Δύο μήνες μετά το θάνατο του Σάκη Μπουλά, ο καλός του φίλος Γιάννης Ζουγανέλης μιλά για τη γνωριμία τους, τις ιστορίες που θυμάται και εξομολογείται πως είναι η ζωή του...
«Η μόνη οντισιόν που έχω περάσει ήταν από το Μάνο Χατζιδάκι που έκανε τον Πολύτροπο, 40 χρόνια πριν. Εκεί γνώρισα και τον Σάκη Μπουλά. Πέρασα. Ο Σάκης δεν πέρασε, όχι γιατί δεν ήταν καλός, αλλά γιατί δεν ταίριαζε η φυσιογνωμία του με το ρόλο ενός gay. Ο Μάνος ήθελε εκτός από το να τραγουδάμε, να παίζουμε κι ένα όργανο. Ο Σάκης τραγούδησε εκπληκτικά «Το αστέρι του βοριά» και όταν τον ρώτησε ο Μάνος «τι όργανο παίζεις;», εκείνος είπε «πίκολο φλογέρα». Σκέψου ότι ο Σάκης ήταν θεόρατος - δεν του ταίριαζε καθόλου αυτό το όργανο. Όταν τον είδα, κατουρήθηκα στα γέλια. Από τότε γίναμε αχώριστοι» αναφέρει ο Γιάννης Ζουγανέλης μιλώντας για την πρώτη φορά που συνάντησε τον αξέχαστο ηθοποιό. «Με γοήτευσε το εκτόπισμα της καλλιτεχνικότητάς του, το θάρρος που είχε απέναντι στη ζωή και η κοινή ιδεολογική στάση απέναντι στα πράγματα. Δεν ήμασταν οι ίδιοι άνθρωποι, δεν συμφωνούσαμε σε όλα. Αλλά η ζωή δεν πάει με τις συμφωνίες. Δεν είχαμε τσακωθεί, δεν είχαμε λογοφέρει ποτέ. Ούτε μια φορά. Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που τσακώνομαι. Αποχωρώ. Κι άμα είχαμε διαφωνία δεν συμπράτταμε»
Με τον Σάκη πολλά έχει ζήσει πάρα πολλά και έχει πολλά να θυμάται από εκείνον. «Ιστορίες πολλές! Ο Σάκης ήταν τρομερός μίμος και φαρσέρ. Μια φορά, λοιπόν, είχε πάρει τηλέφωνο πολλούς ηθοποιούς ως Παπαγιαννόπουλος και τους είπε ότι κάνει μια οντισιόν στο «Αθήναιον» για ένα έργο του Χουρμούζη. Έδωσε ραντεβού συγκεκριμένη ώρα σε όλους και εμείς ήμασταν απέναντι και βλέπαμε ποιοι ήρθανε. Και, πίστεψέ με, ήρθε πάρα πολύς κόσμος! Τον πίστεψαν όλοι!»
Όσο για το αν του λείπει; «Ναι. Και δυσκολεύτηκα πολύ. Και όταν ασθένησε και μετά που έφυγε. Σκέψου ότι με τον Σάκη ήμασταν στην «Ακτή» επτά χρόνια. Και ο Διονύσης Σαββόπουλος πρέπει να πω ότι σεβάστηκε πολύ τον Σάκη»
Ο ηθοποιός-τραγουδιστής μιλάει και για την κόρη του Ελεονώρα Ζουγανέλη και αποκαλύπτει εάν θα συνεργαζόταν μαζί της. «Το έχουμε συζητήσει. Εγώ ήθελα η κόρη μου να αυτοδυναμωθεί κι εγώ να μην είμαι «ο μπαμπάς από πίσω». Άλλωστε κι εκείνη, ό,τι έχει κάνει, το έχει κάνει έξω από τη λογική της οικογένειας. Τώρα θα μπορούσα να συνεργαστώ, έχει τη δική της υπόσταση. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι το κάνω για να τη βοηθήσω. Μάλλον, τώρα θα γίνει το αντίθετο»
