στην Ελλάδα.
Οι εργαζόμενοι του «Επενδυτή» ξεκίνησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον κύκλο των επαφών τους με τις κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των κομμάτων, πλην της Χρυσής Αυγής.
Oι περίπου 70 εργαζόμενοι – δημοσιογράφοι και τεχνικοί- της εφημερίδας «Επενδυτής» που βρίσκονται σε ιδιότυπη κατάσταση ομηρίας αναφέρουν μεταξύ άλλων στο αποκαλυπτικό κείμενό τους:
«Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας DBAS Αλέξης Σκαναβής και Δημήτρης Μπενέκος, οι οποίοι είναι..
και ιδιοκτήτες των εταιρειών Ελεύθερος Τύπος ΑΕ και SABD που εκδίδουν τις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Τύπος της Κυριακής», αφού μας αποκάλυψαν ότι έχουν έλθει σε ρήξη και ότι έχουν δρομολογήσει εταιρικό διαζύγιο, κήρυξαν «παύση πληρωμών» έναντι των εργαζομένων.
Όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε απλήρωτοι τουλάχιστον από τον περασμένο Αύγουστο, ενώ δεν έχουμε πάρει ούτε καν το επίδομα θερινής άδειας και το δώρο Χριστουγέννων, πράγμα που αποτελεί και ποινικό αδίκημα. Όπως ήταν αναπόφευκτο, στις αρχές Δεκεμβρίου αντιδράσαμε με απεργία που κήρυξαν οι συνδικαλιστικές μας ενώσεις, ενώ από τις 2 Ιανουαρίου του 2014 βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας.
Η περίπτωση του «Επενδυτή» συμπυκνώνει πολλά από τα κεντρικά χαρακτηριστικά του «επιχειρείν» στο χώρο του Τύπου τα οποία είναι ή θα έπρεπε να είναι αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου:
-Οι ιδιοκτήτες του αυτοπροβάλλονται σαν συνομιλητές του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός του.
-Διέθεταν πρόσβαση σε ιδιαίτερα υψηλό τραπεζικό δανεισμό, δυσανάλογο προς τον τζίρο και τις διαθέσιμες εξασφαλίσεις, και ταυτόχρονα σε ευθεία αναλογία με τη συσσώρευση μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων, αλλά και βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων προς το Δημόσιο.
-Έχουν χρησιμοποιήσει όλα τα «κλασικά» χρηματοδοτικά και λογιστικά «τρικ» στις εταιρείες του εκδοτικού τους ομίλου: υψηλές και μη υποστηριζόμενες από τους αντίστοιχους τζίρους βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, εταιρείες -συγκοινωνούντα δοχεία με «περίεργες» μεταξύ τους συναλλαγές κ.λπ.
-Στην περίπτωση δε της εταιρείας στην οποία ανήκει ο «Επενδυτής» (DBAS), αυτή αφού υποχρεώθηκε να συνδράμει την έτερη εταιρεία του ομίλου με δάνειο ύψους 1,9 εκατ. ευρώ, ενώ από τα τέλη του 2013 εμφανίζεται να αδυνατεί να συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδας.
Στην περίπτωση του «Επενδυτή», λοιπόν, που μόλις προ δύο ετών διασώθηκε από το σκάσιμο της «φούσκας Γιαννίκου», υπάρχουν πολλά ερωτήματα που χρήζουν κοινοβουλευτικού ελέγχου και απαντήσεων από κυβερνητικούς και κρατικούς παράγοντες. Όπως τα εξής:
- Πώς αντιμετωπίζει ο υπουργός Εργασίας το φαινόμενο των επί 6-9 μήνες απλήρωτων εργαζομένων, την κατάσταση ομηρίας τους στο «καθαρτήριο» (ούτε εργαζόμενοι, ούτε απολυμένοι), το «φέσωμα» των ασφαλιστικών τους ταμείων, την ασυλία των εργοδοτών τους πίσω από το «ανεύθυνο των μετόχων»;
- Πώς τοποθετείται η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υφυπουργός απέναντι στο φαινόμενο οι ίδιοι ιδιοκτήτες ενός μέσου όπως ο «Επενδυτής» να τον οδηγούν σε ναυάγιο εν ονόματι του επιχειρηματικού τους διαζυγίου, αλλά την ίδια στιγμή να συνεχίζουν απρόσκοπτα την έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου» και του «Τύπου της Κυριακής», παρ’ ότι τα βάρη των εταιρειών στις οποίες υπάγονται είναι πολλαπλάσια;
- Πώς τοποθετούνται το ΤΧΣ, η διοίκηση της ΤτΕ και το υπουργείο Οικονομίας απέναντι στο φαινόμενο επιχειρήσεις ΜΜΕ που έχουν δανειοδοτηθεί αφειδώς από τις ανακεφαλαιοποιημένες με δημόσιο χρήμα τράπεζες να οδηγούνται σε κατάσταση οιονεί χρεοκοπίας, με κίνδυνο να «σκάσουν» τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί, όπως στην περίπτωση του «Επενδυτή»;
- Πώς αντιμετωπίζει το υπουργείο Οικονομίας το φαινόμενο επιχειρήσεις δημοσίου ενδιαφέροντος – και, κατά τη γνώμη μας, σ’ αυτές εντάσσονται και οι κρατικά χρηματοδοτούμενες τράπεζες- να έχουν προκαταβάλει δαπάνες διαφημιστικής προβολής σε ένα ΜΜΕ το οποίο οι ιδιοκτήτες του έχουν οδηγήσει σε επ’ αόριστον αναστολή κυκλοφορίας;
- Πώς τοποθετείται το υπουργείο Ανταγωνιστικότητας απέναντι στο «κρυφτούλι» των εταίρων ενός μιντιακού ομίλου πίσω από την «ελευθερία των ΑΕ», που τους δίνει τη δυνατότητα να κρύβουν χρέη της μιας τους εταιρείας στην άλλη, μέσω ομολογιακών δανείων, αδιαφανών συναλλαγών και συνεχών αλλαγών στα εταιρικά οχήματα;
- Πώς τοποθετείται το υπουργείο Δικαιοσύνης απέναντι στο φαινόμενο των αργόσυρτων δικαστικών διαδικασιών που καθιστούν σχεδόν μάταιες δίκαιες και αυτονόητες διεκδικήσεις των εργαζομένων, αφού μια προσφυγή τους στα δικαστήρια σήμερα δεν πρόκειται να τελεσιδικήσει πριν 3-5 χρόνια, αφήνοντας ουσιαστικά στο απυρόβλητο τους εργοδότες και τις παρανομίες τους; »
.png)
