκε ότι είναι και αυτοί οροθετικοί και στη συνέχεια τα στοιχεία των συζύγων τους, των φιλενάδων τους.
Ο κίνδυνος για την υγεία εικάζουμε ότι δεν αλλάζει ανάλογα με το φύλο, την κοινωνική θέση ή την εθνικότητα ενός προσώπου, εκτός αν οι οροθετικοί ''οικογενειάρχες'' δεν συνιστούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.
Διαπόμπευση των προσώπων
Όσο για την αναδημοσίευσή των φωτογραφιών από τα μέσα ενημέρωσης, και μάλιστα σε πρωτοσέλιδα και κεντρικά δελτία ειδήσεων, αυτή ξεπερνά κάθε μέτρο και θέτει μείζονα ζητήματα ηθικής και νομικής τάξης, αφού συνιστά διαπόμπευση του προσώπου, η οποία είναι ανεπίτρεπτη σε κάθε δικαιοκρατούμενη χώρα.
Καμιά σκοπιμότητα, κανένα ''δημοσιογραφικό ενδιαφέρον'' δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον δημόσιο εξευτελισμό ενός ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον ενός ασθενούς.
Η ακραία προσβλητική και τιμωρητική μεταχείριση των γυναικών αυτών δεν μπορεί παρά να μας θυμίσει το μετακατοχικό βίαιο ξύρισμα της κεφαλής των γυναικών στις πλατείες των πόλεων και των χωριών.
Δεν μπορεί παρά να μας θυμίσει τη μεταχείριση γυναικών σε τριτοκοσμικές χώρες. Το τρίπτυχο- γυναίκα- ιερόδουλη- ασθενής γίνεται συνώνυμο της αμαρτίας, της βρωμιάς, του εχθρού.
Το γεγονός ότι οι γυναίκες αυτές είναι άστεγες, τοξικομανείς ή ενδεχομένως θύματα trafficking φαίνεται να μην ενδιαφέρει κανένα θεσμό, καμία αρχή.
Όλα μπορούν να υποχωρήσουν μπροστά στην επέλαση των ρατσιστικών και σεξιστικών στερεοτύπων και την αδιατάρακτη γαλήνη του ελληνικού νοικοκυριού που σε λίγες μέρες ψηφίζει.
