Για του λόγου το αληθές, θα σας διηγηθώ μια αποκαλυπτική ιστορία, που την έχω γράψει στο παρελθόν, αλλά γίνεται και πάλι επίκαιρη τώρα με τις δημοτικές εκλογές. Η ιστορία είναι αληθινή και την έμαθα από κουβέντα παρέας σε καφέ της πόλης. Έχουμε και τη μαρτυρία του φερόμενου "πρωταγωνιστή", ο οποίος ήταν αρκετά πειστικός, όπως θα διαπιστώσετε, αν διαβάσετε το κείμενο μέχρι το τέλος...
Μετά θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, ο "δικός μας" θέλησε να το γιορτάσει. Πήρε το "βάσανο" και πήγε να περάσει λίγες ώρες σ' ένα από τα γνωστά παραλιακά ξενοδοχεία, που παλαιότερα αποκαλούνταν συνθηματικά και "πρεσβείες" για ευνόητους λόγους.
Την ώρα που το μωρό απολάμβανε το μπάνιο του, ο εραστής διαπιστώνει έντρομος ότι έχει ξεχάσει να πάρει μαζί του το μαγικό μπλε χάπακι βιάγκρα. Μέσα στην απελπισία του, τηλεφωνεί από το κινητό σε "άσπονδο" σύντροφό του, φαρμακοποιό στο επάγγελμα που ακούει και στο όνομα Λουκία.
"Σώσε με και από μένα ότι θέλεις, Λουκία μου" εκλιπαρεί ο πράσινος γόης, αφού εξηγεί τι συμβαίνει. "Εντάξει, θα σου στείλω το μπλε χαπάκι, αλλά θέλω να με στηρίξεις για δήμαρχο στις επόμενες δημοτικές εκλογές" λέει με την γνωστή ανιδιοτέλεια που τη διακρίνει η φαρμακοποιός, που κάνει και ντελίβερι φαρμάκων, εκτός των άλλων μεθόδων που χρησιμοποιεί και θα αναφέρουμε αναλυτικά κάποια άλλη φορά...
Μόλις έκλεισε το κινητό, ο πασόκος συνειδητοποίησε πόσο χαμηλά είχε πέσει.
"Μα, υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από το στηρίξω τη Λουκία για δήμαρχο; Θεέ μου, μετά το βρώμικο '89, δεν φανταζόμουν τόσο χαμηλά ακόμα μπορεί να πέσει ο άνθρωπος..." μονολογούσε την ώρα που η όμορφη ερωμένη έβγαινε από το μπάνιο, τυλιγμένη σε μια λευκή πετσέτα, που αγκάλιαζε το υπέροχο κορμί της...
"Τι έχεις αγάπη μου..." του λέει ανυποψίαστα το όμορφο κορίτσι, βλέποντας να γυαλίζει το μάτι του. Εκείνος δεν απάντησε κι όρμησε πάνω στο μωρό, το έριξε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να του κάνει έρωτα, όπως δεν του είχε ξανακάνει ποτέ...
Ξαφνικά, μέσα στον ερωτικό παροξυσμό ακούνε να τους χτυπάνε την πόρτα του δωματίου.
"Ωχ, μάλλον ενοχλήσαμε (πάλι) τους διπλανούς" σκέφτεται ο εραστής, ανοίγοντας την πόρτα. Βλέπει τη Λουκία να κρατάει το κουτάκι με τα μπλε χαπάκια και να του λέει σε στυλ του γνωστού Λέλου "έλα Λίζα μπανάνα, Λίζα...", χαμογελώντας με νόημα, αλλά χωρίς να παραλείψει να του υπενθυμίσει τη συμφωνία τους για την καρέκλα του δημάρχου.
"Λουκία, σήκω και φύγε αμέσως" λέει ο σύντροφος και δίνει τα ...ρέστα του, ρίχνοντας την ατάκα της χρονιάς: "Εγώ, ρε τσόκαρο, είμαι παλιοπασόκος, γ@μάω και δέρνω εδώ και μισή ώρα..." .
Κλείνει την πόρτα και επιστρέφει στο μωρό, χωρίς να μπορεί να κρύψει τη χαρά του, καθώς μια ηδονική σκέψη περνάει από το μυαλό του, που συμπυκνώνεται στο σύνθημα:
"Δεν θα γίνεις δήμαρχος ποτέ, φαρμακοποιέ, φαρμακοποιέ..."
Φθάνοντας τώρα στο τέλος της ιστορίας, σκέφτομαι ότι τελικά αυτοί οι παλιοπασόκοι δεν παίζονται με τίποτα! Αν και μπορεί να υποψιάζεσαι ότι σου πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δεν μπορείς να μην παραδεχτεί ότι οι κερατάδες είναι πολύ πειστικοί, ρε γαμώτο...
