Γιος γνωστού διοικητή νοσοκομείου ο νεαρός που αυτοκτόνησε στο Μετρό - Το μήνυμα του τραγικού πατέρα

Γιος γνωστού διοικητή νοσοκομείου ήταν ο νεαρός που έπεσε στις γραμμές του Μετρό το απόγευμα...

της Παρασκευής.

Ο νεαρός στο παρελθόν είχε εργαστεί ως μοντέλο και έπεσε μπροστά στο συρμό του Μετρό με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο. Ο χαμός του νεαρού έχει προκαλέσει μεγάλο πόνο στην οικογένειά του με τον πατέρα του να τον αποχαιρετά με ένα συγκινητικό κείμενο που ανήρτησε στα social media.

Όπως λέει μιλώντας στο protothema.gr «αυτό που θέλω να πείτε είναι ότι το παιδί μου δεν άντεχε την αδικία και ήθελε όλος ο κόσμος να είναι ευτυχισμένος».

«Ησουν δυνατος, εξυπνος, ξεροκεφαλος, και ησουν ο γιος που αγαπουσα πολυ. Πριν φυγω, χθες το πρωι σε αγκαλιασα, σε φιλησα και σου ειπα πως σε αγαπαω παρα πολυ... Δεν απαντησες,,, αλλα μετα απο λιγο πηγες για το μεγαλο ταξιδι... Πως μας αφησες ετσι με τοση αγαπη στην καρδια για σενα. Που μπορουμε να τη δωσουμε? μαλλον πουθενα γιατι ανηκει μονο σε σενα και μας παρασερνει σε αγνωστες ατραπους, σε αγνωστα μονοπατια και σ" ενα αγνωστο αυριο... Αντιο αγαπημενε μου Πατρικ. Σιγουρα θα ξανασυναντηθουμε... μονο που δεν ξερουμε το ποτε..» έγραψε ο τραγικός πατέρας.

Το κείμενο αποχαιρετισμού στο γιο του σπαρακτικό: «Καποιες στιγμες η ζωη σε τιμωρει, ακομα και οταν δεν φταις... ακομα και οταν δεν τ' αξιζεις αυτο που σου κανει. Σημερα "εφυγε" ο αγαπημενος μου γιος, ο Πατρικ για το μεγαλο ταξιδι. Ηταν η επιλογη του γιατι δεν αντεχε την αδικια και ολα αυτα που αντιμετωπιζε στον κοσμο που ζουσε. Βεβαια, δεν σκεφθηκε εμας που αφηνει πισω του... Ποναει παρα πολυ... Η ζωη μας παιρνει αλλη τροπη μονοι μας, χωρις την παρουσια του... χωρις το χαμογελο του. Θα σας παρακαλουσα να προσευχηθειτε για να ειναι καλα εκει που βρισκεται..»

«Και εσεις, κυβερνωντες, πρωην και νυν, αναλογιστειτε το μεριδιο ευθυνης που εχετε. Μας τα πηρατε ολα, μας εγκαταλειψατε μεσα στο σκοταδι... Εκει ακριβως που ο Πατρικ μη βρισκοντας διεξοδο επελεξε το μονοπατι το μακρυ και το μοναχικο, με μας που τον αγαπαμε να τον αναζητουμε απεγνωσμενα...»

Οταν φευγει τοσο ξαφνικα και απροσμενα ενας τοσο γλυκος και αγερωχος ανθρωπος, οπως ο γιος μου ο Πατρικ, κανοντας ενα μικρο θλιμενο απολογισμο, διερωταμαι γιατι δεν το προλαβαμε ολοι αυτοι που τον αγαπουσαμε τοσο πολυ... Αλλα ο Πατρικ ηταν τοσο εξυπνος που δεν επετρεπε να αντιληφθει κανεις αυτα που σχεδιαζε. Ερχοταν χθες το μεσημερι για να με επισκεφθει στο (νοσοκομείο). Εκανε, ομως, σταθμο στην μεγαλη αποβαθρα του μεγαλου ταξιδιου... Και εμενα με αφησε στην αγνοια μου να τον περιμενω... Δεν μπορει κανεις να καταλαβει ποσο μου λειπει το χαμογελο του, οι παραξενιες του, τα διερευνητικα του ματια και ο ηχος της φωνης του... Προσπαθω να κοιμηθω μηπως και τον συναντησω αλλα ακομα και τα ονειρα με εγκατελειψαν...