της Σαντορίνης.
Το ναυάγιο οδήγησε στον άδικο χαμό δύο Γάλλων τουριστών και σε μία από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην περιοχή, καθώς παραμένει ακόμα στο βυθό της Καλντέρας.
Από την αρχή όλα πήγαν λάθος. Λίγη ώρα αφότου το πλοίο αναχώρησε, παρουσιάστηκε βλάβη στην αντλία πετρελαίου μίας εκ των τεσσάρων κεντρικών μηχανών του. Η μηχανή βγήκε εκτός λειτουργίας. Ο πλοίαρχος δεν ενημέρωσε για τη βλάβη τον αρμόδιο νηογνώμονα, το ΥΕΝ και την πλοιοκτήτρια εταιρεία, όπως υποχρεωνόταν από τον νόμο.
Για τις επόμενες τρεις ώρες γινόταν προσπάθεια να επισκευαστεί η μηχανή, ωστόσο το πλοίο δεν κατάφερε να ευθυγραμμιστεί στην προδιαγεγραμμένη πορεία. Βρέθηκε δύο ναυτικά στάδια νοτιότερα και η δεξιά πλευρά του προσέκρουσε κοντά στο ακρωτήρι «Αλωνάκι».
Το «Sea Diamond» ξεκίνησε αμέσως να μπάζει νερά, καθώς οι 19 υδατοστεγείς πόρτες των στεγανών φρακτών, κατά παράβαση του συστήματος ασφαλείας, είχαν μείνει ανοικτές καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Αμέσως μετά την πρόσκρουση ο πλοίαρχος έδωσε εντολή να κλείσουν, αλλά εκ των πραγμάτων, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Το νερό βραχυκύκλωσε τον κεντρικό ηλεκτρολογικό πίνακα και, λίγο αργότερα, ξέσπασε πυρκαγιά. Ακυβέρνητο, το καράβι μπήκε μέσα στον όρμο των Φηρών.
Είχε πάρει ήδη μεγάλη κλίση, όταν, σχεδόν τρία τέταρτα μετά τη σύγκρουση, δόθηκε εντολή εγκατάλειψης του σκάφους. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η διαδικασία διάσωσης, με τις βάρκες να βυθίζονται με την βαρύτητα, καθώς δεν λειτουργούσε κανένα ηλεκτρικό βίντσιο. Στη προσπάθεια συμμετείχαν και πολλοί ντόποιοι, με βάρκες και ψαροκάικα.
Η πρύμνη του πλοίου δέθηκε στη στεριά και η πλώρη κρατιόταν αρχικά στην επιφάνεια από το ανοιχτού τύπου Ε/Γ-Ο/Γ«Νήσος Θηρασία». Στη συνέχεια, ανέλαβε δράση και το ρυμουλκό «Λέων 1», με σκοπό να συνεχιστεί όσο γρηγορότερα γινόταν η εκκένωση. Μετά από πολλές προσπάθειες και λόγω του καλού καιρού, το πλοίο μεταφέρθηκε εκτός του όρμου. Επί αρκετές ώρες γίνονταν σκληρές προσπάθειες να αποτραπεί η βύθιση, κάτι που δεν κατέστη εφικτό.
Όλοι οι επιβάτες βγήκαν ζωντανοί από το πλοίο, εκτός από δύο Γάλλους αγνοούμενους, τον 45χρονο Ζαν Κριστόφ Αλέν και την κόρη του, Μοντ, 16 ετών. Παρά το συνεχές ψάξιμο των δυτών για πολλές μέρες μετά, οι σωροί δεν βρέθηκαν ποτέ και γι' αυτό δεν ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για ανθρωποκτονία σε βάρος του πλοιάρχου και της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
Πριν λίγες εβδομάδες, η εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Νάξου πρότεινε την παραπομπή σε δίκη και των 13 κατηγορουμένων στην υπόθεση της βύθισης σε βαθμό πλημμελήματος, καθώς δεν αποδεικνύεται δόλος στην υπόθεση.
Πέντε χρόνια μετά, το «Sea Diamond» παραμένει βυθισμένο στη Σαντορίνη και έχει χαρακτηριστεί«απόβλητο». Σε περίπτωση που το κουφάρι του πλοίου κουνηθεί, πράγμα πολύ πιθανό, καθώς βρίσκεται σε διαδικασία αποσύνθεσης, η ρύπανση θα επιταχυνθεί. Σε λίγο καιρό, λόγω της διάβρωσης, μεγάλα κομμάτια θα είναι αδύνατο να ανελκυθούν. Με τον πρώτο σεισμό, το πλοίο θα κυλήσει προς το βάθος της Καλντέρας. Όσο δεν γίνεται η ανέλκυση, η κατάσταση γίνεται όλο και μη αναστρέψιμη, όσον αφορά την οικολογική καταστροφή.
Εκτός από τα πετρελαιοειδή που εκλύονται στη θάλασσα, υπάρχει μεγάλος φόβος και για διάφορες τοξικές ουσίες από το δίκτυο σωληνώσεων και των συστημάτων ψύξης, καθώς και για τις μεγάλες ποσότητες του καρκινογόνου αμιάντου, του υδραργύρου και του μόλυβδου, οι οποίες θεωρούνται εξαιρετικά ρυπογόνες. Σύμφωνα με έρευνα του ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ. τον Οκτώβριο του 2009, οι επιβλαβείς ουσίες δεν βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό όριο και μόνο το θαλάσσιο νερό θεωρείται επιβαρυμένο.
Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για το γύρω περιβάλλον είναι μάλλον δυσοίωνες. Το «Sea Diamond» είναι το μοναδικό κρουαζιερόπλοιο, το οποίο έχει βυθιστεί με τόσο τοξικό μείγμα ουσιών, σε μικρό σχετικά βάθος και σε κλειστό κόλπο, ενώ τα ρεύματα της Καλντέρας δεν βοηθούν στη διασπορά της ρύπανσης. Ως επιπλέον μέσο πίεσης, από το περασμένο καλοκαίρι υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ για ανέλκυση του ναυαγίου.
Για τις επόμενες τρεις ώρες γινόταν προσπάθεια να επισκευαστεί η μηχανή, ωστόσο το πλοίο δεν κατάφερε να ευθυγραμμιστεί στην προδιαγεγραμμένη πορεία. Βρέθηκε δύο ναυτικά στάδια νοτιότερα και η δεξιά πλευρά του προσέκρουσε κοντά στο ακρωτήρι «Αλωνάκι».
Το «Sea Diamond» ξεκίνησε αμέσως να μπάζει νερά, καθώς οι 19 υδατοστεγείς πόρτες των στεγανών φρακτών, κατά παράβαση του συστήματος ασφαλείας, είχαν μείνει ανοικτές καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Αμέσως μετά την πρόσκρουση ο πλοίαρχος έδωσε εντολή να κλείσουν, αλλά εκ των πραγμάτων, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Το νερό βραχυκύκλωσε τον κεντρικό ηλεκτρολογικό πίνακα και, λίγο αργότερα, ξέσπασε πυρκαγιά. Ακυβέρνητο, το καράβι μπήκε μέσα στον όρμο των Φηρών.
Είχε πάρει ήδη μεγάλη κλίση, όταν, σχεδόν τρία τέταρτα μετά τη σύγκρουση, δόθηκε εντολή εγκατάλειψης του σκάφους. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η διαδικασία διάσωσης, με τις βάρκες να βυθίζονται με την βαρύτητα, καθώς δεν λειτουργούσε κανένα ηλεκτρικό βίντσιο. Στη προσπάθεια συμμετείχαν και πολλοί ντόποιοι, με βάρκες και ψαροκάικα.
Η πρύμνη του πλοίου δέθηκε στη στεριά και η πλώρη κρατιόταν αρχικά στην επιφάνεια από το ανοιχτού τύπου Ε/Γ-Ο/Γ«Νήσος Θηρασία». Στη συνέχεια, ανέλαβε δράση και το ρυμουλκό «Λέων 1», με σκοπό να συνεχιστεί όσο γρηγορότερα γινόταν η εκκένωση. Μετά από πολλές προσπάθειες και λόγω του καλού καιρού, το πλοίο μεταφέρθηκε εκτός του όρμου. Επί αρκετές ώρες γίνονταν σκληρές προσπάθειες να αποτραπεί η βύθιση, κάτι που δεν κατέστη εφικτό.
Όλοι οι επιβάτες βγήκαν ζωντανοί από το πλοίο, εκτός από δύο Γάλλους αγνοούμενους, τον 45χρονο Ζαν Κριστόφ Αλέν και την κόρη του, Μοντ, 16 ετών. Παρά το συνεχές ψάξιμο των δυτών για πολλές μέρες μετά, οι σωροί δεν βρέθηκαν ποτέ και γι' αυτό δεν ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για ανθρωποκτονία σε βάρος του πλοιάρχου και της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
Πριν λίγες εβδομάδες, η εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Νάξου πρότεινε την παραπομπή σε δίκη και των 13 κατηγορουμένων στην υπόθεση της βύθισης σε βαθμό πλημμελήματος, καθώς δεν αποδεικνύεται δόλος στην υπόθεση.
Πέντε χρόνια μετά, το «Sea Diamond» παραμένει βυθισμένο στη Σαντορίνη και έχει χαρακτηριστεί«απόβλητο». Σε περίπτωση που το κουφάρι του πλοίου κουνηθεί, πράγμα πολύ πιθανό, καθώς βρίσκεται σε διαδικασία αποσύνθεσης, η ρύπανση θα επιταχυνθεί. Σε λίγο καιρό, λόγω της διάβρωσης, μεγάλα κομμάτια θα είναι αδύνατο να ανελκυθούν. Με τον πρώτο σεισμό, το πλοίο θα κυλήσει προς το βάθος της Καλντέρας. Όσο δεν γίνεται η ανέλκυση, η κατάσταση γίνεται όλο και μη αναστρέψιμη, όσον αφορά την οικολογική καταστροφή.
Εκτός από τα πετρελαιοειδή που εκλύονται στη θάλασσα, υπάρχει μεγάλος φόβος και για διάφορες τοξικές ουσίες από το δίκτυο σωληνώσεων και των συστημάτων ψύξης, καθώς και για τις μεγάλες ποσότητες του καρκινογόνου αμιάντου, του υδραργύρου και του μόλυβδου, οι οποίες θεωρούνται εξαιρετικά ρυπογόνες. Σύμφωνα με έρευνα του ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ. τον Οκτώβριο του 2009, οι επιβλαβείς ουσίες δεν βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό όριο και μόνο το θαλάσσιο νερό θεωρείται επιβαρυμένο.
Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για το γύρω περιβάλλον είναι μάλλον δυσοίωνες. Το «Sea Diamond» είναι το μοναδικό κρουαζιερόπλοιο, το οποίο έχει βυθιστεί με τόσο τοξικό μείγμα ουσιών, σε μικρό σχετικά βάθος και σε κλειστό κόλπο, ενώ τα ρεύματα της Καλντέρας δεν βοηθούν στη διασπορά της ρύπανσης. Ως επιπλέον μέσο πίεσης, από το περασμένο καλοκαίρι υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ για ανέλκυση του ναυαγίου.
