Μόλις τον υποδέχτηκε ο Τζορτζ Όσμπορν φάνηκε η τεράστια διαφορά μεταξύ τους, η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών φορούσε κοστούμι και ο Έλληνας δερμάτινο πανωφόρι με πουκάμισο έξω από το παντελόνι ενώ για άλλη μία φορά είχε τα χέρια στις τσέπες.
Ο Guardian δεν μπορούσε να αντισταθεί και μπήκε στον πειρασμό να αναλύσει ενδυματολογικά την σκηνή με τους δύο υπουργούς. Ο συντάκτης σχολιάζει ότι με αυτό το look, ο Βαρουφάκης πήγε την Ντάουνινγκ Στριτ στην εποχή που ο Σον Ράιντερ τραγουδούσε με τους Black Grape «It’s Great When You’re Straight ... Yeah», το 1995 και συνεχίζει σχολιάζοντας τον Βρετανό υπουργό Οικονομικών:
«Ο Οσμπορν, με το αλά Ιούλιος Καίσαρας κούρεμά του και το σωστό κοστούμι να δίνει το χέρι του σε έναν άνδρα που φορούσε ένα γαλάζιο πουκάμισο- κατάλληλο για το Wetherspoons (σ.σ. αλυσίδα παμπ)- και το παλτό του έμπορου ναρκωτικών από τη μουσική σκηνή του Μάντσεστερ στις αρχές του '90. Το ξυρισμένο κεφάλι, η στάση πορτιέρη με τα ανοιχτά πόδια και τα χέρια στην τσέπη και το άνετο χαμόγελο έδιναν μεγαλύτερη έμφαση σε αυτό το look».
Ο Guardian ξεκαθαρίζει πως δεν κατακρίνει την ενδυματολογική επιλογή του Γιάνη Βαρουφάκη. Μάλιστα, στον υπότιτλο του δημοσιεύματος γράφει «μπράβο» στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών γιατί επέλεξε δερμάτινο μπουφάν και φανταχτερό πουκάμισο. «Όμως, όποιος δεν βρίσκει την ενδυματολογική επιλογή του αταίριαστη και άτοπη για την περίσταση, λέει ψέματα», σημειώνει παρόλα αυτά ο Guardian.
Στην ενδυματολογική ανάλυση αναφέρεται ότι υπάρχει ένας καλός λόγος για την επιλογή ρούχων από πλευράς του κ. Βαρουφάκη: «Οι περισσότεροι πηγαίνουν σε μία διαπραγμάτευση μιμούμενοι το πρόσωπο που θα συναντήσουν. Όταν δεν το κάνουν, υπάρχει λόγος. Ο Βαρουφάκης πρέπει να ήταν σίγουρος ότι ο Οσμπορν και οι υπόλοιποι θα φορούσαν κοστούμια. Το γεγονός ότι δεν πλησίασε καν τη συντηρητική επιλογή τους, πρέπει να ερμηνευθεί τουλάχιστον ως αυτοπεποίθηση». Το άρθρο καταλήγει καλωσορίζοντας στη διεθνή πολιτική έναν νέο υποψήφιο που διεκδικεί τον τίτλο εκείνου που ντύνεται στην πένα!