είναι εφιάλτης.
Λίγο τα ελλιπή μέσα μαζικής μεταφοράς, λίγο η γκιαούρικη νοοτροπία που μας κάνει να θέλουμε να παρκάρουμε το ρημάδι ακριβώς έξω από το μαγαζί που είχαμε σταμπάρει εκείνο το ωραίο σουτιέν τις προάλλες, για τον Έλληνα δεν είναι καθόλου αυτονόητο αυτό που ισχύει στον πολιτισμένο κόσμο: Ότι στο κέντρο δεν κατεβαίνεις με το αυτοκίνητο. Για κανένα λόγο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιοι που κατοικούν στο κέντρο, από ανάγκη ή επιλογή, οπότε κάποια στιγμή θα χρειαστεί να πάνε στο σπίτι τους με το αμάξι.
Όπως και να 'χει, το πάρκινγκ είναι εφιάλτης. Όχι για όλους, όμως. Για κάποιους είναι τόσο εύκολο και αυτονόητο ότι δεν θα σπαταλήσουν δευτερόλεπτο σε τέτοιες ποταπές ανοησίες. Με όπλο την απύθμενη αναισθησία τους και την ανοχή των υπολοίπων, έχουν καβαντζωμένη τη θεσούλα τους, βρέξει-χιονίσει, χειμώνα-καλοκαίρι.
Ένα παγωμένο βράδυ του Μαρτίου με βροχή, η γυναίκα μου επιστρέφει στο σπίτι, στο κέντρο του Πειραιά, φορτωμένη με το σουπερμάρκετ της εβδομάδας. Αφού τρώει μισή ώρα να κάνει γύρους χωρίς να βρει να το παρκάρει κάπου σχετικά κοντά (Το "σχετικά κοντά", για έναν κάτοικο του κέντρου, μπορεί να σημαίνει 3-4 οικοδομικά τετράγωνα από το σπίτι του, και είμαστε ΟΚ μ' αυτό), παρατηρεί μια τεράστια θέση στάθμευσης ΑμεΑ, στην οποία της έχω επισημάνει ότι δεν έχω δει ποτέ παρκαρισμένο το αυτοκίνητο του δικαιούχου, τα τελευταία 6 χρόνια που μένουμε εδώ. Απελπισμένη, το αφήνει εκεί και ανεβαίνει σπίτι, χωρίς να μου αναφέρει κάτι. Το πρωί, το βρίσκει με ροζ χαρτάκι στο παρμπρίζ, χωρίς πινακίδες και μου τηλεφωνεί ουρλιάζοντας. Βλέποντάς την πανικόβλητη, η γειτόνισσα που σκούπιζε μπροστά από το μαγαζί της κοντοστέκεται ακουμπώντας στο σκουπόξυλο και λέει σχετικά σιγά, αλλά αρκετά δυνατά ώστε να ακούω από την άλλη άκρη του τηλεφωνήματος:
«Είναι ψεύτικη η θέση ΑμεΑ, κοπέλα μου, αλλά μην πεις ότι στο είπα εγώ, ο τύπος αυτός έχει άκρες παντού και δεν θέλω μπλεξίματα. Σου πήραν τις πινακίδες νωρίς το πρωί».
Αρπαγμένος, που οι υποψίες μου για την κάλπικη θέση ήταν μάλλον σωστές, έστω και κατά μία ανώνυμη μαρτυρία, τη συμβουλεύω να πάει να βρει το διοικητή της Τροχαίας Πειραιά, έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί με τα μέσα που έχει στα χέρια του για να συμμαζέψει το κυκλοφοριακό χάλι της πόλης. Με τη συνδρομή του, αποκαλύπτεται ότι ο αριθμός κυκλοφορίας που αναγράφεται στις πινακίδες της θέσης για ΑμεΑ ανήκουν σε... νεκροφόρα γραφείου τελετών στην Καβάλα. Μέσα στην εβδομάδα, η Τροχαία ειδοποιεί το Δήμο και οι κάλπικες ταμπέλες ξηλώνονται. Αυτή, όμως, ήταν μόνο μια μικρή νίκη, σε σχέση με το όργιο που επικρατεί στο κέντρο του Πειραιά.
Όλα τα περιστατικά που θα δεις παρακάτω δεν είναι τυχαίες περιπτώσεις. Επαναλαμβάνονται καθημερινά, από τους ίδιους ανθρώπους, εις βάρος οποιουδήποτε διανοηθεί να αναζητήσει μια θέση στάθμευσης. Το δε θράσος τους, απέναντι σε όποιον τολμήσει να διεκδικήσει το δίκιο του, είναι χαρακτηριστικό. Όσοι αγανακτούν με αυτήν την κατάσταση, έχουν τρεις επιλογές: να περιμένουν καρτερικά από τους αξιωματούχους να κάνουν τη δουλειά τους, η αυτοδικία ή/και το ψυχιατρείο. Το θέμα είναι για πόσο αντέχει κανείς να επιλέγει το πρώτο.
Η κάλπικη θέση για ΑμεΑ
Κοντά στα 7,5 μέτρα ψεύτικου χώρου στάθμευσης για ΑμεΑ στο κέντρο του Πειραιά, για μια... νεκροφόρα που κυκλοφορεί στην Καβάλα. Ο «ιδιοκτήτης» της θέσης είχε το θράσος να καλέσει την Τροχαία να κόψει κλήση αλλά, με τη συνδρομή του διοικητή της Τροχαίας, το θέμα λύθηκε άμεσα. Πόση έλλειψη σεβασμού προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες πια;
Το ερείπιο
Το ερείπιο
Βρίσκουμε (αν δεν έχουμε ήδη στην κατοχή μας) ένα εγκαταλειμμένο ρημάδι δίκυκλο. Δεν έχει καμία σημασία που δεν έχουμε πληρώσει τέλη κυκλοφορίας, που δεν έχει πινακίδες, ούτε καν αν είναι δικό μας. Το τοποθετούμε μπροστά στο μαγαζί μας, ώστε να παρκάρουμε το ΙΧ το πρωί που ερχόμαστε για δουλειά ή να εξυπηρετήσουμε την εργασία μας (εμπορικά καταστήματα, πλυντήρια/εμπορίες μοτοσυκλετών, συνεργεία, γκαράζ).
Τυπικά, αρκεί ένα τηλεφώνημα στο Δήμο, για να κολληθεί στο εγκαταλειμένο όχημα ένα χαρτί, που δίνει από 20-40 μέρες καιρό στον ιδιοκτήτη του να το απομακρύνει σε ιδιωτικό χώρο.
Στην πράξη, αν ο Δήμος τελικά ασχοληθεί, τα χαρτιά μένουν κολλημένα στο ρημάδι, μέχρι να τα λιώσει η πρώτη βροχή και, πέραν τούτου, ουδέν.
Ο σκαφάτος
Στην πράξη, αν ο Δήμος τελικά ασχοληθεί, τα χαρτιά μένουν κολλημένα στο ρημάδι, μέχρι να τα λιώσει η πρώτη βροχή και, πέραν τούτου, ουδέν.Ο σκαφάτος
Και τα τρία "οχήματα" ανήκουν στον ίδιο άνθρωπο. Για το οικόπεδο δεν ξέρω, αλλά δεν έχει και σημασία, μιας και δεν υπάρχει ούτε σήμανση, ούτε ράμπα, ούτε άδεια για γκαράζ. Ο τύπος τα χρησιμοποιεί εναλλάξ: κλείνει τη θέση πάρκινγκ τοποθετώντας το μηχανάκι κατά μήκος του δρόμου, ώστε να παρκάρει ανενόχλητος το αυτοκίνητο ή/και τη βάρκα. Και θέση δική του, και τσάμπα μαρίνα για τη βάρκα. Εδώ, να σημειώσω ότι, σύμφωνα με την Τροχαία:
«Ο Κ.Ο.Κ. όχι μόνο επιτρέπει, αλλά υποδεικνύει ότι οι μοτοσυκλέτες οφείλουν να σταθμεύουν παράλληλα και όχι κάθετα με το πεζοδρόμιο, εφόσον βέβαια έχουν πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας ΚΑΙ ασφαλιστήριο σε ισχύ»... αλλά όταν το κάνεις για να φυλάς θέση για το αυτοκίνητό σου (ή πέρασμα για τη βάρκα σου, εν προκειμένω), ε, είναι γαϊδουριά ρε φίλε, πώς να το κάνουμε. Όταν τόλμησα να του το υποδείξω, πήρα απάντηση με κάποια περίεργα μουγκρητά που δενθύμισαν άνθρωπο στο παραμικρό, οπότε παράτησα την προσπάθεια.
Το βαρέλι
Είσαι ιδιοκτήτης οικοπέδου, που έχεις μετατρέψει σε πάρκινγκ, και θέλεις οι πελάτες σου να μπαινοβγαίνουν άνετα, μιας και οι δρόμοι είναι στενοί; Κανένα πρόβλημα. Από ένα βαρέλι εκατέρωθεν της εισόδου, αλυσοδεμένο μη μας το πάρει και κανείς. Έκλεψες δύο θεσούλες από κάποιον ταλαίπωρο που ψάχνει που να το βάλει, αλλά εσύ καθάρισες.
Η τετράτροχη αποθήκη
«Ο Κ.Ο.Κ. όχι μόνο επιτρέπει, αλλά υποδεικνύει ότι οι μοτοσυκλέτες οφείλουν να σταθμεύουν παράλληλα και όχι κάθετα με το πεζοδρόμιο, εφόσον βέβαια έχουν πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας ΚΑΙ ασφαλιστήριο σε ισχύ»... αλλά όταν το κάνεις για να φυλάς θέση για το αυτοκίνητό σου (ή πέρασμα για τη βάρκα σου, εν προκειμένω), ε, είναι γαϊδουριά ρε φίλε, πώς να το κάνουμε. Όταν τόλμησα να του το υποδείξω, πήρα απάντηση με κάποια περίεργα μουγκρητά που δενθύμισαν άνθρωπο στο παραμικρό, οπότε παράτησα την προσπάθεια.
Το βαρέλι
Είσαι ιδιοκτήτης οικοπέδου, που έχεις μετατρέψει σε πάρκινγκ, και θέλεις οι πελάτες σου να μπαινοβγαίνουν άνετα, μιας και οι δρόμοι είναι στενοί; Κανένα πρόβλημα. Από ένα βαρέλι εκατέρωθεν της εισόδου, αλυσοδεμένο μη μας το πάρει και κανείς. Έκλεψες δύο θεσούλες από κάποιον ταλαίπωρο που ψάχνει που να το βάλει, αλλά εσύ καθάρισες.Η τετράτροχη αποθήκη
Έχεις ένα μικρό μαγαζί και σου λείπει χώρος; Μπορείς πάντα να παρκάρεις ένα παλιό, μεγάλο αυτοκίνητο που δεν χρειάζεσαι ακριβώς μπροστά του και να το χρησιμοποιείς σαν αποθήκη.
Το συγκεκριμένο... ακίνητο δέχεται και αλληλογραφία κανονικά.
Η παλέτα
Η παλέτα δεν είναι μόνο για φορτοεκφορτώσεις, ούτε για να την κάνουν τραπεζάκι σαλονιού οι χίπστερ. Κάνει και για καβάντζα θέσης στάθμευσης. Ο ιδιοκτήτης της έχει πάρκινγκ, αλλά χρησιμοποιεί και το ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΡΟΜΟ για να τοποθετεί αυτοκίνητα των πελατών του. Εσείς θα πληρώνατε για να σας παρκάρουν το αυτοκίνητο στο δρόμο; Αυτοί, ναι.
Ελάχιστα μέτρα πιο κάτω, η ίδια "επιχείρηση" δίνει ρεσιτάλ παρασιτικής εφευρετικότητας: τρία μηχανάκια στη σειρά (τα δύο δεμένα μεταξύ τους) και...
Μία (1) μπαγκαζιέρα!
Όλα τα ανωτέρω, παλέτα, μηχανάκια, μπαγκαζιέρα, χρησιμοποιούνται ως ταμπέλες ρεζερβέ, για τους πελάτες του πάρκινγκ. Για να κάνουμε ολοκληρωμένη τη δουλειά, στην απέναντι μεριά του δρόμου κρατάμε και 1-2 θεσούλες ακόμα με ένα πολυαγαπημένο εργαλείο...
Οι κώνοι
Τους χρησιμοποιεί η Τροχαία, γιατί όχι κι εγώ; Τους δένω και με μια ωραία αλυσίδα, γιατί είναι ιδιοκτησία μου. Όπως και ο δημόσιος δρόμος, άλλωστε. Μετά από κλήση προς την Τροχαία, τα παιδιά από το περιπολικό είπαν ότι: «Για οποιαδήποτε παράβαση κατάληψης οδοστρώματος, το πρόστιμο είναι 400 ευρώ».
Η ποινή επεβλήθη κανονικά, αλλά το άλλο πρωί η μπαγκαζιέρα και οι κώνοι ήταν πάλι στη θέση τους.
Η ποινή επεβλήθη κανονικά, αλλά το άλλο πρωί η μπαγκαζιέρα και οι κώνοι ήταν πάλι στη θέση τους.
Τα δημόσια έργα
Ο Πειραιάς είναι μια πόλη υπό κατασκευή, με τις εργασίες για τραμ και μετρό στο κέντρο να μην προχωρούν και πολύ γρήγορα, αλλά να είναι σε εξέλιξη, εν πάση περιπτώσει. Ψάχνεις για θέση; Μπορείς να πάντα να μπουκάρεις στα έργα και να το αφήσεις πάνω στα μπάζα, χωρίς να σε απασχολεί αν θα έρθει συνεργείο να δουλέψει εκεί σε 10 λεπτά. Επειδή αυτοί οι χώροι, συχνά, έχουν μία και μοναδική είσοδο/έξοδο, η μεγάλη πλάκα είναι όταν οι καταληψίες κλείνουν ο ένας τον άλλο, οπότε πέφτουν από κορναρίσματα μέχρι ψιλές.
Φορτωεκφορτώσεις... ΙΧ
Φορτωεκφορτώσεις... ΙΧΟ Δήμος έχει προβλέψει θέσεις φορτοεκφόρτωσης για επαγγελματικά οχήματα στο κέντρο. Τη νύχτα, αυτές οι θέσεις φυλάσσονται από αλυσίδες και λουκέτα, ώστε να χρησιμοποιηθούν από τους ιδιοκτήτες τους το πρωί. Των αλυσίδων, ντε!
Οι πεζόδρομοι
... έχουν κι αυτοί μόνιμους καταληψίες. Είναι οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που ξέρουν τα κατατόπια και έχουν πάντα τσιλιαδόρο να τους "σφυρίξει", όταν κάποιος καλέσει την Τροχαία. Δεν ψάχνουν ποτέ για θέση, ανεβαίνουν κατευθείαν στον πεζόδρομο και δεν τρέχει τίποτα. Όπως στα δημόσια έργα, έτσι και εδώ μαλώνουν συχνά μεταξύ τους όταν ο ένας κλείνει την έξοδο του άλλου. Κορνάρετε λίγο ακόμα, παιδιά, δεν είχαμε ήδη αρκετή φασαρία.
VICE@ Ένας ακόμα τρόπος για καβαντζώσεις θέση στάθμευσης στο κέντρο της πόλης, είναι το γκαράζ του Δήμου Πειραιά, αρκεί να έχει εκλεγεί -κάποτε- δημοτικός σύμβουλος ή τέλος πάντων να έχεις τις κατάλληλες άκρες... 
