Μία έκθεση για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα είχε συνταχθεί από το 2011, αλλά έμεινε στο συρτάρι, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα που επισκέφτηκε την Ελλάδα η...
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, το πρωί της περασμένης Τρίτης, λίγο πριν τις οχτώ, η Αμάλ πήγε στο roof garden του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία». Εκεί είχε την πρώτη συνάντηση του τριημέρου. Μια συνάντηση εκτός προγράμματος, και μαζί με τους συναδέλφους της, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ κάθισαν με τον Ντέιβιντ Χιλ, τον πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα και συζήτησαν τις λεπτομέρειες της κάθε επικείμενης συνάντησής τους.
Εκεί λοιπόν, μίλησαν στην κ. Αλαμουντίν - Κλούνεϊ και για τον πρώτο άνθρωπο που θα συναντούσε, ο οποίος ήταν ο κ. Δημήτρης Δόλλης, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, ο οποίος το 2011 είχε συναντήσει για πρώτη φορά την ομάδα των δικηγόρων. «Η συγκυρία τώρα είναι διαφορετική», είπε ο κ. Χιλ στον κ. Δόλλη, αφού τον Φεβρουάριο του 2011, ο κ. Δόλλης είχε μεταβεί στο Λονδίνο και είχε συναντηθεί με τους δικηγόρους –πλην της κ. Αλαμουντίν που βρισκόταν τότε εκτός Λονδίνου– στην κατοικία του Ελληνα πρέσβη.
Εν μέσω κρίσης, το δεκασέλιδο σημείωμα που είχαν ετοιμάσει με τίτλο «Η επιστροφή των Μαρμάρων, σημειώσεις για μια νομική λύση», είχε μπει στο συρτάρι. Τρία χρόνια αργότερα, σύμφωνα με την Καθημερινή, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θέλησε να το ξαναβάλει στο τραπέζι, και κάλεσε τρεις από τους πέντε συντάκτες εκείνου του σημειώματος στην Ελλάδα για να διερευνήσει τις νομικές επιλογές στη διεκδίκηση.
Το δεκασέλιδο νομικό σημείωμα που συζητήθηκε στις «κεκλεισμένων των θυρών» συναντήσεις αυτής της εβδομάδας, δίνει στην πραγματικότητα μια πρώτη εκτίμηση για το πώς και πού θα μπορούσε να διεκδικήσει νομικά η Ελλάδα τα Μάρμαρα.
Όταν γράφτηκε, το 2011, μια δεύτερη ομάδα νομικών –από γνωστό αμερικανικό δικηγορικό γραφείο– είχε ετοιμάσει μια δεύτερη έκθεση σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει σε περιφερειακό δικαστήριο της Αμερικής, ώστε να εκδικαστεί εκεί η νομιμότητα της κατοχής των Μαρμάρων από τους Άγγλους.
Μια νίκη εκεί μπορεί να μην είχε δεσμευτικό χαρακτήρα για την επιστροφή αλλά θα έπαιρνε παγκόσμια δημοσιότητα. Επίσης, το γεγονός ότι το δικαστήριο θα μπορούσε να δεσμεύσει περιουσιακά στοιχεία της Βρετανίας στη Αμερική θα ασκούσε επιπλέον πίεση στη βρετανική κυβέρνηση. Αυτό θα ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα προς την επιστροφή, σημείωναν οι Αμερικανοί.
Το αμέσως επόμενο βήμα θα ήταν μία από τις προτάσεις των δικηγόρων του αγγλικού γραφείου όπως διατυπώνεται στο απόρρητο σημείωμα: η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Απορρίπτοντας την πιθανότητα προσφυγής σε κάποιο βρετανικό δικαστήριο, οι δικηγόροι εστίαζαν στη λύση αυτή, καθώς πρόκειται για ένα δικαστήριο του οποίου οι αποφάσεις ναι μεν δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τη Βρετανία, αλλά οι ίδιοι προσφεύγουν εκεί συχνά για υποθέσεις μεγάλης σημασίας για εκείνους.
Οπότε, μια καταδίκη τους εκεί θα ασκούσε ηθική αλλά και νομική πίεση να δεχτούν τουλάχιστον να μπουν σε μία ουσιαστική διαπραγμάτευση. Επιπλέον, η έρευνα των δικηγόρων καταρρίπτει μα νομικά επιχειρήματα όλες τις θέσεις της Μεγάλης Βρετανίας και εξηγεί πως κάποιες από αυτές θα μπορούσαν σε μια νομική διεκδίκηση να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της ελληνικής πλευράς.
Όπως για παράδειγμα η θέση της βρετανικής κυβέρνησης πως το ζήτημα των Γλυπτών δεν αποτελεί θέμα δικό της, αλλά αποκλειστικά του Βρετανικού Μουσείου. Η κυβέρνηση χαίρει ενός είδους «νομικής ασυλίας» την οποία δεν έχει το μουσείο, υπογραμμίζουν οι έμπειροι νομικοί.
Λίγες ημέρες πριν την άφιξη των δικηγόρων, ο Χιλ βρέθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού και συζήτησε για το νομικό σημείωμα με τον κ. Τασούλα. Ο υπουργός με τη σειρά του τον ενημέρωσε για το άγνωστο παρασκήνιο της συνόδου της UNESCO, όπου ζητήθηκε από Ελλάδα και Μεγάλη Βρετανία να ξεκινήσει διαμεσολάβηση.
Ο κ. Χιλ εμφανίστηκε επιφυλακτικός για την έκβαση της διαδικασίας, αλλά άκουσε με προσοχή τις λεπτομέρειες της δραματικής διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο πλευρών –ελληνικής και βρετανικής– μέχρι να έρθουν τελικά σε συμφωνία για το κείμενο της σύστασης. Σε αυτό επικεντρώθηκε την περασμένη Τρίτη η συζήτηση του κ. Τασούλα με τους τρεις δικηγόρους, με τον Νόρμαν Πάλμερ να του αναλύει πως και σε άλλες «δύσκολες» υποθέσεις επαναπατρισμού –όπως π.χ. η επιστροφή των σκελετών των Αβορίγινων από το μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου στην Αυστραλία– η επιτυχής έκβαση επετεύχθη συνδυάζοντας τη νομική οδό (δικαστήριο στην Τασμανία) με τη διαδικασία διαμεσολάβησης στην Αγγλία.
Για τους επόμενους έξι μήνες –ενόσω δηλαδή αναμένεται η απάντηση της Βρετανίας στη σύσταση της UNESCO– εκείνοι θα ετοιμάζονται για όλα τα νομικά σενάρια. Ήδη, στελέχη του πρωθυπουργικού γραφείου, σύμφωνα με την Καθημερινή, είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους δικηγόρους ώστε να οριστικοποιηθούν λεπτομέρειες της συνεργασίας, όπως το οικονομικό σκέλος, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται να καλύπτει μόνο τα έξοδα και όχι αμοιβές των διακεκριμένων δικηγόρων.
Πάντως, στην κατ’ ιδίαν συζήτηση με τον πρωθυπουργό οι δικηγόροι τον ενημέρωσαν πως εάν τελικά η υπόθεση προχωρούσε δικαστικά και είχε μια διάρκεια πέντε ετών, το κόστος για τη νομική εκπροσώπηση θα ήταν περί το μισό εκατομμύριο ευρώ.
.png)
