της Siemens.
Παρείχαν παράλληλα διευκολύνσεις σε δικαστικές υποθέσεις, καθώς και τη χρυσή εποχή του Χρηματιστηρίου.
Σε ξενοδοχεία στο Σύνταγμα, σε ζαχαροπλαστεία στην παραλιακή αλλά και σε ειδικά γραφεία των τραπεζών εκείνοι που ήθελαν να κρύψουν τις μίζες είχαν ειδικό σέρβις από τους τραπεζίτες από την Ελβετία που έρχονταν στη χώρα μας για να παραλάβουν τις βαλίτσες, να δώσουν εντολή να πιστωθεί το ποσό που παραλάμβαναν και στη συνέχεια να γυρίσουν στη χώρα μας τα μετρητά σε άλλες παράνομες δουλειές και εγκληματικές ενέργειες.
Σύμφωνα με το "Βήμα", οι πλάτες των τραπεζιτών ήταν πολιτικοί, επιχειρηματίες, στελέχη του υπουργείου Άμυνας, έμποροι όπλων που είχαν στενή σχέση με τραπεζίτες, υπάλληλοι του ΣΔΟΕ, ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης, ακόμη και λίγοι δικαστές που δεν τιμούσαν το λειτούργημά τους.
Τα ραντεβού κλείνονταν συνήθως σε δωμάτια κεντρικών ξενοδοχείων και σε γραφεία τραπεζών διαμορφωμένα για αυτή τη δουλειά.
Η δεκαετία που γινόταν πραγματικός χαμός στην κυκλοφορία του “μαύρου” χρήματος στην Αθήνα ήταν από το 1998 ως το 2008. Γιατί; Γιατί η κρίση, μας έλεγε γνώστης της όλης εκστρατείας, “δεν είχε ακόμα χτυπήσει την πόρτα μας” και τότε κανένας δεν φανταζόταν ότι ένα “ατύχημα”, το ξέσπασμα του σκανδάλου της Siemens και το άνοιγμα των λογαριασμών του εμπλεκόμενου Πρόδρομου Μαυρίδη θα αποκάλυπταν τα ονόματα των Αντώνη Κάντα, αλλά και των Δημήτρη Δαμκαλίδη, Παναγιώτη Κουκουλομμάτη κ.ά.
Τότε αποκαλύφθηκε ότι ο τραπεζίτης της γερμανικής τράπεζας στην Ελβετία Dresdner Bank ερχόταν τουλάχιστον πέντε φορές τον χρόνο και συναντούσε μαζί με τον τότε βοηθό του Φάνη Λιγυνό τον Π. Μαυρίδη, παραλάμβαναν τα “μαύρα” και κινούσαν μέσω του λογαριασμού του Μαυρίδη και τα άλλα μετρητά.
Όλα αυτά καταγράφονται στην απολογία του Φάνη Λιγυνού ενώπιον των ειδικών ανακριτών στην Αθήνα το 2013. Έλειπε μόνο η απολογία Κάντα για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αυτή η απολογία ήταν το δεύτερο ατύχημα για να αποκαλυφθεί η δράση του κυκλώματος.
