Η ιστορία είναι αληθινή. Συνέβη Σαββάτο βράδυ στο κέντρο του Πειραιά. Αποτυπώνει ίσως την πιο σκληρή πλευρά της πραγματικότητας και αφορά ανθρώπους της διπλανής πόρτας... που ξαφνικά γκρεμίστηκε η ζωή τους μέσα στη δίνη κρίσης.
Ήταν γύρω στις 9.00 το βράδυ. Δίπλα στο περίπτερο που βρίσκεται έξω από το γιαπί της Ραλλείου. Ξαφνικά πλησίασε ένας κύριος γύρω στα 50, καλοβαλμένος με ένα γκρίζο κοστούμι, λευκό πουκάμισο, περιποιημένος. Με άλλα λόγια ήταν «στην τρίχα». Χαμογελαστός και ευγενικός ζητά να του δώσω 50 λεπτά. Η έκπληξη ήταν μεγάλη. Του ζήτησα να μου επαναλάβει τι θέλει. «50 λεπτά…» μου ψιθύρισε κι έκανε να φύγει.
Τον σταμάτησα και τον ρώτησα γιατί ζητάει χρήματα. Ο άνθρωπος ντράπηκε τόσο πολύ που όχι μόνο δεν ήθελε να το συζητήσει, αλλά με καληνύχτισε σταματώντας κάθε σκέψη μου για κουβέντα
Κάτι με έσπρωξε να βγάλω χρήματα και να του τα δώσω. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η ντροπή που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του όταν πήρε τα λεφτά. Δεν ξέρω τι με έκανε να βάλω το χέρι στη τσέπη...
Ίσως ντράπηκα εγώ περισσότερο από εκείνον για το σημείο που έχουμε φθάσει με την κρίση. Αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Σίγουρα όλοι έχουν να διηγηθούν ένα ανάλογο περιστατικό, αλλά δεν μιλάει κανείς για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που αναγκάστηκαν να ζητιανεύουν στους δρόμους της πόλη…
