Αν κάποιος ήθελε να βαθμολογήσει τη δημοτική αρχή Πειραιά στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, τότε μάλλον θα έβαζε επιεικώς έναν βαθμό κάτω από...
την βάση.
την βάση.
(Ένας πιο αυστηρός κριτής θα μπορούσε να πει κανείς ότι κυμαίνεται από το πλην ένα έως το συν ένα, δηλαδή μηδέν, αλλά υπάρχουν οι δωρεές του μόνιμου χορηγού Βαγγέλη Μαρινάκη και τα συσσίτια της Μητρόπολης Πειραιώς).
Η δημοτική αρχή Πειραιά υστερεί από κάθε πλευρά και άποψη στην κοινωνική πολιτική που είναι σχεδόν ανύπαρκτη και μάλιστα σε περίοδο παρατεταμένης κρίσης.
Όταν λέμε κοινωνική πολιτική δεν εννοούμε φυσικά τις διατακτικές- χαρτζιλίκι των 50 με 60 ευρώ κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα σε ορισμένες άπορες οικογένειες της πόλης. (Το ίδιο έκαναν από την εποχή δημαρχίας Χρήστου Αγραπίδη που ήταν σαφώς καλύτερη η οικονομική κατάσταση)
Η ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου κοινωνικής προστασίας των οικονομικά αδύναμων δημοτών είναι εμφανής και το έλλειμμα αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί επικοινωνιακά στο Δήμο Πειραιά.
(Όσο και να κάνει μαγικά ένα καλός επαγγελματίας επικοινωνιολόγος άντε τον βαθμό "1" να το κάνει "2", αν το κάνει "3" τότε μιλάμε για θαύμα, (στο "4" δεν ανεβαίνει ούτε το Θεό μπάρμπα να έχεις), αλλά και πάλι θα βρίσκεσαι κάτω από τη βάση.
Η μόνη λύση είναι να κάνεις στην πράξη σοβαρή κοινωνική πολιτική, έχοντας εξασφαλίσει τα αναγκαία κονδύλια που μπορείς να τα πάρεις απ' άλλες ανούσιες δράσεις του Δήμου Πειραιά.
Όσοι έχουν αντίθετη άποψη μπορούν να δουν τι κάνει ένας άλλος δήμαρχος που ανέλαβε την ίδια περίοδο με τον Γιάννη Μώραλη στην Πάτρα και να βγάλει μόνος τα δικά του συμπεράσματα (και τη δική του βαθμολογία) με όσα γίνονται ή καλύτερα δεν γίνονται στο Δήμο Πειραιά (Δείτε εδώ)
@ Αυτά για την κοινωνική πολιτική στο Δήμο Πειραιά...