Οι απολύσεις και η φαρσοκωμωδία της κινητικότητας

• Του Βασίλη Γκιτάκου 

 Μας δουλεύουν κανονικά και γι’ αυτούς μπορεί να μην κοστίζει τίποτα αλλά οι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους και στερούν το εισόδημα και τα προς...

το ζην από την οικογένειά τους.

Ο λόγος για την διαθεσιμότητα που όπως έχουμε ξαναγράψει θα οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και των δήμων κατευθείαν στην απόλυση. Τρανή απόδειξη του θρασύτατου εμπαιγμού της συγκυβέρνησης και του τρόπου αντιμετώπισης της στον κόσμο της εργασίας,  οι 460 απευθείας απολύσεις των εργαζομένων στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ  (επιτυχόντες ΑΣΕΠ 9Κ).

Ενώ θα μπορούσε ο υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης να είχε στείλει εγκύκλιο με τον διορισμό τους στον ΑΣΕΠ, δεν το έπραξε εσκεμμένα. Με αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι που είχαν πετύχει στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ 9Κ για την Αγροτική Τράπεζα, οι οποίοι υποχρεώθηκαν χωρίς δικαίωμα επιλογής να αποδεχτούν το διορισμό τους στο ΙΚΑ και ενώ ήδη πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους για περίπου δύο χρόνια στο ταμείο, να βρεθούν ξαφνικά κυριολεκτικά στο δρόμο με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου.

Χρησιμοποιώντας την απλή λογική στις δηλώσεις της τρικομματικής συγκυβέρνησης ότι πρόκειται για «κινητικότητα» και όχι για απολύσεις, εύκολα καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι ο εμπαιγμός στο πρόσωπο των εργαζομένων δεν έχει όριο!!! 

Μας λένε ότι μέχρι το 2015 θα αποχωρήσουν από το δημόσιο 150.000 εργαζόμενοι, με υπολογισμένους τους 100.000 εργαζόμενους που θα συνταξιοδοτηθούν  με τον ρυθμό που συνταξιοδοτούνται τα τελευταία χρόνια και με όχι παραπάνω από 10 – 15.000 προσλήψεις που πιθανόν να γίνουν, καταλήγουμε να έχουμε 60.000 καθαρές απολύσεις εργαζομένων, ίσως και παραπάνω.

Ενώ ετοιμάζονται οι πρώτες 15.000 από τις 25.000 διαθεσιμότητες - απολύσεις του 2013 να ξεκινήσουν από τον επόμενο μήνα μέσω της κατάργησης – συγχώνευσης υπηρεσιών, η διαδικασία της κινητικότητας ακόμα και για τους 2.000 εργαζόμενους που ήδη βρίσκονται υπό το καθεστώς της διαθεσιμότητας επί τριμήνου αποδεικνύεται τραγικά γραφειοκρατική και χρονοβόρα, βρίσκεται στο στάδιο της «σύλληψης» και μέχρι να φτάσουμε σε κατάσταση «γέννας» φαίνεται ότι θα αποδειχτεί «ανεμογκάστρι».

Αυτό άλλωστε προδηλώνεται και από τα καινούργια οργανογράμματα των δημόσιων υπηρεσιών που θα παρουσιαστούν πιθανόν την επόμενη εβδομάδα και θα είναι κατά 40% με 60% μειωμένα σε υπηρεσίες και κατά 25% με 30% σε οργανικές θέσεις, βγάζοντας το πλεονάζον, κατ’ αυτούς, προσωπικό σε διαθεσιμότητα – απόλυση. 

Το οποίο βέβαια δεν θα μπορεί να προσληφθεί σε άλλες υπηρεσίες του στενού δημόσιου τομέα που τελούν υπό του μέτρου της απαγόρευσης των προσλήψεων αλλά και από μόνα τους τα μειωμένα σε υπηρεσίες οργανογράμματα θα καθιστούν απαγορευτικές τις μετακινήσεις των υπαλλήλων και έτσι μετά την πάροδο των 12 μηνών που διαρκεί η διαθεσιμότητα οι εργαζόμενοι θα περάσουν στην ανεργία.

Η τοπική αυτοδιοίκηση χωρίς να είναι η μόνη, προκρίνεται σύμφωνα με την συγκυβέρνηση για άλλη μια φορά να αποτελέσει μεγάλη δεξαμενή από  όπου θα αντληθεί μεγάλο μέρος εργαζομένων που θα κριθεί πλεονάζον και θα τεθεί σε διαθεσιμότητα – απόλυση.

Η αποδεδειγμένα ανίκανη να αντισταθεί μνημονιακή συγκυβέρνηση, είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από τις εντολές της τρόικα που προκύπτουν και από την έκθεση του Δ.Ν.Τ τον Ιανουάριο αλλά και από τις πρόσφατες ασφυχτικές πιέσεις της για απολύσεις με «αποδείξεις και ονόματα». Ακόμα και το αριστερό δεκανίκι της και άλλοθι στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση των εργαζομένων, υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης το έχει δηλώσει μέσα στο κοινοβούλιο, ότι στο δημόσιο θα μείνει μόνο ότι δεν θέλει και δεν μπορεί ο ιδιώτης.

Είναι ξεκάθαρο ότι η μνημονιακή συγκυβέρνηση έχοντας την «αμέριστη βοήθεια» των Μ.Μ.Ε.  προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα αφήνοντας έξω τα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα,  προσπαθώντας να δείξει μια εικονική πραγματικότητα δήθεν σταθεροποίησης στο πάτο του βαρελιού που οι ίδιοι μας έριξαν και τώρα μας λένε ότι έρχεται η ανάπτυξη, αλλά ανάπτυξη βλέπουμε μόνο στους πίνακες των αυτοκτονιών, των ανέργων, των αστέγων των υποσιτισμένων, που και αυτούς τους πίνακες οι ίδιοι τους δημιούργησαν.

Επιλέγει τη στρατηγική της έντασης με τα συνδικάτα αποκαλώντας ο ίδιος ο πρωθυπουργός  τους συνδικαλιστές τρομοκράτες (γεγονότα Φούχτελ – Θεσσαλονίκη) συνδέοντας άστοχα τις κινητοποιήσεις μας με την βία και την τρομοκρατία. Κλείνοντας  βέβαια τα μάτια της στη βία που προκαλεί η ίδια στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας με την φτώχεια και την εξαθλίωση που επιβάλλει η πολιτική της. Και τέλος προσπαθεί καθεστωτικά να καθηλώσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τόσο σε εργατικό όσο και σε κοινωνικό πεδίο.

Με «ενέσεις επαναστατικών ανακοινώσεων» και «χάπια επικοινωνιακών εντυπώσεων» δεν θα βγούμε από την «εντατική» που μας έβαλε η νεοφιλελεύθερη πολιτική εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου.

Αν δεν θέλουμε να σωπάσουμε για πάντα αναμένοντας άβουλα το «μοιραίο» , ειδικά τώρα που η τρικομματική συγκυβέρνηση προσπαθεί να αλώσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα και να περιορίσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα με τρόπο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό ακόμα και του δικαιώματος της απεργίας, η καθολική και συντονισμένη συμμετοχή μας στην απεργία της 20^ης Φλεβάρη πρέπει να σηματοδοτήσει το ξεκίνημα νέων μαζικών κινητοποιήσεων μέσα από ένα πολιτικοποιημένο συνδικαλιστικό κίνημα που κριτήριο και στόχο θα έχει την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, βάζοντας φρένο στην κατρακύλα της εξαθλίωσης και περιθωριοποίησης και επαναφέροντας την ελπίδα στους εργαζόμενους και στην κοινωνία για πραγματική ανάκαμψη.   

 megalo-limani