της πόλης.
Ακόμα και ο Βασίλης Μιχαλολιάκος να είχε δίκιο- διόλου απίθανο- και ο πολίτης να μην είχε να πει κάτι σοβαρό στη συνεδρίαση, έπρεπε να τον αφήσει να μιλήσει στο Δημοτικό Συμβούλιο για το πρώην στρατόπεδο Παπαδογιωργή, από τη στιγμή που αρχικώς είχε φανεί να γίνεται αποδεκτό το αίτημα από τον Πρόεδρο του ΔΣ Γ. Ξυπολιά.
Στη συνέχεια ο Δήμαρχος θα είχε όλο το χρόνο να του απαντήσει από το βήμα και μέσα από το διάλογο να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Τώρα απλώς έμεινε η εντύπωση ότι κάτι φοβάται από την υπόθεση του Παπαδογιωργή ή τουλάχιστον δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, όπως τα παρουσιάζει με τους πανηγυρισμούς για "νίκη" απέναντι στους καταπατητές του πρώην στρατοπέδου.
Το σίγουρο είναι τέτοιες πρακτικές δεν μπορεί να έχουν σχέση με δημοκρατικούς θεσμούς και θυμίζουν εποχές του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» στο Δήμο.
Φανταζόμαστε πως εννοούσε κάτι τέτοιο όταν έλεγε πως θέλει να ξεπεράσει τον Σκυλίτση και να γίνει ο καλύτερος Δήμαρχος όλων των εποχών;
Το χειρότερο είναι ότι ουδείς από τους αιρετούς ενοχλήθηκε -με εξαίρεση έναν- από την άκρως δημοκρατική στάση του Δημάρχου. Προφανώς θεώρησαν ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να παρεμβαίνει ο Δήμαρχος, αντικαθιστώντας τον Πρόεδρο του ΔΣ και να μην επιτρέπει σε πολίτη να τους ενημερώσει για θέμα της πόλης.
@"Μη μιλάς μη γελάς, κινδυνεύει ο Πειραιάς..." κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά η λογοκρισία αυτή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη αν και μάλλον δεν θα γραφτεί πουθενά αλλού και γι' αυτό ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε...
