Αν και δεν συνηθίζει να μιλάει συχνά δημόσια η Ειρήνη Στ. Νταϊφά, ωστόσο όταν το κάνει, ποτέ δεν ξεχνά ν' αναφερθεί στον πατέρα της Σταύρο, τον Ολυμπιακό, αλλά και την ενασχόληση της με το Δήμο Πειραιά...
Ολόκληρη η τελευταία συνέντευξη* της Ειρήνης Στ. Νταϊφά έχει ως εξής:
Ανοίγοντας την πόρτα της οικίας Νταϊφά βρίσκεσαι μέσα σε μια σύνθεση αναμνήσεων. Αυτά που θυμίζουν τον αείμνηστο Σταύρο Νταϊφά ενώνονται με την αλήθεια της Ειρήνης. Πρωτότυπα έργα τέχνης δίπλα σε εκατοντάδες φωτογραφίες από εκδηλώσεις και ο μόνιμος θρίαμβος του Ολυμπιακού στον αέρα πάνω από το αυθεντικό Γκονγκ και αντικείμενα από ταξίδια σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυθορμητισμός, μαξιμαλισμός, διανόηση και πάθος για ζωή και για νίκες. Μόλις περάσεις αυτή την πόρτα η Ειρήνη Νταϊφά μετατρέπεται από Ντίβα των επιχειρήσεων και αγαπημένη των κοσμικών σε ένα μικρό κοριτσάκι έτοιμο να σου χαρίσει ολόκληρο τον κόσμο… τον δικό της!
Πόσο δύσκολο είναι να ισοφαρίσεις την ιστορία όταν φέρνεις ένα τόσο βαρύ όνομα σαν το δικό σου;Η αλήθεια είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να «ισοφαρίσεις» την ιστορία, όταν φέρνεις ένα τόσο «βαρύ όνομα» και σε τόσους πολλούς χώρους. «Βαρύ όνομα» στον χώρο της Ναυτιλίας και των επιχειρήσεων, «βαρύ» στον χώρο του Αθλητισμού και του Ποδοσφαίρου, «βαρύ» και στον χώρο της οικονομίας και του κοινωνικού γίγνεσθαι… Η μεγάλη μου τύχη είναι η σωστή παιδεία και ανατροφή που μου έδωσαν οι γονείς μου, μαζί με τις ισχυρότατες αξίες που μου μετέδωσαν με τον δικό τους τρόπο ζωής, που με προετοίμασαν και με «θωράκισαν» για όλων των ειδών τις δυσκολίες. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, ο ανθρωπισμός, η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η αγάπη για την πατρίδα, η λατρεία για την οικογένεια και τις αξίες της, η εντονότατη ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, όπως και η αγάπη για οτιδήποτε όμορφο και αυθεντικό ήταν η στάση ζωής τους, την οποία έχω πλήρως οικειοποιηθεί και αποτελεί το μεγαλύτερο κομμάτι της κουλτούρας μου και δική μου στάση ζωής!
Σήμερα βρίσκεσαι κατ’ αρχήν να διοικείς την δική σας ναυτιλιακή επιχείρηση. Η ναυτιλία δεν είναι ένας πολύ σκληρός χώρος για μια γυναίκα;Η Ναυτιλία ήταν ανέκαθεν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου και ο «φυσικός» μου χώρος… Παρ’ όλο που συνεχίζει να είναι εξαιρετικά δύσκολος, ανταγωνιστικός υψηλού ρίσκου και ανδροκρατούμενος, η θέση της γυναίκας έχει σημαντικότατα ισχυροποιηθεί και σε εξαιρετικά υψηλά ιστάμενες θέσεις πλέον! Την εποχή που άρχισα να συμμετέχω στην Ναυτιλιακή μας επιχείρηση, ήμουν ένα «δακτυλοδεικτούμενο είδος» και φυσικά, πάντα η κόρη του Σταύρου … Ήταν πολύ σύνηθες για εμένα, όπου πήγαινα, να είμαι η μόνη γυναίκα… Αυτό έχει αλλάξει εντελώς πια …
Πως αποφάσισες να ενεργοποιήσεις τις υποτροφίες που αφορούν τη ναυτιλία;Όσον αφορά την υποτροφία της «Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών», ο πατέρας μου ήταν Αντιπρόεδρός της για δεκαετίες, σε μία εποχή που η δύναμη της Ενώσεως ήταν τόσο μεγάλη, που θεσμοθετούσε και νομοθετούσε καθημερινά, για το καλό της Ναυτιλίας, των εργαζομένων της και της Ελλάδας. Το ίδιο ίσχυε και για την οντότητα και την εγκυρότητα των υποτροφιών που είχε θεσπίσει η Ένωση και συνεχίζουν ακριβώς έτσι!
Όσον αφορά την υποτροφία της «HELMEPA» (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος), ο πατέρας μου ήταν από τα Ιδρυτικά μέλη με τον αείμνηστο Γεώργιο Λιβανό και άλλους οραματιστές εκείνης της εποχής. Μιας εποχής που δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιό μας ο όρος «θαλάσσια ρύπανση» και «ρύπανση του περιβάλλοντος». Αυτοί οι άνθρωποι, βλέποντας 50 χρόνια μπροστά, αποφάσισαν την ίδρυσή της! Έτσι, εφ’ όσον είμαι η ίδια μέλος του Δ.Σ. και Ειδική Γραμματέας τα τελευταία δέκα χρόνια, αποφάσισα για την προσφορά άλλης μιας υποτροφίας, μέσω ενός τόσο σοβαρού οργανισμού. Ο σημαντικότερος λόγος βέβαια, ήταν η αγάπη και η πίστη που είχε ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΤΑΪΦΑΣ για τους νέους ανθρώπους, την οποία έχει μεταλαμπαδεύσει σε εμένα, μαζί με την ακράδαντη πίστη μου ότι το Α και το Ω για την κοινωνική μας ευημερία, την προσωπική μας ανάπτυξη και την επιβίωση ενός λαού και μιας χώρας, είναι η Παιδεία, η Εκπαίδευση και η Γνώση!
Στον περισσότερο κόσμο έγινες γνωστή για το τεράστιο κοινωνικό σου έργο.Υπάρχει κάτι μέσα σε όλα αυτά που κατά καιρούς κάνεις που θα μπορούσαμε να πούμε πως σου άλλαξε ριζικά την ζωή;Όπως έχω πει επανειλημμένως και όπως με έχει μάθει η οικογένειά μου, δεν αισθάνομαι ότι κάνω τίποτα ξεχωριστό ή σπουδαίο … κάνω απλά το καθήκον μου απέναντι στον εαυτό μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, το κοινωνικό μου σύνολο και την χώρα μου!
Η εποχή που δούλεψα ως Κοινωνική Λειτουργός στο «Ίδρυμα των Αυτιστικών Παιδιών», στο «Αναμορφωτήριο Ανηλίκων Κορασίδων» και στο τμήμα των «Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού», ομολογώ ότι με «σμίλεψαν» σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα… Μαζί με την πολύχρονη και εξαιρετικά δύσκολη ασθένεια της αγαπημένης μου μητέρας, την οποία βίωσα από πολύ νεαρή ηλικία, μπορώ να πω ότι είχα τρομερές δυσκολίες, αλλά συγχρόνως και το τεράστιο προνόμιο να «προσγειωθώ» σύντομα και να καταλάβω τις πραγματικές διαστάσεις της ζωής από πολύ νωρίς…
Η στενή σου σχέση και εμπλοκή με τον Πειραιά ξεκίνησε ορμώμενη από τα ναυτιλιακά ή τον Ολυμπιακό;Η σχέση μου με την πόλη του Πειραιά ήταν πάντα μια σχέση αγάπης. Στην αρχή, μέσω του πατέρα μου, που λάτρευε το λιμάνι και μετά, από δική μου επιλογή, για τις ομορφιές της και τις ελλείψεις της, για την πολυπλοκότητά της και την αφοπλιστική απλότητά της, γιατί είναι ανεπιτήδευτη αλλά συγχρόνως και απρόσιτη…Η ενασχόλησή μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση πηγάζει από αυτή μου την αγάπη για τον Πειραιά, για να βοηθήσω, όσο μπορώ βέβαια, στην πολιτιστική, αισθητική, πνευματική και ουσιαστική αναβάθμισή του. Για να μπορέσει να ορθοποδήσει και να ξαναβρεί την παλιά του αίγλη!
Ο «χρονισμός» της επιλογής μου να εμπλακώ στα «κοινά» της πόλης, δεν είχε να κάνει ούτε με τον Ολυμπιακό, ούτε με την Ναυτιλία. Ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με την «αποχώρηση» του πατέρα μου και το γεγονός ότι η πρόταση να συμμετάσχω μου έγινε μόλις τρεις εβδομάδες μετά τον θάνατό του και μέσα στον βαθύ πόνο που ένιωθα, αισθάνθηκα σαν να με καθοδηγούσε εκείνος, για ένα καινούργιο «δρόμο» που θα μου έδινε την ευκαιρία να διευρύνω το κοινωνικό μου έργο, να δρομολογήσω την δίψα μου για προσφορά, όπως και να τιμήσω το όνομά του και την μνήμη του, σε μια πόλη που έχει αγαπήσει πολύ και του το έχει ανταποδώσει!
Ποια είναι η σχέση σου με τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια;
Η σχέση μου με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι σχέση αγάπης, θαυμασμού, λατρείας! Είμαι φίλαθλος και όχι οπαδός. Η ομάδα «μας» είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής για εμένα, όπως και για όλους όσους ανήκουν σε αυτή την ομάδα!
Θυμήσου κάποιο περιστατικό με τον Σταύρο Νταϊφά σε σχέση με τον Ολυμπιακό.
Το «γνωστό» πλέον περιστατικό που είναι το ανέκδοτο της οικογένειάς μας: Μια ωραία Κυριακή, ημέρα του γάμου των γονιών μου! Ο Σταύρος Νταϊφάς φυσικά έχει πάει στο γήπεδο Καραϊσκάκη να παρακολουθήσει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ του, ο οποίος χάνει από μια μικρή ομάδα, μέσα στο γήπεδό του. Ο Σταύρος Νταϊφάς γυρνάει σπίτι του αργοπορημένος και εξαιρετικά θυμωμένος με την ήττα της ομάδας του, όπου η μητέρα του μαζί με τις δύο αδελφές του τον περιμένουν ανυπόμονες για να τον ντύσουν γαμπρό, και ο κουρέας του για να τον καλλωπίσει.
Την ίδια ώρα η Ελένη, μέλλουσα κυρία Νταϊφά, έχει φτάσει στην Μητρόπολη και κάνει ακατάπαυστα βόλτες με το αυτοκίνητο – γιατί φυσικά ο γαμπρός έχει αργήσει – απελπισμένη και έτοιμη να βάλει τα κλάματα, φοβούμενη ότι ο «ατίθασος» Σταύρος άλλαξε γνώμη. Μετά από αρκετή ώρα εμφανίζεται ο γαμπρός, με την ωραία ανθοδέσμη στα χέρια του, την οποία δίνει στην μέλλουσα σύζυγό του. Εκείνη, παρ’ όλο που η ψυχή της έχει επιστρέψει πλέον στη θέση της, αισθάνεται την ανάγκη να κάνει κάτι για να δείξει την δυσαρέσκειά της, οπότε του λέει: «Σταύρο μου, δεν πάει πια άλλο αυτή η κατάσταση … ή εμένα ή τον Ολυμπιακό!» και φυσικά λαμβάνει την «κάθετη» απάντηση του Σταύρου: «τον Ολυμπιακό! Προχώρα!». Φυσικά ο γάμος έγινε μια χαρά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Ερωτευμένοι και αγαπημένοι σε όλη τους την ζωή, ακόμη και με τις τρομερές δυσκολίες της ασθένειας της μητέρας μου…
Οι φίλοι σου δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν πως θα ασχοληθείς με την πολιτική. Είσαι όλα αυτά που δεν πρέπει να είναι ένας πολιτικός, έντιμη, αληθινή, δημιουργική, ξεκάθαρη, φιλάνθρωπος.
Μια που εδώ και πολλά χρόνια ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν δύσκολες ερωτήσεις, αλλά μόνο δύσκολες απαντήσεις, θα σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και θα σου απαντήσω ότι όντως είμαι όλα τα παραπάνω και ίσως και πολλά άλλα ακόμα, αλλά, εκτός του ότι υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις, που δυστυχώς βεβαίως απλά τονίζουν τον κανόνα, κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει κάποιο όραμα και κάποιο όνειρο! Το δικό μου δεν έχει να κάνει με την πολιτική, την σκοπιμότητα και οποιασδήποτε μορφής κέρδος ή ανταλλάγματος… Έχει να κάνει με την δημιουργία, την καλοσύνη, την κουλτούρα, την ομορφιά και την αισθητική που εκπέμπει ήθος όπως και το ήθος που εκπέμπει αισθητική! Σαφέστατα έχω πολιτική άποψη, όπως και πολιτική σκέψη. Απλά δεν θέλω να εξασκήσω πολιτικό λόγο, ειδικά σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη παγκόσμια συγκυρία…
Σήμερα είσαι Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Πειραιά. Νιώθεις πως κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες έχεις προσφέρει αυτό που θα ήθελες ή που θα μπορούσες;
Πιστεύω ότι με την βοήθεια των εθελοντών, όπως και του Δήμου, θα μπορέσουμε να κάνουμε πολλά πράγματα για την αναβάθμιση του Πειραιά. Έχω κάθε πρόθεση και διάθεση σαν Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της Πόλης, να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Μέχρι στιγμής δυστυχώς, δεν έχω καμία βοήθεια, αλλά με μεγάλη προσπάθεια, κούραση και προσωπική δουλειά, πιστεύω ότι ήδη έχουν γίνει πολύ σοβαρά βήματα.
Μίλησε μας για το πιο βαθύ όραμά σου.Το πιο βαθύ όραμά μου για το κοινωνικό σύνολο, είναι να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ στην αναβάθμιση της παιδείας της χώρας, στην κουλτούρα της, στη διατήρηση της γλώσσας μας και στην καλυτέρευσή της, από πάσης απόψεως, κακής αισθητικής της εποχής…
Επίσης, έχοντας τεράστια ευαισθησία σε όλα τα θέματα που αφορούν το χώρο της υγείας και μεγάλη αδυναμία σε όλους τους ανθρώπους ειδικών ικανοτήτων, θα ήταν το ωραιότερο όνειρό μου να μπορούσα να δημιουργήσω ένα ειδικό σχολείο, ένα ίδρυμα ή ένα νοσοκομείο…! Τώρα, το όραμα της Ειρήνης για τον εαυτό της είναι πολύ απλό, δύσκολο και καθόλου μεγαλεπήβολο: «Να γίνομαι κάθε μέρα ένας καλύτερος άνθρωπος!». Και το όνειρό μου: «Να μπορώ να κρατώ τις ισορροπίες των «πρέπει» μου και των «θέλω» μου, όπως και του μυαλού μου, της καρδιάς και της ψυχής μου»!
Με όλα αυτά που κάνεις ως Νταϊφά, βρίσκεις χρόνο για την Ειρήνη;
Η «Νταϊφά», εδώ και αρκετά χρόνια, επειδή έχει αναλάβει πάρα πολλές ευθύνες και είναι εξαιρετικά πολυπράγμων, πολυσχιδής και κοινωνικότατη, έχει καταλάβει όλο τον χώρο της «Ειρήνης», η οποία έχει αρχίσει να ασφυκτιά. Από την άλλη, η «Ειρήνη» θέλει χώρο για προσωπικό χρόνο, ηρεμία, γαλήνη, ξεκούραση και τους καλούς της φίλους που δυστυχώς δεν προλαβαίνει να δει… Έχει ανάγκη από τα ταξίδια της, τον χώρο της, αλλά πάνω απ’ όλα, την «πραγματική» επαφή της με τους ανθρώπους γύρω της, γεγονός το οποίο προϋποθέτει πολύ χρόνο… Οπότε ο χρόνος της «Ειρήνης» είναι από ανύπαρκτος έως μηδαμινός! Είμαι όμως σίγουρη ότι για το καλό και των «δύο» θα φροντίσει να το αλλάξει άμεσα!
Με μια φράση ποια είναι αυτή η γυναίκα τελικά;
Ελπίζω ότι είμαι ένας ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Ποια είναι η σχέση σου με τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια;Η σχέση μου με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι σχέση αγάπης, θαυμασμού, λατρείας! Είμαι φίλαθλος και όχι οπαδός. Η ομάδα «μας» είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής για εμένα, όπως και για όλους όσους ανήκουν σε αυτή την ομάδα!
Θυμήσου κάποιο περιστατικό με τον Σταύρο Νταϊφά σε σχέση με τον Ολυμπιακό.Το «γνωστό» πλέον περιστατικό που είναι το ανέκδοτο της οικογένειάς μας: Μια ωραία Κυριακή, ημέρα του γάμου των γονιών μου! Ο Σταύρος Νταϊφάς φυσικά έχει πάει στο γήπεδο Καραϊσκάκη να παρακολουθήσει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ του, ο οποίος χάνει από μια μικρή ομάδα, μέσα στο γήπεδό του. Ο Σταύρος Νταϊφάς γυρνάει σπίτι του αργοπορημένος και εξαιρετικά θυμωμένος με την ήττα της ομάδας του, όπου η μητέρα του μαζί με τις δύο αδελφές του τον περιμένουν ανυπόμονες για να τον ντύσουν γαμπρό, και ο κουρέας του για να τον καλλωπίσει.
Την ίδια ώρα η Ελένη, μέλλουσα κυρία Νταϊφά, έχει φτάσει στην Μητρόπολη και κάνει ακατάπαυστα βόλτες με το αυτοκίνητο – γιατί φυσικά ο γαμπρός έχει αργήσει – απελπισμένη και έτοιμη να βάλει τα κλάματα, φοβούμενη ότι ο «ατίθασος» Σταύρος άλλαξε γνώμη. Μετά από αρκετή ώρα εμφανίζεται ο γαμπρός, με την ωραία ανθοδέσμη στα χέρια του, την οποία δίνει στην μέλλουσα σύζυγό του. Εκείνη, παρ’ όλο που η ψυχή της έχει επιστρέψει πλέον στη θέση της, αισθάνεται την ανάγκη να κάνει κάτι για να δείξει την δυσαρέσκειά της, οπότε του λέει: «Σταύρο μου, δεν πάει πια άλλο αυτή η κατάσταση … ή εμένα ή τον Ολυμπιακό!» και φυσικά λαμβάνει την «κάθετη» απάντηση του Σταύρου: «τον Ολυμπιακό! Προχώρα!». Φυσικά ο γάμος έγινε μια χαρά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Ερωτευμένοι και αγαπημένοι σε όλη τους την ζωή, ακόμη και με τις τρομερές δυσκολίες της ασθένειας της μητέρας μου…
Οι φίλοι σου δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν πως θα ασχοληθείς με την πολιτική. Είσαι όλα αυτά που δεν πρέπει να είναι ένας πολιτικός, έντιμη, αληθινή, δημιουργική, ξεκάθαρη, φιλάνθρωπος.Μια που εδώ και πολλά χρόνια ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν δύσκολες ερωτήσεις, αλλά μόνο δύσκολες απαντήσεις, θα σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και θα σου απαντήσω ότι όντως είμαι όλα τα παραπάνω και ίσως και πολλά άλλα ακόμα, αλλά, εκτός του ότι υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις, που δυστυχώς βεβαίως απλά τονίζουν τον κανόνα, κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει κάποιο όραμα και κάποιο όνειρο! Το δικό μου δεν έχει να κάνει με την πολιτική, την σκοπιμότητα και οποιασδήποτε μορφής κέρδος ή ανταλλάγματος… Έχει να κάνει με την δημιουργία, την καλοσύνη, την κουλτούρα, την ομορφιά και την αισθητική που εκπέμπει ήθος όπως και το ήθος που εκπέμπει αισθητική! Σαφέστατα έχω πολιτική άποψη, όπως και πολιτική σκέψη. Απλά δεν θέλω να εξασκήσω πολιτικό λόγο, ειδικά σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη παγκόσμια συγκυρία…
Σήμερα είσαι Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Πειραιά. Νιώθεις πως κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες έχεις προσφέρει αυτό που θα ήθελες ή που θα μπορούσες;Πιστεύω ότι με την βοήθεια των εθελοντών, όπως και του Δήμου, θα μπορέσουμε να κάνουμε πολλά πράγματα για την αναβάθμιση του Πειραιά. Έχω κάθε πρόθεση και διάθεση σαν Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της Πόλης, να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Μέχρι στιγμής δυστυχώς, δεν έχω καμία βοήθεια, αλλά με μεγάλη προσπάθεια, κούραση και προσωπική δουλειά, πιστεύω ότι ήδη έχουν γίνει πολύ σοβαρά βήματα.
Μίλησε μας για το πιο βαθύ όραμά σου.Το πιο βαθύ όραμά μου για το κοινωνικό σύνολο, είναι να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ στην αναβάθμιση της παιδείας της χώρας, στην κουλτούρα της, στη διατήρηση της γλώσσας μας και στην καλυτέρευσή της, από πάσης απόψεως, κακής αισθητικής της εποχής…Επίσης, έχοντας τεράστια ευαισθησία σε όλα τα θέματα που αφορούν το χώρο της υγείας και μεγάλη αδυναμία σε όλους τους ανθρώπους ειδικών ικανοτήτων, θα ήταν το ωραιότερο όνειρό μου να μπορούσα να δημιουργήσω ένα ειδικό σχολείο, ένα ίδρυμα ή ένα νοσοκομείο…! Τώρα, το όραμα της Ειρήνης για τον εαυτό της είναι πολύ απλό, δύσκολο και καθόλου μεγαλεπήβολο: «Να γίνομαι κάθε μέρα ένας καλύτερος άνθρωπος!». Και το όνειρό μου: «Να μπορώ να κρατώ τις ισορροπίες των «πρέπει» μου και των «θέλω» μου, όπως και του μυαλού μου, της καρδιάς και της ψυχής μου»!
Με όλα αυτά που κάνεις ως Νταϊφά, βρίσκεις χρόνο για την Ειρήνη;Η «Νταϊφά», εδώ και αρκετά χρόνια, επειδή έχει αναλάβει πάρα πολλές ευθύνες και είναι εξαιρετικά πολυπράγμων, πολυσχιδής και κοινωνικότατη, έχει καταλάβει όλο τον χώρο της «Ειρήνης», η οποία έχει αρχίσει να ασφυκτιά. Από την άλλη, η «Ειρήνη» θέλει χώρο για προσωπικό χρόνο, ηρεμία, γαλήνη, ξεκούραση και τους καλούς της φίλους που δυστυχώς δεν προλαβαίνει να δει… Έχει ανάγκη από τα ταξίδια της, τον χώρο της, αλλά πάνω απ’ όλα, την «πραγματική» επαφή της με τους ανθρώπους γύρω της, γεγονός το οποίο προϋποθέτει πολύ χρόνο… Οπότε ο χρόνος της «Ειρήνης» είναι από ανύπαρκτος έως μηδαμινός! Είμαι όμως σίγουρη ότι για το καλό και των «δύο» θα φροντίσει να το αλλάξει άμεσα!
Με μια φράση ποια είναι αυτή η γυναίκα τελικά;Ελπίζω ότι είμαι ένας ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
@Η συνέντευξη δόθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό e-volta.gr και στην Άντα Ηλιοπούλου και στάλθηκε μέσω e-mail από κάποιο φίλο/φίλη της Ειρήνης Νταϊφά...
