Είναι γεγονός ότι μέσα από τα κείμενα του ο Τσάρλς Μπουκόφσκι , έζησε μια ζωή στα όρια. Μέσα από τα όρια αυτά, δίνει τις συμβουλές του για να είναι κάποιος άνθρωπος ευτυχισμένος.
Διαβάστε λοιπόν ποιες είναι οι συμβουλές του...
Μην συμβιβάζεστε. Μην υποχωρείτε. Ο ίδιος πολλές φορές έμεινε άνεργος και ξέσπασε σε κάποιο σκοτεινό και γεμάτο καπνούς μπαρ, αλλά ποτέ δεν συμβιβάστηκε. Αναφέρει σε πολλά βιβλία του: «Ήθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».
Ζήστε στα όρια σας. Να ρουφήξετε τη ζωή όπως σας δίνεται. Τη ζωή του Μπουκόφσκι άλλωστε την χαρακτήριζε αυτό. Είτε έχει να κάνει με γυναίκες, είτε με το αλκοόλ, είτε με την ποίηση ή το φαγητό, πάντα άγγιζε τα όρια του. Ο ίδιος αναφέρει στο βιβλίο «άνθρωπος για όλες τις δουλειές»: «Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν. Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».
Αγαπήστε αυτό που είστε, αγαπήστε τον εαυτό σας. Ο Μπουκόφσκι αν και ήταν ένας ψηλός κοιλαράς, πολλές φορές άπλυτος, που μύριζε αλκοόλ, θεωρούσε ότι ήταν ο πιο όμορφος άνδρας στον κόσμο. Και αυτό συχνά πυκνά έβγαινε και από τις κατακτήσεις του στο γυναικείο φύλλο. Ο ίδιος στο βιβλίο «ο ταχυδρόμος» έγραφε: «Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».
Μην υποκρίνεστε. Να είστε ο εαυτός σας. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ήταν πράγματι ο εαυτός του. Είτε βρισκόταν στην πιο σικ περιοχή του Λος Άντζελες και συνόδευε την πιο κομψή γυναίκα, είτε τα έπινε σε κάποιο καταγώγιο, ήταν ο ίδιος και δεν υποκρινόταν. Συχνά αεριζόταν, ρευόταν, ή έκανε εμετό, δίχως να τον ενδιαφέρει που βρίσκεται και ποια είναι δίπλα του. Στο βιβλίο του «Γυναίκες» αναφέρει: «Είναι καλύτερο να κάνετε κάτι βαρετό με στυλ, παρά κάτι επικίνδυνο χωρίς στυλ».
Συμβιβαστείτε με την ιδέα του θανάτου. Ο Μπουκόφσκι πέθανε στα 74 του, καταξιωμένος πλέον, το 1994. Όμως από την αρχή της ζωής του η ιδέα του θανάτου δεν τον τρόμαζε ποτέ. Κάποιες φορές από τα κείμενα του ήταν μάλιστα, λες τον αποζητούσε κιόλας. Στο βιβλίο του «Ιστορίες μιας θαμμένης ζωής», γράφει: «Έχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος» Ενώ στο βιβλίο του «Σημειώσεις ενός πορνόγερου» συνεχίζει: «Δεν υπάρχει τίποτα για να θρηνήσεις για τον θάνατο, περισσότερο απ’ ό,τι δεν υπάρχει για να θρηνήσεις για ένα λουλούδι που μεγαλώνει».
Να είστε δυνατοί. Ο Μπουκόφσκι και λόγω της σωματικής του διάπλασης ήταν ένας εξαιρετικά, δυνατός άνθρωπος που συχνά πυκνά δεν δίσταζε να κάνει επίδειξη με τις μπουνιές του. Όμως εκτός από τη σωματική δύναμη, διέθετε και ψυχική δύναμη. Είχε τόσες φορές φτάσει στο χείλος της καταστροφής και τόσες φορές είχε ξανασηκωθεί στα πόδια του, που ο αναγνώστης μέσα από τα βιβλία του δυσκολεύεται να το πιστέψει. Έγραφε στις σημειώσεις του: «Μερικές φορές σηκώνεστε απ’ το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας… θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι».
Μη φοβάστε τη μοναξιά. Είναι και αυτή μέρος του παιχνιδιού. Μπορεί συχνά πυκνά να ήταν περιτριγυρισμένος από φίλους, γνωστούς, ερωμένες, όμως στην πραγματικότητα ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος. Στο βιβλίο του: «Η αγάπη είναι ένα σκυλί από την κόλαση» αναλύει τη μοναξιά και καταλήγει: «Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να είσαι μόνος, όμως συχνά παίρνει δεκαετίες να το συνειδητοποιήσετε και συχνά όταν το κάνετε είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το πολύ αργά» και συνεχίζει: «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε μισογύνης, αλλά μου άρεσε να είμαι μόνος μου. Ένιωθε ωραία να κάθομαι μόνος σε έναν μικρό χώρο, να καπνίζω και να πίνω. Ήμουν πάντα καλή παρέα για τον εαυτό μου».
