Τα χρέη των εκδοτών των εφημερίδων "Ελεύθερος Τύπος" και "Επενδυτής", Αλ. Σκαναβή και Δ. Μπενέκου ξεπερνούν συνολικά τα...
6,2 εκατομμύρια ευρώ!
Προφανώς εξαιτίας αυτών των περίεργων διασυνδέσεων, καυγαδίζουν τώρα οι δυο συνεκδότες, βάζοντας τους εργαζόμενους των δυο φύλλων σε ομηρία και προσπαθώντας να τους κάνουν να μαλώσουν μεταξύ τους. Από τα άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία προκύπτει πως η ιδιοκτήτρια εταιρεία των δυο εφημερίδων Σκαναβή-Μπενέκου χρωστάει 6,2 εκατ. ευρώ, από τις οποία τα 3 εκατ. αφορούν χρήσεις προηγούμενων ετών, δηλαδή πριν την απόκτηση του «Επενδυτή». Το 1,1 εκατ. ευρώ αφορά το δάνειο με το οποίο αποκτήθηκε η εφημερίδα. Από τις άλλες υποχρεώσεις τα 3,5 εκατ. αφορούν επιταγές, προμηθευτές, τράπεζες και προκαταβολές πελατών και 500.000 ευρώ είναι οι οφειλές σε εφορία και Ταμεία.
Η επιστολή εστάλη δημόσια μετά από απόψεις που διακινήθηκαν στον όροφο του "Ελεύθερου Τύπου" πως φταίει ο "Επενδυτής" για το κακό που τους βρήκε. Άποψη που όπως είναι φανερό βγάζει λάδι τους δυο συνεκδότες και φυσικά τους συμφέρει στο μπάχαλο που δημιουργείται. Τα στοιχεία πάντως δείχνουν πως το διαζύγιο που έχουν αναγγείλλει οι δυο εκδότες οδεύει προς δικαστική επίλυση, γεγονός για το οποίο ουδεμία ευθύνη έχουν οι εργαζόμενοι.
Η επιστολή προς τους συναδέλφους του Ελεύθερου Τύπου
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Χθες, παρακολουθώντας τη συνέλευσή σας, ακούσαμε την εκτίμηση ότι τα προβλήματα στον «Ελεύθερο Τύπο» ξεκίνησαν περίπου από τη στιγμή που οι δύο συνιδιοκτήτες απέκτησαν τον «Επενδυτή», κίνηση που μπορεί να χαρακτηριστεί επιχειρηματικό «φάουλ» και το οποίο συνδέεται και με τις μειώσεις μισθών που σας επιβλήθηκαν το 2012. Αυτό σίγουρα έχει βάση, δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρηματίες χρηματοδοτούν με λεφτά των εργαζομένων τις επενδύσεις τους.
Ωστόσο, λειτουργεί προβληματικά η διάχυτη εντύπωση ότι «μήτρα» των δεινών στον μικρομεσαίο εκδοτικό όμιλο που σπαράσσεται από τη ρήξη των δύο συνιδιοκτητών του, είναι ο «Επενδυτής». Είναι μια βολική για την ιδιοκτησία εκδοχή που καταλήγει στο επίσης βολικό συμπέρασμα: «προσέξτε εσείς οι κάτω μην πάθετε ότι έπαθαν οι επάνω».
Δεν θελήσαμε να παρέμβουμε στη συζήτησή σας, αλλά για την αποσαφήνιση της πραγματικότητας επιτρέψτε μας μερικές επισημάνσεις που νομίζουμε ότι ενδιαφέρουν και σας.
1. Ο Επενδυτής μεταβιβάστηκε στην DBAS, μία εκ των εταιρειών Μπενέκου- Σκαναβή στις οποίες είναι μέτοχοι 50%-50%, τον Απρίλιο 2012 έναντι ενός δανείου 1,1 εκατ. της Τράπεζας Πειραιώς. Με το δάνειο αυτό αποκτήθηκε ο τίτλος (για την ακρίβεια δύο τίτλοι, «Κόσμος του Επενδυτή» και «Επενδυτής») καθώς μερικές δεκάδες ταλαιπωρημένα γραφεία, καρέκλες και PC. Πάνω από το ήμισυ του δανείου αυτού κατευθύνθηκε σε εξόφληση των δεδουλευμένων που διεκδικούσαμε από την εταιρεία BestEnd του Κ. Γιαννίκου, έπειτα από τρεις μήνες απεργίας- επίσχεσης. Μάλιστα, με τα χρήματα αυτά πληρώθηκαν δεδουλευμένα όχι μόνο των 62 εργαζομένων που προσλήφθηκαν από την DBAS για τον Επενδυτή, αλλά και των υπόλοιπων εργαζομένων που έμειναν στην εταιρεία Γιαννίκου. Ουσιαστικά, το δάνειο της Πειραιώς ήταν σε μεγάλο βαθμό χρηματοδότηση του Κ. Γιαννίκου. Προφανώς η τράπεζα θα είχε τους λόγους της…
2. Αυτή ήταν όλη κι όλη η αρχική επένδυση των νέων επενδυτών του «Επενδυτή». Με την ξεχαρβαλωμένη οικοσκευή της παλιάς εταιρείας και μερικά συμπληρώματα, περάσαμε πρώτα από το νυν κομμωτήριο παραπλεύρως Φίλωνος κι έπειτα «αναβαθμιστήκαμε» στις κενές αίθουσες δειγματισμού της Anna Riska (με φως και τηλέφωνο, αλλά χωρίς νερό και WC). Το επενδυτικό εγχείρημα έκλεισε το 8μηνο του 2012 με μια μέση κυκλοφορία 17.000 φύλλα, με ζημιά που κατά την ιδιοκτησία προσέγγισε το 1 εκατ. ευρώ.
Δεν θελήσαμε να παρέμβουμε στη συζήτησή σας, αλλά για την αποσαφήνιση της πραγματικότητας επιτρέψτε μας μερικές επισημάνσεις που νομίζουμε ότι ενδιαφέρουν και σας.
1. Ο Επενδυτής μεταβιβάστηκε στην DBAS, μία εκ των εταιρειών Μπενέκου- Σκαναβή στις οποίες είναι μέτοχοι 50%-50%, τον Απρίλιο 2012 έναντι ενός δανείου 1,1 εκατ. της Τράπεζας Πειραιώς. Με το δάνειο αυτό αποκτήθηκε ο τίτλος (για την ακρίβεια δύο τίτλοι, «Κόσμος του Επενδυτή» και «Επενδυτής») καθώς μερικές δεκάδες ταλαιπωρημένα γραφεία, καρέκλες και PC. Πάνω από το ήμισυ του δανείου αυτού κατευθύνθηκε σε εξόφληση των δεδουλευμένων που διεκδικούσαμε από την εταιρεία BestEnd του Κ. Γιαννίκου, έπειτα από τρεις μήνες απεργίας- επίσχεσης. Μάλιστα, με τα χρήματα αυτά πληρώθηκαν δεδουλευμένα όχι μόνο των 62 εργαζομένων που προσλήφθηκαν από την DBAS για τον Επενδυτή, αλλά και των υπόλοιπων εργαζομένων που έμειναν στην εταιρεία Γιαννίκου. Ουσιαστικά, το δάνειο της Πειραιώς ήταν σε μεγάλο βαθμό χρηματοδότηση του Κ. Γιαννίκου. Προφανώς η τράπεζα θα είχε τους λόγους της…
2. Αυτή ήταν όλη κι όλη η αρχική επένδυση των νέων επενδυτών του «Επενδυτή». Με την ξεχαρβαλωμένη οικοσκευή της παλιάς εταιρείας και μερικά συμπληρώματα, περάσαμε πρώτα από το νυν κομμωτήριο παραπλεύρως Φίλωνος κι έπειτα «αναβαθμιστήκαμε» στις κενές αίθουσες δειγματισμού της Anna Riska (με φως και τηλέφωνο, αλλά χωρίς νερό και WC). Το επενδυτικό εγχείρημα έκλεισε το 8μηνο του 2012 με μια μέση κυκλοφορία 17.000 φύλλα, με ζημιά που κατά την ιδιοκτησία προσέγγισε το 1 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο, στον ισολογισμό του 2012 καταγράφεται μια καθαρή ζημιά χρήσης μόλις 18.000 ευρώ, έναντι 440.000 ζημιών προηγούμενων ετών, δηλαδή πριν την απόκτηση του «Επενδυτή». Επίσης, στον ίδιο ισολογισμό βλέπουμε ότι οι συνολικές υποχρεώσεις της DBAS, μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες, είναι 6,2 εκατ. ευρώ, από τις οποίες τα 3 εκατ. αφορούν χρήσεις προηγούμενων ετών, δηλαδή πριν την απόκτηση του «Επενδυτή», και το 1,1 αφορά το δάνειο με το οποίο αποκτήθηκε.
Από τις άλλες υποχρεώσεις 3,5 εκατ. αφορούν επιταγές, προμηθευτές, τράπεζες και προκαταβολές πελατών και μόλις 500.000 οφειλές σε εφορία και Ταμεία. Τι πραγματικά αφορά τον «Επενδυτή» δεν είναι σαφές. Και δεν γνωρίζουμε πόσο και από τι ακριβώς έχει επιβαρυνθεί η χρήση του το 2013, που κλείνει σε λίγες μέρες.
Γνωρίζουμε, όμως, όπως και οι δύο συνιδιοκτήτες έχουν αναγνωρίσει, ότι από τα περίπου 5 εκατ. ευρώ που υπολογίζεται η συνολική επιβάρυνση της DBAS, στην οποία εν τω μεταξύ έχει προστεθεί και η «Εργασία Τώρα», τα 1,8 εκατ. ευρώ αφορούν ομολογιακό δάνειο που σύναψε η εταιρεία για ανάγκες των άλλων δύο εταιρειών που εκδίδουν τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον «Τύπο της Κυριακής».
3. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία για την DBAS, αλλά και από τα δεδομένα για τις άλλες δύο εταιρείες των δύο συνιδιοκτητών, η εργοδοσία έχει φτιάξει ένα περίεργο σύμπλεγμα συγκοινωνούντων δοχείων για τον επιμερισμό ζημιών και βαρών που προφανώς είναι αδύνατο να εξυπηρετηθει χωρίς το ένα να επηρεάζει το άλλο, Το γεγονός ότι η διαχείριση αυτού του συμπλέγματος έφτασε σε αδιέξοδο, όπως είναι γνωστό, αποκαλύφθηκε μόνο όταν οι πιέσεις σας και οι πιέσεις μας ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες να ομολογήσουν ότι πάνε σε «διαζύγιο». Η εξέλιξη αυτού του «διαζυγίου» έχει ήδη θύματα, τον «Επενδυτή» που δεν εκδίδεται για τρίτη εβδομάδα, κι εμάς, τους εργαζόμενους, αφού εις βάρος μας έχει κηρυχθεί «στάση πληρωμών» από τον περασμένο Αύγουστο, ενώ υπάρχουν συνάδελφοι ή συνεργάτες απλήρωτοι από περασμένο Ιούνιο. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι το μισθολογικό κόστος μειώθηκε από τις 150.000 στις 120.000 (-20%), με μειώσεις μισθών και 19 «εθελούσιες αποχωρήσεις- απολύσεις». Ενώ, λοιπόν, η ιδιοκτησία εφάρμοσε, και μάλιστα αναδρομικά από τον Μάιο τις μειώσεις των αποδοχών μας, σε αρκετές περιπτώσεις μονομερώς, υπήρξε η γνωστή εξέλιξη.
3. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία για την DBAS, αλλά και από τα δεδομένα για τις άλλες δύο εταιρείες των δύο συνιδιοκτητών, η εργοδοσία έχει φτιάξει ένα περίεργο σύμπλεγμα συγκοινωνούντων δοχείων για τον επιμερισμό ζημιών και βαρών που προφανώς είναι αδύνατο να εξυπηρετηθει χωρίς το ένα να επηρεάζει το άλλο, Το γεγονός ότι η διαχείριση αυτού του συμπλέγματος έφτασε σε αδιέξοδο, όπως είναι γνωστό, αποκαλύφθηκε μόνο όταν οι πιέσεις σας και οι πιέσεις μας ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες να ομολογήσουν ότι πάνε σε «διαζύγιο». Η εξέλιξη αυτού του «διαζυγίου» έχει ήδη θύματα, τον «Επενδυτή» που δεν εκδίδεται για τρίτη εβδομάδα, κι εμάς, τους εργαζόμενους, αφού εις βάρος μας έχει κηρυχθεί «στάση πληρωμών» από τον περασμένο Αύγουστο, ενώ υπάρχουν συνάδελφοι ή συνεργάτες απλήρωτοι από περασμένο Ιούνιο. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι το μισθολογικό κόστος μειώθηκε από τις 150.000 στις 120.000 (-20%), με μειώσεις μισθών και 19 «εθελούσιες αποχωρήσεις- απολύσεις». Ενώ, λοιπόν, η ιδιοκτησία εφάρμοσε, και μάλιστα αναδρομικά από τον Μάιο τις μειώσεις των αποδοχών μας, σε αρκετές περιπτώσεις μονομερώς, υπήρξε η γνωστή εξέλιξη.
Κάναμε καλά που αντιδράσαμε με απεργία ή έπρεπε να κάνουμε υπομονή; Το κρίσιμο δεν είναι αυτό, μια και οι συνιδιοκτήτες της εταιρείας, στον «ανοικτό πόλεμο» που διεξάγεται μεταξύ τους, μας κατέστησαν σαφές, καθένας για τους λόγους του, ότι κανείς δεν έχει πρόθεση να εγγυηθεί την επανέκδοση της εφημερίδας. Όταν την περασμένη Δευτέρα προσήλθαμε με συμβιβαστική πρόταση να ξαναβγεί το φύλλο υπό τον όρο να μας εγγυηθούν πληρωμή μέρους των δεδουλευμένων από τα όποια έσοδα κυκλοφορίας και διαφήμισης, ο μεν Δ. Μπενέκος παρέπεμψε στον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας για τις δαπάνες επανέκδοσης, ο δε διευθύνων σύμβουλος Αλ. Σκαναβής μας παρέπεμψε στον Δ. Μπενέκο, προαναγγέλλοντας μάλιστα την παραίτησή του και τη δρομολόγηση προσφυγής στο πρωτοδικείο για διορισμό διαχειριστή.
4. Όπως γίνεται αντιληπτό, η δυσμενής εξέλιξη για την εφημερίδα δεν είναι αποτέλεσμα της δικής μας «αδιαλλαξίας», όπως διακινείται από πλευράς εργοδοσίας, αλλά η παρενέργεια μιας διελκυστίνδας αλληλοεκβιασμών μεταξύ των συνιδιοκτητών, στην οποία εμείς δεν είχαμε κανένα λόγο να διαλέξουμε πλευρά, διότι και οι δύο πλευρές λειτούργησαν και λειτουργούν εις βάρος μας- φοβούμαι και εις βάρος σας. Διαδικασία εκλογής εργοδότη δεν προβλέπεται. Είμαστε με τον εργοδότη που πληρώνει και είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι σε μας και στην επιχείρησή του. Και στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει κανείς που να πληροί τις «προδιαγραφές». Απ’ την άποψη αυτή – τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου- ήταν μονόδρομος η απεργιακή μας αντίδραση, η προσφυγή σε ασφαλιστικά μέτρα που κατατίθενται αύριο, η προσφυγή στο μέτρο της επίσχεσης από την ερχόμενη εβδομάδα και η ενδεχόμενη ενεργοποίηση και των ποινικών ευθυνών, ιδιαίτερα αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία του νόμου για το δώρο Χριστουγέννων. Έτσι κι αλλιώς, επί της ουσίας έχουμε πια από την εργοδοτική πλευρά ένα ιδιότυπο λοκ άουτ που θα κρατήσει όσο κρατάει και ο αλληλοεκβιασμός για τον καταμερισμό των ζημιών που οι ίδιοι δημιούργησαν και την κατανομή των νομικών ευθυνών, ιδιαίτερα των ποινικών, που φέρουν για κάθε υποχρέωση προς εργαζόμενους, κράτος, Ταμεία, προμηθευτές.
5. Ίσως όλα αυτά είναι κουραστικά- υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες στο χρηματοοικονομικό δράμα, με πιο ενδιαφέροντα τον ρόλο της τράπεζας που έχει χρηματοδοτήσει τους εκδότες για τον «Επενδυτή» και τον «Τύπο» και την τύχη του δανείου περίπου 1 εκατ. που παίζει σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ από τον ένα ιδιοκτήτη στον άλλον και από τη μια εταιρεία στην άλλη. Τα συγκοινωνούντα δοχεία που έχουν δημιουργήσει οι εκδότες αποκλείουν συμβιβαστική διέξοδο χωρίς να βρεθεί ζεστό χρήμα ή «από μηχανής θεός». Ωστόσο, ο λόγος που σας απευθυνόμαστε μ’ αυτές τις αναλυτικές αποσαφηνίσεις είναι για να εξαφανιστεί κάθε σκιά αντιπαλότητας και «ανταγωνισμού» που βολικά ενσπείρει η εργοδοτική πλευρά μεταξύ της «ταράτσας» και του «ισογείου». Δεν έχουμε κανένα συμφέρον τον ενδοεπιχειρηματικό τους πόλεμο να τον κάνουμε δικό μας «πόλεμο». Σεβόμαστε απολύτως τις προσπάθειές σας να διασφαλίσετε τις αμοιβές σας και τις θέσεις εργασίας σας. Το ιδεώδες θα ήταν να είμαστε μαζί σ’ αυτή την προσπάθεια, αλλά δεν νιώθουμε και πολύ καλά αν κάποιοι πιστεύουν ή διακινούν την αντίληψη ότι οι «αδιάλλακτοι επάνω» επιβάρυναν τη θέση των «κάτω», ή ότι «έπαιξαν το παιχνίδι της μιας εργοδοτικής πλευράς κι έχασαν…»
Σας απευθύνομαι σε πρώτο πληθυντικό, αλλά ο γράφων παίρνει την πλήρη ευθύνη όσων εκτέθηκαν πιο πάνω, που είναι πιθανό να μην εκφράζουν το σύνολο των εργαζόμενων στον Επενδυτή, νομίζω όμως ότι εκφράζουν τους περισσότερους. Κι ελπίζω να σας φανούν χρήσιμα.
Καλή δύναμη
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
4. Όπως γίνεται αντιληπτό, η δυσμενής εξέλιξη για την εφημερίδα δεν είναι αποτέλεσμα της δικής μας «αδιαλλαξίας», όπως διακινείται από πλευράς εργοδοσίας, αλλά η παρενέργεια μιας διελκυστίνδας αλληλοεκβιασμών μεταξύ των συνιδιοκτητών, στην οποία εμείς δεν είχαμε κανένα λόγο να διαλέξουμε πλευρά, διότι και οι δύο πλευρές λειτούργησαν και λειτουργούν εις βάρος μας- φοβούμαι και εις βάρος σας. Διαδικασία εκλογής εργοδότη δεν προβλέπεται. Είμαστε με τον εργοδότη που πληρώνει και είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι σε μας και στην επιχείρησή του. Και στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει κανείς που να πληροί τις «προδιαγραφές». Απ’ την άποψη αυτή – τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου- ήταν μονόδρομος η απεργιακή μας αντίδραση, η προσφυγή σε ασφαλιστικά μέτρα που κατατίθενται αύριο, η προσφυγή στο μέτρο της επίσχεσης από την ερχόμενη εβδομάδα και η ενδεχόμενη ενεργοποίηση και των ποινικών ευθυνών, ιδιαίτερα αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία του νόμου για το δώρο Χριστουγέννων. Έτσι κι αλλιώς, επί της ουσίας έχουμε πια από την εργοδοτική πλευρά ένα ιδιότυπο λοκ άουτ που θα κρατήσει όσο κρατάει και ο αλληλοεκβιασμός για τον καταμερισμό των ζημιών που οι ίδιοι δημιούργησαν και την κατανομή των νομικών ευθυνών, ιδιαίτερα των ποινικών, που φέρουν για κάθε υποχρέωση προς εργαζόμενους, κράτος, Ταμεία, προμηθευτές.
5. Ίσως όλα αυτά είναι κουραστικά- υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες στο χρηματοοικονομικό δράμα, με πιο ενδιαφέροντα τον ρόλο της τράπεζας που έχει χρηματοδοτήσει τους εκδότες για τον «Επενδυτή» και τον «Τύπο» και την τύχη του δανείου περίπου 1 εκατ. που παίζει σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ από τον ένα ιδιοκτήτη στον άλλον και από τη μια εταιρεία στην άλλη. Τα συγκοινωνούντα δοχεία που έχουν δημιουργήσει οι εκδότες αποκλείουν συμβιβαστική διέξοδο χωρίς να βρεθεί ζεστό χρήμα ή «από μηχανής θεός». Ωστόσο, ο λόγος που σας απευθυνόμαστε μ’ αυτές τις αναλυτικές αποσαφηνίσεις είναι για να εξαφανιστεί κάθε σκιά αντιπαλότητας και «ανταγωνισμού» που βολικά ενσπείρει η εργοδοτική πλευρά μεταξύ της «ταράτσας» και του «ισογείου». Δεν έχουμε κανένα συμφέρον τον ενδοεπιχειρηματικό τους πόλεμο να τον κάνουμε δικό μας «πόλεμο». Σεβόμαστε απολύτως τις προσπάθειές σας να διασφαλίσετε τις αμοιβές σας και τις θέσεις εργασίας σας. Το ιδεώδες θα ήταν να είμαστε μαζί σ’ αυτή την προσπάθεια, αλλά δεν νιώθουμε και πολύ καλά αν κάποιοι πιστεύουν ή διακινούν την αντίληψη ότι οι «αδιάλλακτοι επάνω» επιβάρυναν τη θέση των «κάτω», ή ότι «έπαιξαν το παιχνίδι της μιας εργοδοτικής πλευράς κι έχασαν…»
Σας απευθύνομαι σε πρώτο πληθυντικό, αλλά ο γράφων παίρνει την πλήρη ευθύνη όσων εκτέθηκαν πιο πάνω, που είναι πιθανό να μην εκφράζουν το σύνολο των εργαζόμενων στον Επενδυτή, νομίζω όμως ότι εκφράζουν τους περισσότερους. Κι ελπίζω να σας φανούν χρήσιμα.
Καλή δύναμη
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
