Μέσα στον χιονιά, με 10 βαθμούς υπό το μηδέν, η θεά ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα σε 30 οικογένειες στο Νεοχώρι Σερρών. Το ξαναγράφω και το υπογραμμίζω για να γίνει κατανοητό - ακόμα κι από μένα: Μέσα στον χιονιά, µε 10 βαθµούς υπό το µηδέν, η θεά ΔΕΗ έκοψε το ρεύµα σε 30 οικογένειες στο Νεοχώρι Σερρών.
Για 10 ολόκληρες ώρες και βάλε μικρά παιδιά, μωρά παιδιά,
ηλικιωμένοι άνθρωποι, άρρωστοι άνθρωποι έμειναν χωρίς ρεύμα, έμειναν
χωρίς θέρμανση, έμειναν στο έλεος του Θεού. Και προφανώς από του Θεού το
έλεος ξημερώθηκαν όλοι εν ζωή και δεν θρηνήσαμε θύματα. Γιατί κάλλιστα
θα μπορούσε να συμβεί και αυτό. Κάλλιστα κάποιος από τους «τυχερούς» θα
μπορούσε να αφήσει την τελευταία του πνοή.
Πώς αντέδρασε η τοπική ΔΕΗ στη γενική κατακραυγή; «Ενα λάθος έγινε,
συγγνώμη». Ενα λαθάκι, ρε παιδί μου, μια στραβή, μια κακιά στιγμή, μια
παρεξήγηση, πώς το λένε; (Και τι να τους πεις τώρα; Να πάρουν να
διαβάσουν Franz Kafka: «Μια παρεξήγηση ήτανε κι απ' αυτήν θα καταστραφούµε»!)
Κι επειδή η ύφεση προκαλεί έντονα συμπτώματα ψυχαναγκασμού
και ιδεοληψιών - με την εμμονή του παράφρονος, εξακολουθώ να
αναρωτιέμαι: Αν απ' αυτό το «λαθάκι» πέθαινε άνθρωπος στο Νεοχώρι τη
Νύχτα των Κρυστάλλων; Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα ζητούσε
συγγενής του θύματος που θα έκανε αγωγή στη ΔΕΗ; Γιατί σίγουρα, όταν
διαπράττεται ένα τέτοιο έγκλημα, δεν το βαφτίζεις «λάθος» και δεν
καθαρίζεις με ένα «ουπς, σόρι»!
Γιατί τα «λάθη» πληρώνονται; (Ή δεν πληρώνονται; Μήπως είναι κι αυτά σημεία των καιρών; Και των Σερρών;)
Σημεία των καιρών και οι παχυλοί μισθοί των 2 και των 5 ευρώ που
εισέπραξαν εργαζόμενοι στα νοσοκομεία. Καλά, εδώ μιλάμε για τεράστια
πρόκληση: ο κόσμος πεινάει κι εσύ, ρε φίλε, παίρνεις ένα 2ευρο κι
ανοίγεις offshore στα Νησιά Κέιμαν - γιατί πώς αλλιώς να τον βολέψεις
αυτόν τον πακτωλό χρημάτων; Πόσα ποπ κορν να φας κι εσύ χωρίς να
τουμπανιάσει το στομάχι σου; Ασε πια αυτούς που πήραν το 5ευρο:
δακτυλοδεικτούμενοι, άρχοντες, κροίσοι, βασιλιάδες!
Κι όσο βιώναμε αυτή τη φαρσοκωμωδία, οι ευθύνες γίνονταν ένα
μπαλάκι που άλλαζε χέρια με ταχύτητα φωτός. Φταίγαν οι ιδιωτικές
εταιρείες που ανέλαβαν να υπολογίσουν τις μισθοδοσίες; Και που δήλωσαν
στο περίπου «εμείς υπάλληλοι είμαστε, εντολές εκτελούμε»; Φταίγαν οι
διοικήσεις των νοσοκομείων; Φταίει το υπουργείο Υγείας; «Ποιος φταίει;
Κανείς δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα...». Κι ούτε πρόκειται, τζάμπα
ψαχνόταν ο Βάρναλης... Ενα λάθος, ένα ακόμα μικρό λαθάκι, ουπς σόρι!
Πάντως, πολλή γκρίνια κι αυτοί οι εργαζόμενοι, βρε παιδί μου...
Κάνουν την τρίχα τριχιά, έλεος πια. Πάρε, αγόρι μου, τα 2 ευρώ, ζήσε με
το ένα και βάλε το άλλο στην άκρη για μια δύσκολη στιγμή... Μην είμαστε
και πλεονέκτες...
Αλλά ακόμα κι αν είσαι σπάταλος και θες να ξοδέψεις όοοοολο το
2ευρο, ξέρεις πόσα πράγματα μπορείς να αγοράσεις; 3 χυμούς ντομάτας. Ή
έναν χυμό πορτοκάλι και σου μένει και μισό ευρώ να πας στα μπουζούκια. Ή
ένα απορρυπαντικό πιάτων ΚΑΙ μια σοκολατίτσα για το παιδί. Ή δυο
μπίρες. Ή μια μαργαρίνη. Ή ένα κέτσαπ - το μικρό, μην ξανοιγόμαστε. Ή
δυο γάλατα εβαπορέ. Το παριζάκι μην το πλησιάσεις, εκτός αν έχεις
καβαντζώσει 50 λεπτά από τον προηγούμενο κολοσσιαίο μισθό σου.
Εννοείται πως όλα αυτά τα ασύλληπτα είδη πολυτελείας δεν μπορείς να
τα αγοράσεις μονοκοπανιά, μην τρελαθούμε. Τον ένα μήνα θα πάρεις την
μπίρα, τον επόμενο τη μαργαρίνη, τον μεθεπόμενο το γάλα και πάει
λέγοντας. Μην αρχίσουμε τις αηδίες... Ολα με μέτρο... Με μέτρο και με
ρέγουλα... Κι όποιος επιβιώσει... Κι όποιος τα φτύσει, τι να πω; Ουπς,
σόρι!
Σημεία των καιρών... Των κακών μας των καιρών... Με μια τρόικα που
πρεσβεύει το δόγμα «καλός Ελληνας είναι ο νεκρός Ελληνας». Με βουλευτές
που στην πλειοψηφία τους - για να μην τους πάρουμε κι όλους στον λαιμό
μας - κοιτάνε πώς θα διασώσουν την εδρούλα τους στις επικείμενες
εκλογές. Με κόμματα που παίζουν τόμπολα με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων.
Και με έναν λαό που δεν ξέρει κανείς μας πια πόσο θα αντέξει... Πότε θα
τους στείλει όλους σπίτια τους... Πότε θα τους πάρει όλους ο διάολος...
Κι αν πέσει καμιά μούντζα παραπάνω, αν κάνουμε και μια στραβή, τι να
πω;
Ουπς, σόρι!
