Χαμός γίνεται στιο διαδίκτυο με την πρεμιέρα της εκπομπής "Αλ Τσαντίρι" του Λάκη Λαζόπουλου μέσα σπό το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Το "Reportaz Net" γράψει ενδεικτικά (ΕΔΩ και ΕΔΩ), αλλά δείτε τι γράφουν κι άλλοι...
Απογοήτευση στους Πειραιώτες, αλλά και οργή στους γαλάζιους πυρήνες του μεγάλου λιμανιού προκάλεσε το δευτέρας διαλογής σόου που παρουσίασε ο Λάκης Λαζόπουλος στον χώρο που έχουν σφραγίσει με τις ερμηνείες τους τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού Θεάτρου. Η χθεσινή παρωδία στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, είναι ενδεικτική του οράματος του δημάρχου Βαασίλη Μιχαλολιάκου και της παρέας του για την ποιότητα του "πολιτισμού" που σκοπεύουν να παράγουν και τον τρόπο που αξιοποιούν το μεγαλύτερο κόσμημα της πόλης.
Ακόμη μεγαλύτερη όμως είναι η οργή των νεοδημοκρατών (όσο κι αν επιμένει να τους απαρνείται ο όψιος υπερκομματικός κύριος δήμαρχος) για το γεγονός ότι ο Μιχαλολιάκος έδωσε βήμα στον πιο φανατικό υβριστή του Αντώνη Σαμαρά που λίγες ώρες πριν είχε επισκεφθεί την πόλη, και υμνητή του Αλέξη Τσίπρα. Τι να πει όμως κανείς και γ' αυτό τον απίθανο τύπο που επέλεξαν για να κάνει τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου. Αυτόν τον... Τζαμαριά που μιλάει με ύφος χιλίων καρδιναλίων και το παίζει κάτι μεταξύ... Βογιατζή και Χουβαρδά. Αυτός λοιπόν, είχε απορρίψει αίτημα για το ανέβασμα έργου σχετικά με την ιστορία του καμαριού της πόλης, του Ολυμπιακού, με το επιχείρημα πως... άκουσον άκουσον, ότι η ομάδα του Πειραιά συνιστά αμφιλεγόμενη έννοια! Προφανώς όμως, δεν έχει την ίδια άποψη για τον ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού τσαντιριού, που μάλλον τον θεωρεί συλλήβδην αξεπέραστη καλλιτεχνική αξία.
Έτσι για να ξέρουν οι Πειραιώτες...
iefimerida.gr
Τσου ρε Λάκη: Αιχμηρές αντιδράσεις στο twitter για την επιστροφή του Λαζόπουλου |
Αρχισε χθες η τηλεοπτική σεζόν
για το τσαντίρι του Λάκη Λαζόπουλου, εν μέσω αντιδράσεων για το γεγονός
ότι η εκπομπή βγήκε μέσα από το προσφάτως ανακαινισμένο, επιβλητικό
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αλλά και καυστικά σχόλια για το περιεχόμενο της
εκπομπής.
Πλήθος τα σχόλια στα social media. Ακολουθούν μερικά ενδεικτικά:
Πλήθος τα σχόλια στα social media. Ακολουθούν μερικά ενδεικτικά:
- Ο Λ. Λαζόπουλος σε ένα ακόμα διάγγελμα προς το λαό, το οποίο για κάποιο λόγο ονομάζεται σατιρική εκπομπή
- Ήρθα σπίτι, άνοιξα τιβί, τάχα τραγουδάει ο Λαζόπουλος. Σχεδόν ένιωσα ότι αναβλήθηκε το αύριο.
- Α, ρε κατακαημένο Δημοτικό Θέατρο τι σου ΄μελλε να πάθεις ...
- Η Ουκρανία φλέγεται, ο Λαζόπουλος γλεντοκοπά με Μαργαρίτη. Ευτυχώς οι σελέμπριτις έστειλαν αγωνιστούς χαιρετισμούς.
- Τέτοια θλιβερή προπαγάνδα που κάνει ο Λαζόπουλος, ειλικρινά ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει ανάγκη...
- Τι? Λαζόπουλος? Τόσο καιρό μετά? ΓΙΑΤΙ? Α ναι, έρχονται εκλογές κ πρέπει να στηρίξει το αγαπημένο του κόμμα κ τους υποψηφίους του #alpha_tv
- Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος. Καληνύχτα σας
- Και τώρα ο Λαζόπουλος αναλύει τη "κομπίνα" με το πρωτογενές πλεόνασμα. Τι άλλο θα ακούσουμε ρε φίλε.
- Ο Λαζόπουλος σήμερα μίλησε για όλα εκτός από την περίπτωση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του Κοντομηνά. Λες να είναι σύμπτωση;
- Μπαίνει ο Λαζόπουλος στα φαβσταρ μας,τα αντιγράφει,κάνει εκπομπή και βγάζει φράγκα και κάποιοι επιμένουν ότι είναι χάσιμο χρόνου το τουίτερ
- Αν ο Λαζόπουλος είχε χιούμορ και δυνατότητα αυτοσαρκασμού θα ονόμαζε την εκπομπή του "Αλ Κότερο Νούζ"
- Τσου ρε Λάκη Λαζόπουλε
http://www.protagon.gr
Βαρεθήκαμε τις σάχλες, Λάκη!
Υπέθετα ότι ήθελε να προδιαθέσει για
μια φρέσκια πολιτική σάτιρα που θα έσπαγε κόκαλα. Όσοι όμως από εσάς
είχατε την υπομονή να τον παρακολουθήσετε όπως εγώ, φαντάζομαι πως θα
συμφωνήσετε ότι πρόκειται για την πιο απογοητευτική εμφάνιση που
πραγματοποίησε ποτέ.
Βαρύς, κουρασμένος και κυρίως χωρίς έμπνευση, προσπαθούσε να βγάλει μια πρόχειρη παράσταση με χαζά σκετσάκια, χοντροκομμένα βιντεοκολάζ και «ρεπορτάζ λαϊκής», όπου τη θέση του χιούμορ είχαν καταλάβει σαχλές κοινότοπες ατάκες, που υποτίθεται καυτηρίαζαν τη «μνημονιακή πολιτική». Το θέμα δεν είναι αν συμφωνείς ή δεν συμφωνείς με τη σάτιρα του Λαζόπουλου από πολιτική άποψη. Άλλωστε η πολιτική σάτιρα είναι κατά κανόνα «αντικυβερνητική». Το θέμα ήταν ότι η χθεσινή εμφάνιση εξέθεσε τον Λαζόπουλο και σαν καλλιτέχνη και σαν επαγγελματία.
Ακόμη και στο συνήθως πρόθυμο και καλόβολο κοινό του στο κατάμεστο θέατρο, μπορούσες να διακρίνεις την αμηχανία μέσα από το σχεδόν χαριστικό χειροκρότημά του και τη χλιαρή συμμετοχή του.
Το θέμα, επαναλαμβάνω, δεν είναι αυτό που επιθυμεί πολιτικά να περάσει ο Λαζόπουλος, ή το ότι «κάνει την πάπια για τον Κοντομηνά», όπως έγραψαν πολλοί. Είναι η αλαζονική του αντίληψη ότι μπορεί στο διηνεκές να αναμασάει τα ίδια κοινότοπα αντιμνημονιακά μπινελίκια, ανακατεμένα με νεκραναστημένους «Μήτσους» και άλλες σαχλαμάρες και να τα μοσχοπουλάει σαν πολιτική σάτιρα ή ακόμη χειρότερα σαν προτροπή πολιτικής ανατροπής. Για το τελευταίο δεν χρειάζεται να προσπαθεί άλλωστε. Οι περισσότεροι έχουμε πειστεί από την συνολική πορεία του ότι πρόκειται για έναν αυθεντικό, ανιδιοτελή αριστερό καλλιτέχνη, απόλυτα αφοσιωμένο στην υπεράσπιση των φτωχών ανθρώπων.
Κατά τ' άλλα, ούτε ο Γιώργος Μαργαρίτης, ούτε η επίκληση του Κλούνεϊ και το μελό των Μαρμάρων με την Μελίνα, ούτε οι έπαινοι για το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο -που μεταξύ μας δεν το τίμησε με την παράστασή του- μπόρεσαν να σώσουν την κατάσταση.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστώνΒαρύς, κουρασμένος και κυρίως χωρίς έμπνευση, προσπαθούσε να βγάλει μια πρόχειρη παράσταση με χαζά σκετσάκια, χοντροκομμένα βιντεοκολάζ και «ρεπορτάζ λαϊκής», όπου τη θέση του χιούμορ είχαν καταλάβει σαχλές κοινότοπες ατάκες, που υποτίθεται καυτηρίαζαν τη «μνημονιακή πολιτική». Το θέμα δεν είναι αν συμφωνείς ή δεν συμφωνείς με τη σάτιρα του Λαζόπουλου από πολιτική άποψη. Άλλωστε η πολιτική σάτιρα είναι κατά κανόνα «αντικυβερνητική». Το θέμα ήταν ότι η χθεσινή εμφάνιση εξέθεσε τον Λαζόπουλο και σαν καλλιτέχνη και σαν επαγγελματία.
Ακόμη και στο συνήθως πρόθυμο και καλόβολο κοινό του στο κατάμεστο θέατρο, μπορούσες να διακρίνεις την αμηχανία μέσα από το σχεδόν χαριστικό χειροκρότημά του και τη χλιαρή συμμετοχή του.
Το θέμα, επαναλαμβάνω, δεν είναι αυτό που επιθυμεί πολιτικά να περάσει ο Λαζόπουλος, ή το ότι «κάνει την πάπια για τον Κοντομηνά», όπως έγραψαν πολλοί. Είναι η αλαζονική του αντίληψη ότι μπορεί στο διηνεκές να αναμασάει τα ίδια κοινότοπα αντιμνημονιακά μπινελίκια, ανακατεμένα με νεκραναστημένους «Μήτσους» και άλλες σαχλαμάρες και να τα μοσχοπουλάει σαν πολιτική σάτιρα ή ακόμη χειρότερα σαν προτροπή πολιτικής ανατροπής. Για το τελευταίο δεν χρειάζεται να προσπαθεί άλλωστε. Οι περισσότεροι έχουμε πειστεί από την συνολική πορεία του ότι πρόκειται για έναν αυθεντικό, ανιδιοτελή αριστερό καλλιτέχνη, απόλυτα αφοσιωμένο στην υπεράσπιση των φτωχών ανθρώπων.
Κατά τ' άλλα, ούτε ο Γιώργος Μαργαρίτης, ούτε η επίκληση του Κλούνεϊ και το μελό των Μαρμάρων με την Μελίνα, ούτε οι έπαινοι για το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο -που μεταξύ μας δεν το τίμησε με την παράστασή του- μπόρεσαν να σώσουν την κατάσταση.
@ Έτσι...