Λένε ότι η τέχνη δεν είναι για όλους, αλλά για τον καθένα προσωπικά. Ωστόσο, ο καθένας κρίνεται για τις επιλόγες του. Αρκεί να είναι δικές του και όχι άλλων. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι πάει να παιχτεί με το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο...
του Πειραιά.
Αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επαναλειτουργία του ιστορικού θεάτρου της πόλης.
Η συμπλήρωση του πρώτου χρόνου λειτουργίας συμπίπτει με τη λήξη της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή Τάκη Τζαμαργιά. Ο τελευταίος είχε διοριστεί από τον πρώην δήμαρχο Πειραιά Βασίλη Μιχαλολιάκο. Μάλιστα, η επιλογή του είχε προαναγγελθεί πριν καν ολοκληρωθεί ο σχετικός διαγωνισμός για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Το γεγονός είχε προκαλέσει διάφορα αρνητικά σχόλια και καταγγελίες για την "διάτρητη" και "στημένη" διαδικασία πρόσληψης.
Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ο πρώην δήμαρχος δεν βρήκε άλλο κατάλληλο πρόσωπο και επέλεξε μικροπολιτικά πιστεύοντας πως έτσι κάνει άνοιγμα προς τα αριστερά εν όψει και των δημοτικών εκλογών.
Κάπως έτσι λειτούργησε και το πρώτο χρόνο επαναλειτουργίας του το Δημοτικό Θέατρο της πόλης. Με καταγγελίες για αδιαφανείς και απευθείας διαγωνισμούς να φθάνουν μέχρι τον εισαγγελέα αλλά και κατασπατάληση δημόσιου χρήματος από έναν καλλιτεχνικό διευθυντή που θεωρούσε το ιστορικό θέατρο προσωπικό του μαγαζάκι χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο. Μ' αυτό τον τρόπο, ήθελε να εμφανίζεται ως απαραίτητος, κάτι που πέτυχε ως ένα σημείο λόγω της άγνοιας ή της ανοχής της δημοτικής αρχής Μιχαλολιάκου.
Τώρα τα πράματα υποτίθεται πως άλλαξαν στο Δήμο Πειραιά. Η θητεία του καλλιτεχνικού διευθυντή λήγει και τέθηκε θέμα να παραταθεί έως το τέλος του χρόνου με πρόσχημα την πίεση της κατάρτισης του καλλιτεχνικού προγράμματος για τη νέα σεζόν. Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς τι σκοπεύει να κάνει τελικά η δημοτική αρχή του Γιάννη Μώραλη.
Θα συνεχίσει με την επιλογή του προκατόχου του ή θα επιλέξει έναν άλλο πρόσωπο για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή;
Θα συνεχίσει με την επιλογή του προκατόχου του ή θα επιλέξει έναν άλλο πρόσωπο για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή;
Δηλαδή, θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική Μιχαλολιάκου ή θα θελήσει ν' αφήσει το δικό της στίγμα στο ιστορικό θέατρο του Πειραιά;
Κι αν βολεύει να παραμείνουν τα πράγματα, όπως έχουν τουλάχιστον για πρακτικούς λόγους, μήπως θα πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρός οικονομικός απολογισμός για τον πρώτο χρόνο επαναλειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου; (Πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν και πόσα εισπράχτηκαν για να γνωρίζει ο πειραϊκός λαός τι κοστίζουν οι επιλογές του καλλιτεχνικού διευθυντή;)
Όσον αφορά στο επίπεδο των καλλιτεχνικών παραστάσεων είπαμε και στην αρχή ότι η τέχνη δεν είναι για όλους, αλλά πάντα υπάρχει και το προσωπικό γούστο για το οποίο κρίνεται ο καθένας.
Για παράδειγμα, να θυμίσουμε πως ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τάκης Τζαμαργιάς απέρριψε μια παράσταση για τον Ολυμπιακό στο Δημοτικό Θέατρο, λέγοντας την αμίμητη φράση ότι ο Πειραιάς δεν μπορεί να ταυτίζεται με μια ποδοσφαιρική ομάδα!
Αυτή περίπου ήταν η άποψή του και δικαίωμά του, αλλά την συμμερίζονται όλοι στη σημερινή δημοτική;
Αν όχι κάτι θα πρέπει να κάνουν και ν' αναζητήσουν ένα άλλο πρόσωπο που να είναι δική τους επιλογή. Δεν μπορεί ο Μώραλης, ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης, η Νταϊφά και τ' άλλα τα παιδιά να μην μπορούν να βρουν έναν καλλιτεχνικό διευθυντή για να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο.
Αν όχι κάτι θα πρέπει να κάνουν και ν' αναζητήσουν ένα άλλο πρόσωπο που να είναι δική τους επιλογή. Δεν μπορεί ο Μώραλης, ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης, η Νταϊφά και τ' άλλα τα παιδιά να μην μπορούν να βρουν έναν καλλιτεχνικό διευθυντή για να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο.
Επιπλέον αν δεν κάνουμε λάθος δική του παραγωγή δεν ανέβασε το δημοτικό θέατρο που υποτίθεται πως αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα του καλλιτεχνικού διευθυντή, εκτός κι αν έγινε και πέρασε απαρατήρητο. Γενικά, πάντως, το πρόγραμμα της πρώτης χρονιάς περιελάμβανε διάφορες παραστάσεις που "ανέβαιναν" πρώτα αλλού και μετά "κατέβαιναν" στον Πειραιά. Μιλάμε κάτι σαν αρπαχτή με ιδιαίτερα υψηλές αμοιβές, ενώ κάποιες παίχτηκαν και κουτσουρεμένες...
Σε κάθε περίπτωση, ένας καλλιτέχνης με το ήθος που διακρίνει τον Τάκη Τζαμαργιά θα περίμενε κανείς να έχει ήδη υποβάλλει την παραίτησή του - άλλωστε η θητεία του λήγει - και ακόμα κι αν του ζητούσαν να παραμείνει για λίγο ακόμα ν' αρνηθεί ευγενικά και απλά να συνδράμει διακριτικά τον διαδοχό του, γιατί φαίνεται να αγαπάει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ανεξαρτήτως εάν είναι ή όχι αυτός καλλιτεχνικός διευθυντής.
@Γιατί δεν είναι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά του Τάκη Τζαμαργιά ή κάνουμε λάθος;
