Η οδός Σολωμού στον Κορυδαλλό δεν είναι ένας δρόμος σαν τους άλλους. Είναι ο δρόμος που χωρίζει το σύμπλεγμα...
των φυλακών.
Η αντίφαση εμφανής, ο δρόμος που περνά απ’ την καρδιά του συγκροτήματος που φιλοξενεί αυτούς που στερούνται την ελευθερία τους, φέρει το όνομα του ποιητή που υμνεί την ελευθερία.
Κι αν αυτή η αντίφαση είναι προφανής κι ίσως γνωστή από παλιά, είχα την ευτυχία να ζήσω άλλη μια που με γέμισε συγκίνηση κι ελπίδα για το αύριο…
Απ’ τη μια μεριά της Σολωμού οι γυναικείες φυλακές κι η αίθουσα που διεξάγεται η δίκη των χρυσαυγιτών, ανθρώπων που ασπάζονται τη βία και ενδύονται τη ρατσιστική ιδεολογία κι απ’ την άλλη οι αντρικές φυλακές και το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (Σ.Δ.Ε.), εκεί που ένα σμάρι ανθρώπων διαφόρων εθνοτήτων και χαρακτηριστικών συγκατοικεί, εκπαιδεύεται και παρουσιάζει εξαίρετα μια ιστορία που εξελίσσεται σε μια βίαιη εποχή της αμερικάνικης ιστορίας, γεμάτη ρατσιστικές και φυλετικές διακρίσεις.
Στην οδό Σολωμού λοιπόν, τη μέρα που η φωνή της Μπίλι Χολιντέι εκεί που ακουγόταν να τραγουδά για τα παράξενα φρούτα που βγάζουν τα δέντρα του Αμερικάνικου νότου ( “Strange fruit”), μιλώντας για το λυντσάρισμα των μαύρων, γινόταν ξαφνικά η κραυγή της μητέρας του Παύλου Φύσσα για το αδικοχαμένο παλληκάρι της.
Λένε πως το θέατρο είναι ακριβή τέχνη κι έχουν γραφτεί πολλά για το ρόλο του στην εκπαίδευση που δεν θέλω να τα επαναλάβω…
Ο ερασιτεχνικός θίασος του ΣΔΕ Κορυδαλλού, με ελάχιστα μέσα, ένα λιτό σκηνικό, μα και περίσσιο πάθος, απέδωσε εκπληκτικά την «Αξιοσέβαστη πόρνη» του Ζαν Πωλ Σαρτρ, αφήνοντας έκθαμβους τους τυχερούς που παρακολουθήσαμε την παράσταση, δίνοντας παράλληλα απάντηση σε ερωτήματα που πολλοί από εμάς «τους απ’ έξω» έχουμε σχετικά με την αρτιότητα πολλών παραγωγών και την προχειρότητα επαγγελματικών θιάσων.Η παράσταση ήταν σκηνοθετημένη με μαεστρία από την ηθοποιό Ελένη Τζώρτζη, με τους φυλακισμένους μαθητές (τον Γκέντι, τον Μπαρντούλ, τον Ντριτάν, τον Μπαζίλ…) να ερμηνεύουν τους ρόλους και να πλαισιώνουν την εκπληκτική καθηγήτρια Αγγλικών τους Βίκυ Τσικλέα που είχε τον βασικό ρόλο, αλλά και τον Διευθυντή του 2ου ΣΔΕ Κορυδαλλού Γιώργο Ζουγανέλη, να κρατά καίριο ρόλο στην παράσταση, όπως καίριος είναι και ο ρόλος του σαν ψυχή όλων των εγχειρημάτων που λαμβάνουν χώρα στο σχολείο (όπως το εργαστήριο Μουσικής, το εργαστήριο Χορού, το project Ζωγραφικής & Αγιογραφίας , το project Φωτογραφίας…)
Στη συζήτηση που είχα με τους δασκάλους κι εκπαιδευτές του Σχολείου αλλά και σε αυτήν που ακολούθησε της παράστασης, τόνισα την ανάγκη η πολιτεία να βρεθεί πιο κοντά σε αυτούς τους πυρήνες δημιουργίας και συμμετοχής καθώς και τη διάθεσή μου να βοηθήσω αυτές τις δομές, που μέσα σε τόσο δύσκολες κι αντίξοες συνθήκες αποδεικνύονται φάροι δημιουργικότητας κι ελπίδας για το μέλλον.Μακάρι, όπως συζητούσαμε μεταξύ μας, να μπορούσε η παράσταση, να ειδωθεί από περισσότερους…. * Η Εύη Καρακώστα είναι βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ στην Β' Πειραιώς.
