Μια απόφαση- «βόμβα» για το χρόνο που σπαταλούν οι εργαζόμενοι, πηγαίνοντας σε ραντεβού ή επιστρέφοντας στο σπίτι τους από ραντεβού...
της δουλειάς, έλαβε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ο χρόνος που δαπανάται για τη μετακίνηση προς το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού των εργαζομένων χωρίς σταθερό γραφείο, θα πρέπει να θεωρείται ως χρόνος εργασίας.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζομένους, όπως π.χ. αντιπροσώπους πωλήσεων, θα πρέπει να οργανώσουν τα ωράρια εργασίας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού να είναι κοντά στο σπίτι των εργαζομένων.
Δικηγόρος δήλωσε σχετικά στο BBC ότι, έπειτα από αυτή την απόφαση, «χιλιάδες εργοδότες μπορούν πλέον να είναι δυνητικά παραβάτες του καθορισμένου ωραρίου εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο» -και όχι μόνο, θα προσθέταμε εμείς...
Η οδηγία αποσκοπεί στην προστασία των εργαζομένων από την εκμετάλλευση από τους εργοδότες και θεσπίζει κανόνες για θέματα, όπως το πώς λειτουργεί ο χρόνος των εργαζομένων, πόσα διαλείμματα θα έχουν και ποιες είναι οι διακοπές που δικαιούνται.
Ένας από τους κύριους στόχους της, είναι να διασφαλιστεί ότι κανένας υπάλληλος στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται περισσότερο από, κατά μέσο όρο, 48 ώρες την εβδομάδα.
Η απόφαση ελήφθη με αφορμή την υπόθεση μια ισπανικής εταιρείας, της Tyco, η οποία έκλεισε τα περιφερειακά γραφεία της, το 2011, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ταξιδεύουν διαφορετικές αποστάσεις, πριν φτάσουν στο πρώτο ραντεβού τους.
.png)
