Μαζικό "όχι" του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά για την υπεράσπιση του
Γιώργου Ρουπακιά, κατηγορουμένου για τη δολοφονία του 34χρονου ράπερ Παύλου
Φύσσα.
Σε...
ανακοίνωσή του ο Δικηγορικός Σύλλογος σημειώνει πως «συναισθανόμενος τον ρόλο και την ευθύνη του, καταδικάζει απερίφραστα κάθε υποκινητή συμπεριφορών βίας και κάθε πρεσβευτή αντιλήψεων είτε υφέρπουσας είτε πανηγυρικώς εκδηλούμενης φασίζουσας νοοτροπίας».
Όπως αναφέρεται «ο θάνατος του Παύλου Φύσσα δεν αποτελεί τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα αποτελεί προφανέστατη συνέχεια του περιστατικού του Περάματος, του Μελιγαλά, της επίθεσης κατά του δημάρχου Αθηναίων, της κακοποίησης μεταναστών.
Ο φόνος στην Αμφιάλη είναι αποτέλεσμα της κλιμάκωσης του σχεδίου των εχθρών της δημοκρατίας για την κατάλυση των θεσμών, για ισοπέδωση του διαλόγου και της διαφωνίας, για τον εγκλωβισμό σε συνθήκες φοβίας ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Παύλος Φύσσας δεν πέθανε τυχαία από βασανιστήρια σε κάποιο υπόγειο της ΕΣΑ.
Ο τότε φασισμός προσπαθούσε να κρύβεται.
Ο τωρινός είναι θρασύς και απροκάλυπτος. Κρατάει λάβαρα και πανηγυρίζει, περιφέροντας άναρθρες κραυγές και παραγγέλματα στις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας αναζητώντας ακόλουθους και βαστάζους».
Σε...
ανακοίνωσή του ο Δικηγορικός Σύλλογος σημειώνει πως «συναισθανόμενος τον ρόλο και την ευθύνη του, καταδικάζει απερίφραστα κάθε υποκινητή συμπεριφορών βίας και κάθε πρεσβευτή αντιλήψεων είτε υφέρπουσας είτε πανηγυρικώς εκδηλούμενης φασίζουσας νοοτροπίας».
Όπως αναφέρεται «ο θάνατος του Παύλου Φύσσα δεν αποτελεί τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα αποτελεί προφανέστατη συνέχεια του περιστατικού του Περάματος, του Μελιγαλά, της επίθεσης κατά του δημάρχου Αθηναίων, της κακοποίησης μεταναστών.
Ο φόνος στην Αμφιάλη είναι αποτέλεσμα της κλιμάκωσης του σχεδίου των εχθρών της δημοκρατίας για την κατάλυση των θεσμών, για ισοπέδωση του διαλόγου και της διαφωνίας, για τον εγκλωβισμό σε συνθήκες φοβίας ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Παύλος Φύσσας δεν πέθανε τυχαία από βασανιστήρια σε κάποιο υπόγειο της ΕΣΑ.
Ο τότε φασισμός προσπαθούσε να κρύβεται.
Ο τωρινός είναι θρασύς και απροκάλυπτος. Κρατάει λάβαρα και πανηγυρίζει, περιφέροντας άναρθρες κραυγές και παραγγέλματα στις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας αναζητώντας ακόλουθους και βαστάζους».