Ο ηθοποιός και τραγουδιστής Κώστας Καφάσης ζούσε στο Μοσχάτο. Κρατώντας χαμηλούς τόνους και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έφυγε ξεχασμένος και αθόρυβα από τη ζωή, όπως πέρασε τα τελευταία χρόνια...
... πριν χάσει τη μάχη με την επάρατη νόσο στο Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά». Ο αγαπημένος καλλιτέχνης τα τελευταία 2 χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία από τις 13 του περασμένου Αυγούστου του 2010 -παραμονή των γενεθλίων του- τον ανάγκασαν σε εσπευσμένη εισαγωγή στο νοσοκομείο, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του...
Η ζωή του...
Ο Κώστας Καφάσης γεννήθηκε το 1942 στην Κοτσερή (Ιτέα) Καρδίτσας .Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 1965 στο έργο των Αλ. Σακελλάριου- Χρ. Γιανακόπουλου «Αυλή και πεζοδρόμιο», με το θίασο Ρένας Βλαχοπούλου- Γιαν. Γκιωνάκη. Στην πορεία του στο σανίδι και στο πανί συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως : «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Φίφης ο ακτύπητος» (1966), «Η βουλευτίνα» (1966), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), «Καλώς ήλθε το δολάριο», (1967) «Μαριχουάνα στοπ» (1971) κ.ά. Το μεγάλο «μπαμ» όμως το έκανε μέσα από τη θρυλική τηλεοπτική σειρά της ΥΕΝΕΔ «Η γειτονιά μας»(1972), το σενάριο και τη σκηνοθεσία της οποίας υπέγραφαν ο Κώστας Πρετεντέρης και ο Πέτρος Λεωκράτης.
Ο Κώστας Καφάσης την περίοδο της μεγάλης ακμής του ασχολήθηκε επαγγελματικά και με το τραγούδι. Το 1975 κυκλοφόρησε ο δίσκος του «Γέλα κυρία μου» σε μουσική Κώστα Ψυχογιού κι έκανε μεγάλη επιτυχία! Το ομώνυμο τραγούδι, σήμερα, από πολλούς θεωρείται από τα πιο κλασικά! Το ιδιαίτερο χρώμα της φωνής του σε συνδυασμό με την επιτυχία που γνώριζε ο ίδιος τον οδήγησαν στο να συνεργαστεί σε πολλά γνωστά νυχτερινά κέντρα με γνωστούς τραγουδιστές, όπως η Σωτηρία Μπέλλου, η Μαίρη Λίντα, η Ρίτα Σακελλαρίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου κά.
Το άστρο του Κώστα Καφάση έλαμψε κυρίως τη δεκαετία του ’70, όμως εκείνος δεν έπαψε να εμφανίζεται σε νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας αλλά και της επαρχίας, όλα τα υπόλοιπα χρόνια, αφού είχε αποκτήσει φανατικό κοινό. Ηχογράφησε αρκετούς δίσκους στην PANVOX όπως οι: «Κατάλαβέ με» (1976), «Σκέφτομαι εσένα» (1977), «Σ’ αγαπώ», «Συνείδησή μου» (1985) κά. Εκτός του τραγουδιού «Γέλα κυρία μου», ο κόσμος αγάπησε και τα, «Περίπτωσή μου», «Ψυχή μου, καρδιά μου», «Παράνομοι κι αμαρτωλοί», «Πίνω, πίνω», «Κατάλαβέ με» κ.α..
Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής του άρεσε στο κοινό του που τον ακολουθούσε πιστά. Ο ίδιος, στη ζωή του, κράτησε χαμηλούς τόνους και την περίοδο της μεγάλης ακμής, αλλά και αργότερα. Έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Να τραγουδά τον έρωτα, τον πόνο, τον χωρισμό, την προδοσία, την εγκατάλειψη με ένα μοναδικό, ιδιαίτερο, προσωπικό τρόπο, χρησιμοποιώντας και τις θεατρικές του καταβολές, αφήνοντας έτσι την προσωπική του σφραγίδα στη νύχτα.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ!
.png)
