Την είδηση της αυτοκτονίας του 77χρονου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα, σχολίασε η γνωστή τραγουδίστρια Άννα Βίσση, σε συνέντευξη της σε ραδιόφωνο... της Θεσσαλονίκης.
Ανέφερε χαρακτηριστικά : "Eνα πράγμα που δεν πρέπει να το αφήνουμε, αλλά να το λέμε και να το σκεφτόμαστε. Όχι απλά για τον άνθρωπο αυτό που είχε το "θάρρος" -το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δε θέλω να ενθαρρύνω αυτή τη λύση απλά δεν μπορώ και να την κρίνω. Συμπάσχω και η σκέψη μου είναι σε αυτόν τον άνθρωπο και σε κάθε άλλο που είτε ζει, είτε πεθαίνει, είναι σε απόγνωση. Γιατί και να ζεις σε απόγνωση είναι θάνατος».
Για το πως βιώνει την κρίση η ίδια είπε
«Περνάω μια ύφεση στη δουλειά μου, αλλά θα ήταν βλασφημία να πω ότι αντιμετωπίζω κρίση στη ζωή μου. Είμαι ok. Δεν είμαι χαρούμενη και κεφάτη όπως θα μπορούσα, γιατί είμαι άνθρωπος του συνόλου, θέλω όλοι να περνάνε καλά. Έχω το αίσθημα της δικαιοσύνης μέσα μου σε μεγάλο βαθμό και πιστεύω ότι στον κόσμο που ζούμε η αδικία και τα διάφορα είδη της ζουν τόσο κοντά το ένα στο άλλο. Ο πλούσιος με τον πολύ φτωχό είναι τόσο δίπλα που αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι. Οι άνθρωποι που προκάλεσαν το πρόβλημα δεν μπορούν να δώσουν τη λύση γιατί εκτίθενται. Θέλουν να ξαναβγούν, είναι γλυκιά η καρέκλα».
Ανέφερε χαρακτηριστικά : "Eνα πράγμα που δεν πρέπει να το αφήνουμε, αλλά να το λέμε και να το σκεφτόμαστε. Όχι απλά για τον άνθρωπο αυτό που είχε το "θάρρος" -το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δε θέλω να ενθαρρύνω αυτή τη λύση απλά δεν μπορώ και να την κρίνω. Συμπάσχω και η σκέψη μου είναι σε αυτόν τον άνθρωπο και σε κάθε άλλο που είτε ζει, είτε πεθαίνει, είναι σε απόγνωση. Γιατί και να ζεις σε απόγνωση είναι θάνατος».
Για το πως βιώνει την κρίση η ίδια είπε
«Περνάω μια ύφεση στη δουλειά μου, αλλά θα ήταν βλασφημία να πω ότι αντιμετωπίζω κρίση στη ζωή μου. Είμαι ok. Δεν είμαι χαρούμενη και κεφάτη όπως θα μπορούσα, γιατί είμαι άνθρωπος του συνόλου, θέλω όλοι να περνάνε καλά. Έχω το αίσθημα της δικαιοσύνης μέσα μου σε μεγάλο βαθμό και πιστεύω ότι στον κόσμο που ζούμε η αδικία και τα διάφορα είδη της ζουν τόσο κοντά το ένα στο άλλο. Ο πλούσιος με τον πολύ φτωχό είναι τόσο δίπλα που αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι. Οι άνθρωποι που προκάλεσαν το πρόβλημα δεν μπορούν να δώσουν τη λύση γιατί εκτίθενται. Θέλουν να ξαναβγούν, είναι γλυκιά η καρέκλα».
