Οι τελευταίες κουβέντες του Νίκου Βλαχάκου στον αδελφό του ήρωα των Ιμίων: Πρόσεχε μικρέ...

Συγκλόνισε ο Νίκος Βλαχάκος στην επιμνημόσυνη δέηση για τη μνήμη του ήρωα αντιναυάρχου (ΠΝ) Παναγιώτη Βλαχάκου  που έχασε τη ζωή του στο καθήκον κατά την κρίση των Ιμίων, πριν από...
20 χρόνια, την 31η Ιανουαρίου 1996, μαζί με τους Χριστόδουλο Καραθανάση και τον Έκτορα Γιαλοψό.  
Μιλώντας ο αδελφός του ήρωα ιατρός Νίκος Βλαχάκος στην τελετή μνήμης του Δήμου Πειραιά μπροστά από τον ανδριάντα του Παναγιώτη Βλαχάκου στην πλατεία Τερψιθέας, είπε τα εξής:

«Πέρασαν ακριβώς 20 χρόνια. 20 ολόκληρα χρόνια που λείπετε από τις οικογένειές σας και από την αγκαλιά του Πολεμικού Ναυτικού που τόσο αγαπήσατε και τόσο σας αγάπησε. Σαν σήμερα ξημέρωνε αυτή η τραγική ημέρα που πάγωσε το βλέμμα, το μυαλό και η ψυχή όλων των Ελλήνων. Πρώτες ώρες, πρώτα σενάρια, πρώτα γρήγορα συμπεράσματα. Τι είχε συμβεί; Γιατί; Ένα απέραντο κενό. Κενό όμως και στην ψυχή μου. Ατελείωτες ώρες και μέρες αναζήτησής σας. Στιγμές φόβου, οργής, αλλά και ελπίδας. Άρχισα να ακούω πολιτικούς να μιλάνε, στρατιωτικούς να εξηγούν.
Όμως, εμένα το μυαλό μου, εκείνη τη στιγμή, είχε σταματήσει σε μια αυγουστιάτικη Κυριακή μεσημέρι που όλη η οικογένεια μαζεμένη για το καθιερωμένο μεσημεριανό γεύμα, είχε αρχίσει για ακόμη μια φορά η ίδια συζήτηση με τον πατέρα μας. «Προσέξτε και οι δύο σας. Μαθαίνω ότι τρέχετε με τα αυτοκίνητά σας και ιδιαίτερα εσύ μικρέ. Πρόσεχε. Νομίζω ότι αρκεί που λείπει η μάνα σας από αυτό το τραπέζι». «Μην ανησυχείς για μένα, δεν πρόκειται να πάθω τίποτα. Εγώ θα πεθάνω σαν ήρωας», ήταν η απάντησή σου, όλο καμάρι Τάκη. Δυνατά γέλια απ΄ όλους. «Ποιος είσαι εσύ και με ποιο τρόπο θα πεθάνεις σαν ήρωας και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης; Συμμορφώσου», ήταν η απάντηση του Αντώνη.
Και όμως. Ήσουν εσύ που όταν με αποχαιρετούσες δυο νύχτες πριν το συμβάν, σου είπα: «πρόσεχε μικρέ» και εσύ γέλαγες πάλι και έλεγες: «για εμάς αυτά δεν είναι τίποτα. Σε δύο μέρες θα τους στείλουμε στα σπίτια τους». Ήσουν εσύ που δεν φοβήθηκες λεπτό, ούτε σκέφθηκες να κάνεις πίσω γιατί τρεις μήνες πριν είχες φορέσει το γαμπριάτικο κοστούμι σου και είχες ξεκινήσει την καινούργια σου ζωή.
Ήσουν εσύ που ήξερες καλύτερα απ΄ όλους μας την κατάσταση που επικρατούσε και τακτοποίησες τα προσωπικά σου αντικείμενα με απόλυτη τάξη και μπήκες στο ελικόπτερο για να εκτελέσεις το καθήκον σου. Δεν κοντοστάθηκες, δεν λύγισες στιγμή, δεν φοβήθηκες τίποτα, ούτε τον μανιασμένο καιρό ούτε βέβαια τον εχθρό. Ίσως γιατί πάντα όταν πετούσες έκανες τον σταυρό σου και στην τσέπη σου είχες για φυλαχτό τη φωτογραφία της μάνας μας.
Ήσουν εσύ που αν ζούσες σήμερα, θα ήθελες να πετάς συνέχεια πάνω από το Αιγαίο για να σώζεις παιδιά και να τα επιστρέφεις στην αγκαλιά της μάνας τους. Όμως, ήσουν εσύ που δεν ήξερες ότι η Ελλάδα εκείνες τις στιγμές ζούσε την απόλυτη ντροπή, την απόλυτη απαξίωση των πολιτικών νάνων της περιόδου εκείνης προς τις Ένοπλες Δυνάμεις, μαστιγώνοντας έτσι το γόητρο της ελληνικής ψυχής, όταν ήδη εσείς είχατε ξεκινήσει για να γίνετε ήρωες. Ήσασταν μπολιασμένοι με αντρειοσύνη, ψυχή, πίστη στα ιδανικά και όρκο μέχρι ρανίδας του αίματός σας.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, κάποιοι προσπάθησαν να σπιλώσουν την θυσία σας, χαρακτηρίζοντάς σας ακόμα και ανίκανους για εκείνη την αποστολή.
Στη μνήμη όμως όλων των Ελλήνων κάποια γεγονότα παραμένουν αναλλοίωτα. Για το μόνο σίγουρο είναι ότι εσύ, ο Χριστόδουλος και ο Έκτορας θα είστε πάντα οι τρεις σκιές – φρουροί των άγιων νερών του Αιγαίου, που θα καθρεφτίζονται στο πέρασμα του χρόνου, αρνούμενοι πεισματικά σε κάθε επίβουλο οραματιστή την αλλοίωση των θαλασσίων και χερσαίων συνόρων μας..."