Ξένοι στην ίδια τους την πόλη ...

Παλιά στις παρέες κάτω στο λιμάνι λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι χρειάζεται να πάρουμε ...διαβατήριο για να πάμε από τον Πειραιά στην Αθήνα.
Τώρα αυτό δεν είναι αστείο, αλλά αποτελεί πλέον μια σκληρή πραγματικότητα.
Αν έχει τύχει πας στο κέντρο της Αθήνας, τότε νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη χώρα!
Τον τελευταίο καιρό, οι δρόμοι γύρω από την Ομόνοια, αλλά και ολόκληρες συνοικίες του παλαιού ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας έχουν αλλάξει όψη και δεν θυμίζουν πια Ελλάδα. Από τους Αλβανούς ελαιοχρωματιστές που στήνονταν από τα χαράματα στα παγκάκια της πλατείας για το μεροκάματα, περάσαμε στους εμπόρους όλων των φυλών και όλων των ειδών. Το αλισβερίσι της πρέζας και των συναφών ουσιών, της πορνείας και του αγοραίου έρωτα, των κλοπιμαίων από τις επιδρομές των τσαντάκηδων και των κλεφτρονιών γίνονται μέρα μεσημέρι, μπροστά στα μάτια των περαστικών.
Φανταστείτε πως η απαράδεκτη κατάσταση στη γωνία 2ης Μεραρχίας & Νοταρά στον Πειραιά σε σχέση μ' αυτήν στην Αθήνα, μοιάζει με ...παιδική χαρά.
Η τυπική παρουσία της αστυνομίας, όπου κι όταν υπάρχει, δεν καλύπτει το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.
Οι κάτοικοι του κέντρου της πόλης νοιώθουν σαν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα...