Το πάθος δεν είναι σύμβαση έργου...

Λένε πως το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε ή το σκότωσαν, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι δεν είναι πια ό,τι ήταν, ότι το χάσαμε για πάντα, δεν είναι...
εύκολη υπόθεση.
Η μόνη λύση να αποχαιρετήσεις αυτό που δεν υπάρχει πια, είναι να μάθεις να φεύγεις. Από την ασφάλεια τρύπιων και ψεύτικων αγκαλιών. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. 

Να φεύγεις - γρήγορα, αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε φωτογραφίες, ούτε αδιάβροχο για το δρόμο. Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια...

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.
Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις. Άλλο δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα κι άλλο δεν θέλω να ζήσω χωρίς εσένα στη ζωή μου. Εδώ υπάρχει διαφορά, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε έστω και κάπως άγαρμπα. Όχι αγκαλιές, μηνύματα, τηλέφωνα κάποτε θα ξανασυναντηθούμε μωρό μου.

Να σταματήσεις να αγαπάς τον Μέλλοντα, όταν αυτό που έχεις είναι μόνο ο Ενεστώτας. 

Να φεύγεις από εκεί που δεν ξέρεις γιατί βρίσκεσαι- από 'κει που δεν ξέρουν γιατί σε κρατάνε. Όταν δεν υπάρχει πια αυτό που γνώρισες κι έλαμπε από χαρά για σένα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μένεις κολλημένος/νη.

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες, στιγμές που έζησες και έλεγες πως θα μείνουν αξέχαστες, γιατί δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσε να τις κάνει καλύτερες. 

 Να φεύγεις όταν πλέον δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι και αξίζεις. Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο. 

 Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου, ακόμα κι αν αυτή σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους...

 Μην πιστεύεις αυτά που λένε η αγάπη στα λόγια δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.  Η αγάπη στο μιλητό δεν υπάρχει για πάντα. Η αληθινή αγάπη είναι πράξεις, όχι λόγια του αέρα που χάνονται στα ζόρια. 

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.

Να μην συγχωρείς πότε όσους σε πούλησαν ιδίως όταν τους είχες ανάγκη στα δύσκολα.

 Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς, οι τρίτες για τους γελοίους. 

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, κοροϊδία την κοροϊδία. Προδοσία την προδοσία. Πουστιά, την πουστιά. 

Να θυμώνεις με τον εαυτό σου όταν κάθεται και κλαψουρίζει σαν μωρό, όταν δεν είσαι πια μωρό...  
Μην κάθεσαι και τον παρηγορείς μη και σου στεναχωρηθεί... 

 Να μάθεις να ψάχνεις την ευτυχία της ζωής όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Το πάθος δεν μπορεί να υπάρχει σε συμβάσεις έργου. Γιατί τότε δεν είναι πάθος, αλλά ανάγκη, αληθινή ή ψεύτικη... 

Και Να μάθεις να φεύγεις. Από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες ή δεν υπάρχεις πια. Να φεύγεις με όποιο κόστος ακόμα κι ας μοιάζει να σου βάζουν ένα χέρι στο στόμα και να σου ξεριζώνουν τη ψυχή...
Να μάθεις να φεύγεις και γυρίζεις σπίτι με μια καρδιά λιγότερη... 

Να φεύγεις από όσα είναι ψεύτικα αλλά νόμισες γι' αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ' αυτά που πραγματικά αξίζουν για σένα...

@ Το κείμενο είναι παλιό με αποσπάσματα από μνήμης και σε ελεύθερη απόδοση, γιατί το πάθος δεν μπορεί να είναι σύμβαση έργου...