Περίπου το 90% των θαλασσοπουλιών (εννέα στα δέκα) έχουν φάει πλαστικά και πολλά πουλιά ακόμη έχουν ένα μέρος από αυτά τα απόβλητα στο... έντερό τους, σύμφωνα με μια νέα βρετανο-αυστραλιανή επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη εκτιμά ότι έως το 2050 σχεδόν όλα τα θαλασσοπούλια (το 99,8%) θα έχουν φάει κάποιου είδους πλαστικό εξαιτίας της διαδεδομένης ρύπανσης των θαλασσών σε όλη τη Γη, ενώ το 1960 το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνούσε το 5% και το 1980 είχε φθάσει στο 80%.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον θαλάσσιο οικολόγο Κρις Ουίλκοξ του αυστραλιανού ερευνητικού Ινστιτούτου CSIRO, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, δήλωσαν ότι έως τα μέσα του αιώνα μας κάθε νεκρό θαλασσοπούλι θα βρίσκεται με πλαστικά στο στομάχι του (κομμάτια από πλαστικές σακούλες, πλαστικά καπάκια, πλαστικές ίνες συνθετικών ρούχων κ.α.). Τα πουλιά μπερδεύουν τα χρωματιστά πλαστικά με την τροφή τους ή τα τρώνε κατά λάθος. Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικού διπλασιάζεται περίπου κάθε δεκαετία μετά το 1950. Καθώς ολοένα περισσότερα πλαστικά, μικρά και μεγάλα, καταλήγουν στις θάλασσες του πλανήτη μας (περίπου οκτώ εκατομμύρια τόνοι ετησίως σύμφωνα με πρόσφατη εκτίμηση), οι κίνδυνοι για τα πουλιά και τα ψάρια αυξάνονται - και κατ' επέκταση για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία για τα περίπου 400 είδη θαλασσοπουλιών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι περιοχές του μεγαλύτερου κινδύνου δεν είναι οι εκτεταμένοι σκουπιδότοποι («νησίδες» πλαστικού) των μεγάλων ωκεανών, αλλά εκεί όπου ζουν τα περισσότερα θαλασσοπούλια, μεταξύ των οποίων γιγάντια άλμπατρος, γλάροι, θαλασσοβάτες και πιγκουίνοι, κοντά στην Αυστραλία, τη Ν.Αφρική και τη Ν.Αμερική. «Δεν υπάρχει πια παρθένος ωκεανός. Όλοι είναι γεμάτοι πλαστικά. Μερικοί απλώς έχουν περισσότερα από άλλους», δήλωσε ο ερευνητής δρ Έρικ Βαν Σέμπιλ του Imperial College του Λονδίνου. Όπως είπε, έχουν βρεθεί και θαλασσοπούλια με σχεδόν 200 κομμάτια πλαστικού στο στομάχι τους. Οι επιστήμονες εξέφρασαν πάντως την αισιοδοξία τους ότι αν, με την λήψη κατάλληλων μέτρων, σταματούσε ή έστω περιοριζόταν αισθητά όλη αυτή η ροή πλαστικών προς τις θάλασσες, τότε τα θαλασσοπούλια αρκετά γρήγορα θα ανέκαμπταν.
