"Κατεδαφίζουν" και το Πανεπιστήμιο Πειραιά!

Εδώ και λίγες μέρες, προσπαθώ να καταλάβω πως εξηγείται να κατεδαφίζονται τρία κεντρικά πανεπιστήμια, το Πειραιώς, το Οικονομικό Αθηνών, το Πάντειο και το Γεωπονικό, να συρρικνώνονται  και να συγχωνεύονται σε ένα νέο ονομαζόμενο Αδαμάντιος Κοράης και να υπάρχει γενικότερη του...

τάφου σιωπή. 
Τα κεντρικά μέσα αποχαύνωσης, αποσιωπούντο θέμα για τους δικούς τους λόγους και ο κόσμος, κουρασμένος, απελπισμένος, παραιτημένος, το αντιπαρέρχεται.

Οι φοιτητικές παρατάξεις, που για ψύλλου πήδημα έκλειναν τα πανεπιστήμια στο πρόσφατο παρελθόν, σιωπούν.

Οι καθηγητές, οι βουλευτές, το ίδιο.

Τελικά, αν και δε με ελκύει η προσφυγή σε συνωμοσιολογίες, αφού έψαξα το θέμα, κατέληξα στην πληροφορία ότι και εδώ από πίσω κρύβονται εντολές της Τρόϊκας ! 

Με αιτιολογία την εξοικονόμιση πόρων από τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας.

Οι κατ’ όνομα εδώ κυβερνώντες,  φοβισμένοι και ζαλισμένοι,  χωρίς πυξίδα, χωρίς άποψη, σπεύδουν να εκτελέσουν τις κατεδαφιστικές εντολές.

Στο νέο Πανεπιστήμιο-χυλό, συνενώνονται τα ως άνω ιδρύματα μαζί και με το Χαροκόπειο. Αλλά αλίμονο. Κάθε άλλο παρά συμπιέζεται έτσι το διοικητικό και λειτουργικό τους κόστος, αφού το μέγεθος τουλάχιστον των τριών από αυτά, είναι ήδη αρκετά μεγάλο κατά τα διεθνή πρότυπα. Και η διόγκωσή με τη συνένωσή τους,  δημιουργεί πρόσθετες επιβαρύνσεις, τεράστιες γραφειοκρατικές δυσκινησίες και αγκυλώσεις.

Το υπερφίαλο σχέδιο ενοποιεί ανόμοια και διάσπαρτα χωροταξικά ιδρύματα, υποβαθμίζοντάς τα. Διαγράφει το brand name που έχουν δημιουργήσει εδώ και πολλές δεκαετίες, υποκαθιστώντας το με ένα νέο που το αποκαλεί «Αδαμάντιος Κοραής», το οποίο για να αποκτήσει τη δική του οντότητα χρειάζονται πολλά περισσότερα χρόνια. Και που αν η ονομασία του μεταφραστεί στην αγγλική, θα αναρωτούνται στο εξωτερικό  αν αφορά τη Νότια ή τη Βόρεια Κορέα !

Ο Πειραιάς η μόνη μεγάλη πόλη που δε θα έχει ομότιτλο Πανεπιστήμιο

Με ποια λογική ο ιστορικός Πειραιάς, η τρίτη πόλη  και το πρώτο λιμάνι της  χώρας, ίσως το  μεγαλύτερο της Μεσογείου, δε θα έχει  το δικό του  ομότιτλο Πανεπιστήμιο ; Το οποίο μάλιστα, θα έπρεπε να επεκταθεί  περισσότερο σε  επιστήμες της θάλασσας, του τουρισμού, της πληροφορικής και των  τηλεπικοινωνιών. Τρία είναι τα μεγαλύτερα σύμβολα του Πειραιά, το λιμάνι, το Πανεπιστήμιο και ο... Ολυμπιακός. Και καταργείται το ένα απ’ αυτά. Αναρωτιέται κανείς, τι αξία θα είχε ο Ολυμπιακός αν του άλλαζαν το όνομα ! Ευτυχώς που η Αγία και Ομοούσια Τρόϊκα, με το πονηρό Ευαγγέλιό της το Μνημονοευρώ,δεν έχει ακόμα ανακατευθεί στα αθλητικά.  Αλλά για να σοβαρευτούμε. Γεγονός είναι ότι, δε θα πρέπει να υπάρχει διεθνώς πόλη όπως ο Πειραιάς, που δεν έχει ομότιτλο Πανεπιστήμιό. Στην αφασική εποχή που ζούμε, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, οι άνθρωποι του Πειραιά, οι πολίτες και οι παράγοντές της με εξαίρεση το Δήμαρχο Βασίλη Μιχαλολιάκο και το Γιώργο Κασιμάτη του Επιμελητηρίου Πειραιά,, δεν ξεσηκώνονται όταν αναίτια, χωρίς λογική, καταργείται το ιστορικό τους Πανεπιστήμιο. Και ο Πειραιάς θα είναι η μόνη μεγάλη ελληνική πόλη χωρίς ΑΕΙ. 

Αλλά και για να πάμε πιο πέρα, με ποια λογική καταργείται το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η ιστορική Α.Σ.Ο.Ε.Ε.που έχει τη δική  του οντότητα και ισχυρή διεθνή παρουσία στις οικονομικές επιστήμες ; Όπως και το Πάντειο στις κοινωνικές σπουδές. Τα τρία αυτά ιδρύματα, εκτός από το κατάλληλο μέγεθος, έχουν  ισχυρή ιστορική διαδρομή και καθιέρωση, η οποία επιβάλλει την αυτονομία, την ευγενή άμιλλα αλλά και συνεργασία μεταξύ τους. Η αλλαγή και μόνο του τίτλου τους, εκτός από τις τεράστιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, τη δυσκινησία, την ασυνεννοησία, το μεγαλύτερο κόστος διοίκησης, υποβαθμίζει τα πτυχία των παλαιότερων ετών, αλλά και των νεότερων, αφού ένα Πανεπιστήμιο με νέα ονομασία, θα χρειαστεί δεκαετίες για να γίνει γνωστό και να καθιερωθεί διεθνώς.Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, αντί να ενσωματωθεί και υποβαθμιστεί, θα έπρεπε να επεκταθεί αλματωδώς, αφού η πρωτογενής παραγωγή  αποτελεί  πρώτιστη ανάγκη σήμερα. Υπενθυμίζεται ότι, από το 1964 υπήρχε μελέτη του αείμνηστου καθηγητή Φίλιππου Εμμανουήλ στο ΚΕΠΕ για το Αττικό Πανεπιστήμιο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου  ανέθεσε μια άτυπη διερεύνηση του θέματος, η οποία κατέληξε στην επιλογή της μετεξέλιξης της  Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιώς σε Πανεπιστήμιο Πειραιώς, της ΑΣΣΟΕ σε Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τη δημιουργία του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα, τριάντα χρόνια αργότερα, τα τρία αυτά ιστορικά ΑΕΙ, με τη δική τους οντότητα, είναι  απαράδεκτο, αδόκιμο έως και ανόητο να ενοποιηθούν  υπό μια νέα βαρύγδουπη ονομασία, η οποία δε σημαίνει τίποτα. 

Αλλοπρόσαλλοι σχεδιασμοί για τα ΤΕΙ

Ανάλογοι προβληματισμοί  ισχύουν για τα  ΤΕΙ Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, όπως και για άλλες περιπτώσεις  αλλοπρόσαλλων σχεδιασμών στην περιφέρεια. Απαράδεκτη είναι ειδικότερα, η άμεση κατάργηση τμημάτων ΤΕΙ, χωρίς τουλάχιστον να προβλέπεται  η ολοκλήρωση των σπουδών των σπουδαστών που φοιτούν κατά την  τρέχουσα περίοδο, και μάλιστα όταν προκρίνεται η μεταφορά τους σε  εντελώς διαφορετικό αντικείμενο ή και σε άλλη πόλη. Με μεγάλη καθυστέρηση, έδειξαν οι αρμόδιοι σημεία ευαισθησίας, τουλάχιστον για τη χονδροειδή αυτή ενέργεια.

Τροϊκανές εντολές

Το αδόκιμο του σχεδίου Αθηνά του Υπουργείου Παιδείας, δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Ανώτατη παιδεία στη χώρα μας αναπτύχθηκε με άναρχο και  επιπόλαιο τρόπο, υπό την επίδραση τοπικών και καθηγητικών συμφερόντων, χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό που να συνδέεται με περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες. Το Υπουργείο Παιδείας και Εργασίας ελέγχονται γιατί, παρ’ όλους τους συναφείς τεράστιους πόρους που έχουν δαπανηθεί από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δε φρόντισαν να δημιουργήσουν έναν περιφερειακό έγκυρο χάρτη εργασιακών και εκπαιδευτικών αναγκών.  Και συνεχίζουν να σχεδιάζουν στο γόνατο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ανεκδιήγητο σχέδιο Αθηνά. Και να υποβαθμίζουν αντί να αναβαθμίζουν Πανεπιστήμια και Ανώτατες σχολές. Τελικά, είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς ότι, αυτό δεν οφείλεται στις εγγενείς αδυναμίες των κυβερνώντων, αλλά στους Τροϊκανούς εντολοδόχους που διαθέτουν μαχαίρι και κόβουν κεφάλι.

* Άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς Θόδωρου Κατσανέβα στη εφημερίδα " Το Χωνϊ"