Όσο ερωτευμένος κι αν είναι κανείς, η προοπτική του να μοιράζεται το κρεβάτι σου με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του, όσο να ‘ναι φέρνει...
μια ζάλη.
Ο πόθος του πρώτου καιρού με τα χρόνια ξεφουσκώνει, και, ναι, μένει η αγάπη, αλλά τι να την κάνεις, όταν μετατρέπει την κρεβατοκάμαρα σε κελί προσκυνητή.
Οι ειδικοί, βέβαια, επιμένουν ότι υπάρχουν περισσότεροι από έναν τρόποι για να μη βαρεθούμε ποτέ αυτόν που ξαπλώνει στο διπλανό μαξιλάρι και για να παραμείνει η σεξουαλική μας ζωή – μαζί του/της – ζωντανή και ακμαία, όσο τον πρώτον καιρό. Ή και καλύτερα.
Αποδεχθείτε ότι το να κάνετε σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο του βίου σας είναι κάτι… δύσκολο και κάποιες φορές βαρετό. Αλλά όχι ανέφικτο. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που δεν μαθαίνετε τίποτα απ’ όλη αυτή την οικειότητα που έχετε μοιραστεί μέσα στα χρόνια με τον σύντροφο σας, οικειότητα που οδηγεί στο σεξ.
Μισό λεπτό: μήπως εκεί συμβαίνει το λάθος; Με την οικειότητα;
Σύμφωνα με τους ειδικούς το να περνάς κανείς πολύ χρόνο με το ταίρι του, μπορεί να είναι το πραγματικό πρόβλημα; Μήπως τα ρομαντικά Σαββατοκύριακα μαζί, δεν είναι πια τόσο ρομαντικά, αλλά γεμάτα πανικό; Το να βλέπεις κάποιον συνέχεια, για τόσο καιρό, δεν είναι καθόλου σέξι. Οδηγεί σ’ αυτό που ξέρουμε ως συνήθεια, ότι βλέπουμε τον άλλο ως δεδομένο, ότι μπορεί ακόμη και να φτάσουμε να μισούμε κάποιες δικές του συνήθειες και χούγια…
Σύμφωνα με έρευνα, όταν άνθρωποι που βρίσκονταν σε μακροχρόνιες σχέσεις κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση «Πότε αισθάνεστε ότι σας ελκύει ο σύντροφος σας;», η απάντηση ήταν αυτή: «Όταν λείπει. Όταν δεν είναι εκεί».
Όπως εξηγούν, αυτό οφείλεται στο ότι η αναμονή είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό και η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι αφήνει τη φαντασία να μετατραπεί σε… φαντασίωση. Δυστυχώς, να ακόμη μία σκληρή διαπίστωση: Με το που εμφανίζονται ξανά στο πεδίο μας, η φαντασίωση κάνει φτερά. Το μεγαλύτερο δίλημμα που μπλοκάρει τη σεξουαλική δραστηριότητα σε μία μακροχρόνια σχέση είναι το εξής, λένε οι ειδικοί: από τη μία η ασφάλεια, η αξιοπιστία, η ηρεμία, όλα εκείνα που κάνουν κάποιον να νιώθει καλά σε μία σχέση. Κι από την άλλη το να θέλει ξανά να ζήσει με πάθος, κίνδυνο, να ζήσει κάτι καινούργιο. Όμως, θα πρέπει να το αποδεχθούμε. Δεν γίνεται να τα ‘χουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς και πώς προσπαθεί να βελτιώσει αυτό που λείπει… Η απάντηση κρύβεται στο να είμαστε ειλικρινείς κατ’ αρχάς στον εαυτό μας. Να κρατάμε ένα κομμάτι στο οποίο κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, όχι απαραιτήτως μαζί με τον σύντροφο μας. Να συμμετέχουμε σε κοινωνικές δραστηριότητες, χωρίς αυτόν/-ήν.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα, κι έτσι όπως είχε παρουσιαστεί από την Esther Perel στο πλαίσιο των TEDx ομιλιών, έχουμε την τάση να βρίσκουμε πιο σέξι τους συντρόφους μας, όταν είναι στο στοιχείο τους: όταν είναι η ψυχή ενός πάρτι, όταν διακρίνονται στη δουλειά τους, γενικώς, όταν έχουν χώρο να είναι ο εαυτός τους, έστω και χωρίς εμάς. Επίσης, η απάντηση κρύβεται στο σεξ στους χώρους… θριάμβου του συντρόφου μας. Αν δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνεται θέαμα, οι ειδικοί συνιστούν το γραφείο ή τα σημεία στα οποία «σκοράρει» σε καθημερινή βάση, σε άλλα πεδία βέβαια. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να περνάτε πολύ χρόνο μαζί, αλλά καλό χρόνο μαζί, με κάποια ποιοτικά στοιχεία που συντηρούν τη σπίθα στη σχέση. Όχι πανάκριβα δώρα, που σ’ έναν καβγά μπορεί να χρησιμεύσουν και ως… πολεμοφόδια, αλλά αποδράσεις και σκανταλιές που «χτίζουν» την αυτοκρατορία των αναμνήσεων ανάμεσα στο ζευγάρι. Οι καλές αναμνήσεις, ειδικά στη σεξουαλική ζωή, χρησιμεύουν και ως εγχειρίδιο για να απευθυνθεί κανείς σε μία δύσκολη στιγμή (στο κρεβάτι). Στην τελική, ας το δούμε κι αλλιώς (λένε οι ειδικοί): η αυτοϊκανοποίηση είναι μία περίπτωση του να κάνεις σεξ με το ίδιο άτομο για όλη σου τη ζωή. Το μοτίβο είναι το ίδιο, λένε. Το πεδίο ασφάλειας που αναπτύσσεται εκείνες τις στιγμές είναι το ίδιο. Υπάρχετε εσείς, τη στιγμή που αυτοϊκανοποιείστε και εσείς στην κοινωνική σας ζωή. Τι αλλάζει; Ο σεξουαλικός εαυτός σας δεν έχει θέση στην καθημερινή σας ζωή, δεν ανταποκρίνεται – όχι πάντα, τουλάχιστον – την ώρα που δουλεύετε ή κοινωνικοποιείστε. Πρακτικά, τον «σκοτώνετε» για να κάνετε οτιδήποτε άλλο και να το φέρετε εις πέρας. Ο οργασμός είναι το ζήτημα εδώ. Όλα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την απόσταση. Απόσταση, λοιπόν. Αν αυτό χρειάζεται για να επαναφορτίσετε τη σχέση σας με τον σύντροφο σας και οι ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες είναι μια λύση. Μαθαίνουμε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο «ποθώ κάποιον» και «έχω ανάγκη κάποιον». Το πρώτο είναι πολύ σέξι. Το δεύτερο καθόλου. Με το δεύτερο επίσης, υπάρχει και σοβαρός κίνδυνος να αρχίσουμε να βρίσκουμε σέξι άλλο κόσμο, εκτός από τον σύντροφο μας. Και φυσικά βοηθούν και οι ρεαλιστικές προσδοκίες. Ας μην περιμένουμε ο σύντροφος μας να είναι τα πάντα για ‘μας. Ε, έχει αυξηθεί και το προσδόκιμο ζωής, οπότε το «είσαι τα πάντα, για πάντα» στην εποχή μας και μετά από 2 δεκαετίες γάμου, για παράδειγμα, ακούγεται ουτοπικό. Ας είμαστε πιο προσγειωμένοι. Επίσης, ας παρηγορηθούμε από τα στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι τώρα πια οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι που κάνουν περισσότερο σεξ…! Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, ποιος είδε τη δραστηριότητα – ή έστω τα στατιστικά - των άνω των 65 ετών και δεν εντυπωσιάστηκε;! Και τελοσπάντων, η μεγαλύτερη παγίδα στις μακροχρόνιες σχέσεις και το ζήτημα του σεξ είναι να καταρρίψει το ζευγάρι τον μύθο περί… αυθορμητισμού. Αυτά είναι για την αρχή. Μετά το σεξ είναι μια υπόθεση προσχεδιασμένη, προγραμματισμένη, που αφορά το παρόν του ζευγαριού. Μάλιστα, η Perel προτείνει και εργαλεία διαλόγου, συγκεκριμένες φράσεις, προκειμένου να τονώνεται ομαλά η σεξουαλική ζωή δύο ανθρώπων, όπως για παράδειγμα «εκείνο που έκανες με “κλείδωσε” τελείως» ή «όταν κάνεις το άλλο, με φτιάχνει», τελοσπάντων ένα είδος μπούσουλα, που ούτε στις μακροχρόνιες σχέσεις είναι αυτονόητος.
μια ζάλη.
Ο πόθος του πρώτου καιρού με τα χρόνια ξεφουσκώνει, και, ναι, μένει η αγάπη, αλλά τι να την κάνεις, όταν μετατρέπει την κρεβατοκάμαρα σε κελί προσκυνητή.
Οι ειδικοί, βέβαια, επιμένουν ότι υπάρχουν περισσότεροι από έναν τρόποι για να μη βαρεθούμε ποτέ αυτόν που ξαπλώνει στο διπλανό μαξιλάρι και για να παραμείνει η σεξουαλική μας ζωή – μαζί του/της – ζωντανή και ακμαία, όσο τον πρώτον καιρό. Ή και καλύτερα.
Αποδεχθείτε ότι το να κάνετε σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο του βίου σας είναι κάτι… δύσκολο και κάποιες φορές βαρετό. Αλλά όχι ανέφικτο. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που δεν μαθαίνετε τίποτα απ’ όλη αυτή την οικειότητα που έχετε μοιραστεί μέσα στα χρόνια με τον σύντροφο σας, οικειότητα που οδηγεί στο σεξ.
Μισό λεπτό: μήπως εκεί συμβαίνει το λάθος; Με την οικειότητα;
Σύμφωνα με τους ειδικούς το να περνάς κανείς πολύ χρόνο με το ταίρι του, μπορεί να είναι το πραγματικό πρόβλημα; Μήπως τα ρομαντικά Σαββατοκύριακα μαζί, δεν είναι πια τόσο ρομαντικά, αλλά γεμάτα πανικό; Το να βλέπεις κάποιον συνέχεια, για τόσο καιρό, δεν είναι καθόλου σέξι. Οδηγεί σ’ αυτό που ξέρουμε ως συνήθεια, ότι βλέπουμε τον άλλο ως δεδομένο, ότι μπορεί ακόμη και να φτάσουμε να μισούμε κάποιες δικές του συνήθειες και χούγια…
Σύμφωνα με έρευνα, όταν άνθρωποι που βρίσκονταν σε μακροχρόνιες σχέσεις κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση «Πότε αισθάνεστε ότι σας ελκύει ο σύντροφος σας;», η απάντηση ήταν αυτή: «Όταν λείπει. Όταν δεν είναι εκεί».
Όπως εξηγούν, αυτό οφείλεται στο ότι η αναμονή είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό και η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι αφήνει τη φαντασία να μετατραπεί σε… φαντασίωση. Δυστυχώς, να ακόμη μία σκληρή διαπίστωση: Με το που εμφανίζονται ξανά στο πεδίο μας, η φαντασίωση κάνει φτερά. Το μεγαλύτερο δίλημμα που μπλοκάρει τη σεξουαλική δραστηριότητα σε μία μακροχρόνια σχέση είναι το εξής, λένε οι ειδικοί: από τη μία η ασφάλεια, η αξιοπιστία, η ηρεμία, όλα εκείνα που κάνουν κάποιον να νιώθει καλά σε μία σχέση. Κι από την άλλη το να θέλει ξανά να ζήσει με πάθος, κίνδυνο, να ζήσει κάτι καινούργιο. Όμως, θα πρέπει να το αποδεχθούμε. Δεν γίνεται να τα ‘χουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς και πώς προσπαθεί να βελτιώσει αυτό που λείπει… Η απάντηση κρύβεται στο να είμαστε ειλικρινείς κατ’ αρχάς στον εαυτό μας. Να κρατάμε ένα κομμάτι στο οποίο κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, όχι απαραιτήτως μαζί με τον σύντροφο μας. Να συμμετέχουμε σε κοινωνικές δραστηριότητες, χωρίς αυτόν/-ήν.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα, κι έτσι όπως είχε παρουσιαστεί από την Esther Perel στο πλαίσιο των TEDx ομιλιών, έχουμε την τάση να βρίσκουμε πιο σέξι τους συντρόφους μας, όταν είναι στο στοιχείο τους: όταν είναι η ψυχή ενός πάρτι, όταν διακρίνονται στη δουλειά τους, γενικώς, όταν έχουν χώρο να είναι ο εαυτός τους, έστω και χωρίς εμάς. Επίσης, η απάντηση κρύβεται στο σεξ στους χώρους… θριάμβου του συντρόφου μας. Αν δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνεται θέαμα, οι ειδικοί συνιστούν το γραφείο ή τα σημεία στα οποία «σκοράρει» σε καθημερινή βάση, σε άλλα πεδία βέβαια. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να περνάτε πολύ χρόνο μαζί, αλλά καλό χρόνο μαζί, με κάποια ποιοτικά στοιχεία που συντηρούν τη σπίθα στη σχέση. Όχι πανάκριβα δώρα, που σ’ έναν καβγά μπορεί να χρησιμεύσουν και ως… πολεμοφόδια, αλλά αποδράσεις και σκανταλιές που «χτίζουν» την αυτοκρατορία των αναμνήσεων ανάμεσα στο ζευγάρι. Οι καλές αναμνήσεις, ειδικά στη σεξουαλική ζωή, χρησιμεύουν και ως εγχειρίδιο για να απευθυνθεί κανείς σε μία δύσκολη στιγμή (στο κρεβάτι). Στην τελική, ας το δούμε κι αλλιώς (λένε οι ειδικοί): η αυτοϊκανοποίηση είναι μία περίπτωση του να κάνεις σεξ με το ίδιο άτομο για όλη σου τη ζωή. Το μοτίβο είναι το ίδιο, λένε. Το πεδίο ασφάλειας που αναπτύσσεται εκείνες τις στιγμές είναι το ίδιο. Υπάρχετε εσείς, τη στιγμή που αυτοϊκανοποιείστε και εσείς στην κοινωνική σας ζωή. Τι αλλάζει; Ο σεξουαλικός εαυτός σας δεν έχει θέση στην καθημερινή σας ζωή, δεν ανταποκρίνεται – όχι πάντα, τουλάχιστον – την ώρα που δουλεύετε ή κοινωνικοποιείστε. Πρακτικά, τον «σκοτώνετε» για να κάνετε οτιδήποτε άλλο και να το φέρετε εις πέρας. Ο οργασμός είναι το ζήτημα εδώ. Όλα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την απόσταση. Απόσταση, λοιπόν. Αν αυτό χρειάζεται για να επαναφορτίσετε τη σχέση σας με τον σύντροφο σας και οι ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες είναι μια λύση. Μαθαίνουμε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο «ποθώ κάποιον» και «έχω ανάγκη κάποιον». Το πρώτο είναι πολύ σέξι. Το δεύτερο καθόλου. Με το δεύτερο επίσης, υπάρχει και σοβαρός κίνδυνος να αρχίσουμε να βρίσκουμε σέξι άλλο κόσμο, εκτός από τον σύντροφο μας. Και φυσικά βοηθούν και οι ρεαλιστικές προσδοκίες. Ας μην περιμένουμε ο σύντροφος μας να είναι τα πάντα για ‘μας. Ε, έχει αυξηθεί και το προσδόκιμο ζωής, οπότε το «είσαι τα πάντα, για πάντα» στην εποχή μας και μετά από 2 δεκαετίες γάμου, για παράδειγμα, ακούγεται ουτοπικό. Ας είμαστε πιο προσγειωμένοι. Επίσης, ας παρηγορηθούμε από τα στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι τώρα πια οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι που κάνουν περισσότερο σεξ…! Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, ποιος είδε τη δραστηριότητα – ή έστω τα στατιστικά - των άνω των 65 ετών και δεν εντυπωσιάστηκε;! Και τελοσπάντων, η μεγαλύτερη παγίδα στις μακροχρόνιες σχέσεις και το ζήτημα του σεξ είναι να καταρρίψει το ζευγάρι τον μύθο περί… αυθορμητισμού. Αυτά είναι για την αρχή. Μετά το σεξ είναι μια υπόθεση προσχεδιασμένη, προγραμματισμένη, που αφορά το παρόν του ζευγαριού. Μάλιστα, η Perel προτείνει και εργαλεία διαλόγου, συγκεκριμένες φράσεις, προκειμένου να τονώνεται ομαλά η σεξουαλική ζωή δύο ανθρώπων, όπως για παράδειγμα «εκείνο που έκανες με “κλείδωσε” τελείως» ή «όταν κάνεις το άλλο, με φτιάχνει», τελοσπάντων ένα είδος μπούσουλα, που ούτε στις μακροχρόνιες σχέσεις είναι αυτονόητος.